Lost Society, Sólstafir en Amorphis * 29 oktober 2023, Tivoli Ronda - Utrecht

 

Setlist Lost Society:
112, Underneath, Riot, Awake, What Have I Done, Into Eternity, No Absolution en Stitches.
Setlist Sólstafir:
Bláfjall, Akkeri, Ör, Fjara, Ótta en Goddess of the Ages.
Setlist Amorphis:
Northwards, On the Dark Waters, Bad Blood, The Moon, Thousand Lakes, Into Hiding,
Magic and Mayhem, Black Winter Day, Silver Bride, Sky Is Mine, Wrong Direction,
Amongst Stars, Seven Roads Come Together, My Kantele en House of Sleep. Toegift: The Bee.

Lost Society

Zanger/gitarist Samy Elbanna

Nadat ik de auto geparkeerd had op mijn werk was ik net voor de regen binnen bij Tivoli. Na het innemen van mijn vaste plek links van het podium bij de bar kwam Kimberley binnen op het moment dat support band Lost Society begon met het optreden. Ook Saskia, Argo, Nikki waren er, later kwamen daar ook Martijn en Liza nog bij.Lost Society is een Finse metalband uit Jyväskylä, opgericht in 2010. De huidige line-up van de band bestaat uit gitarist en zanger Samy Elbanna, gitarist en achtergrondzanger Arttu Lesonen, bassist en achtergrondzanger Mirko Lehtinen en drummer Taz Fagerström. De band werd aanvankelijk beschouwd als een thrashmetalband maar inmiddels zijn er veel nu-metal en metalcore invloeden in de muziek te vinden. Dit heeft wel een paar albums geduurd, deze stijl is vooral terug te vinden in de laatste twee albums. Vooral het pas uitgekomen album If the Sky Came Down (2022) is (mede daardoor) erg goed ontvangen. Ook daarom zijn op twee na (Into Eternity en No Absolution) alle nummers vanavond van het nieuwe album. Zanger/gitarist Samy Elbanna is wel de blikvanger, het mannetje gaat flink tekeer op het podium en staat vrijwel niet stil. Leuk om de avond mee te starten.

Sólstafir

Zanger/gitarist Aðalbjörn "Addi" Tryggvason

Daarna was het tijd voor een band die ik nooit eerder live heb zien optreden. Wel een beetje gek eigenlijk, maar blijkbaar is het er nooit zo van gekomen. De IJslandse post-metalband Sólstafir is al opgericht in 1995 en weet een heel mooi sfeertje neer te zetten. Na een intro van 10 minuten met niemand op het podium komen de mannen tevoorschijn. De songs (in het IJslands) bevatten een zeer goede balans tussen hard en zacht, met bakken vol sfeer en magische momenten. Zo klinkt de wanhoop goed door in het stemgeluid van Tryggvason. De bandleden hebben het prima naar hun zin, bassist Svavar Austman toont veel beleving en gitarist Sæþór Maríus Sæþórsson is de rust zelve. Helaas moet ik wel zeggen dat ik in het begin van de set (de nieuwe nummers Akkeri en Ör) regelmatig afdwaal met m'n gedachten en tussendoor maar een paar biertjes ga halen. Pas bij de laatste drie nummers (niet toevallig de oudere) werd ik wakker geschud. Nu gaat het pas lekker los, het geweldige Fjara, Ótta en bij Goddess of the Ages springt de zanger van het podium tussen het publiek. Hij begint aan een ronde over beide tribunes en het balkon. Tussendoor worden er knuffels uitgedeeld, erg leuk om te zien. Daarna worden we nog even aangemoedigd om na elke keer 1,2,3,4 te juichen en is het geslaagde optreden voorbij.

Sólstafir

Gitarist Sæþór Maríus Sæþórsson

Toen was het tijd voor de headliner van vanavond, Amorphis. De band is opgericht door Jan Rechberger, Tomi Koivusaari en Esa Holopainen in 1990. Aanvankelijk was de band een death metal act, maar op latere albums evolueerden ze naar het spelen van andere genres, waaronder progressieve metal en folk metal. Ze gebruiken veelvuldig de Kalevala, het epische gedicht van Finland, als bron voor hun teksten. De Finse headliner heeft met Queen Of Time (2018) en Halo (2022) twee moderne klassiekers afgeleverd, die dan ook in veel jaarlijstjes te vinden zijn. Amorphis staat al jaren garant voor stevige kwaliteits metal. Sinds de komst van Tomi Joutsen (vanaf het album Eclipse uit 2006) ligt het muzikale recept redelijk vast en zit de afwisseling vooral in het gebruik van grunts, clean gezongen melodieuze refreinen met soms een psychedelische inslag. Het is één van mijn favoriete bands, zie ze vanavond voor de twaalfde keer dus helemaal objectief is dit verslag misschien niet......  

Gitarist Sæþór Maríus Sæþórsson en bassist Svavar Austman

Zanger maakt rondje over tribunes en balkon met knuffels

Vanaf het begin is het al duidelijk dat de band een gewonnen wedstrijd speelt. Zoals altijd is het geluid in Tivoli prima in orde, daardoor is het bijvoorbeeld genieten van Esa Holopainen’s majestueuze gitaarmelodieën. Tomi Joutsen is in absolute topvorm, al blijft hij in de tussendoor praatjes altijd wat schuchter overkomen. Amorphis heeft een deathmetal historie maar inmiddels zit er nogal wat progmetal in de nummers dus kan iedereen zijn hart vanavond ophalen. De set is prachtig opgebouwd, met Northwards, On the Dark Waters, The Moon en Seven Roads Come Together komen er ijzersterke nummers van het laatste album Halo (2022) voorbij. Afgewisseld met de "oude deathmetal krakers" Thousand Lakes, Into Hiding en Black Winter Day afkomstig van het cult album Tales from the Thousand Lakes uit 1994. "Meezingers" zijn er ook, Silver Bride, Sky Is Mine, het heerlijke Amongst Stars (met een digitale Anneke van Giersbergen), My Kantele en House of Sleep. Had nog wel een beetje gehoopt dat Anneke vanavond in het echt op het podium zou staan, maar helaas. Het is gewoonweg onmogelijk om stil te blijven staan, Amorphis maakt duidelijk dat de band inmiddels tot één van de allergrootste metalbands is uitgegroeid. Met The Bee sluit de band een ijzersterk optreden af. Wat gun ik het deze band, na bijna 35 jaar hard werken een bijna volle Ronda en dat nadat ik ze in 2010 nog in een halfvolle Tivoli de Helling gezien heb...... 

De band bedankt het publiek

Amorphis

Amorphis

Prachtig gitaarwerk

Tomi Joutsen

Santeri Kallio op keyboards

Gitarist/achtergrondzanger Tomi Koivusaari

De geweldige gitarist Esa Holopainen

Santeri Kallio

Tomi Joutsen

Nog een keer Tomi

Geweldige stem

Veel plezier

Drummer Jan Rechberger

Amorphis - Amongst Stars

Sonata Arctica en Stratovarius * 24 oktober 2023, Tivoli Ronda - Utrecht

 

Setlist Sonata Arctica:
Closer to an Animal, Black Sheep, First in Line, I Have a Right, Paid in Full, Replica,
8th Commandment, Tallulah en FullMoon. Toegift: The Cage en Don't Say a Word (met Vodka outro).
Setlist Stratovarius:
Intro, Survive, Eagleheart, Speed of Light, Paradise, Broken, Winter Skies, World on Fire, Stratosphere / Holy Light, Father Time, Frozen in Time en Black Diamond. Toegift: Unbreakable en Hunting High And Low.

Proost op een fijne avond

Sonata Arctica

De vierde concertavond van het zesluik in één maand in Tivoli Utrecht. Na het optreden van Blackbriar/Ad Infinitum, het Ultima Ratio Fest en Riverside vanavond dus Sonata Arctica en Stratovarius. Later in de komende weken volgen nog Amorphis en de Deathstars, afgewisseld door het tweedaagse Brainstorm Festival in de Gigant. Het zijn "drukke" weken dus... We kwamen wat later binnen daar we eerst de nieuwe baan van Robin hadden gevierd bij een Grieks restaurant. Daardoor misten we de support act Induction die net het publiek bedankten toen wij binnen kwamen.  We gingen naar ons vaste plekje, achterin de zaal bij de bar waar we Kimberley, Eddy, Bas en Ben aantroffen. Zo was het al meteen weer erg gezellig. Het was een dubbele headliner vanavond met Sonata Arctica en Stratovarius, beide bands kregen 75 minuten speeltijd. 

Sonata Arctica

Gitarist Elias Viljanen

De Finse powermetalband Sonata Arctica is niet alleen van de koude adem, maar ook van de lange adem: meer dan 20 jaar bestaan ze al, en in die tijd brachten ze alweer tien albums uit. De muziek is zeer melodieus en niet altijd in een hokje te plaatsen. Dat is natuurlijk knap en als je thuis een plaatje opzet is dat heel leuk. Maar live is dat toch een iets ander verhaal en voor mij en ook Robin de reden dat we niet na elk optreden van deze band weer verrukt naar huis gaan. Zo gebeurde het enkele keren dat we de band live zagen en er een set gespeeld werd zonder de meest bekende krakers en nogal afwijkende nummers. Zelfs op Graspop deden ze dat een keer en dat was toen een gemiste kans om nieuwe fans te binden. Gelukkig hadden we van tevoren gezien dat dat vanavond niet zo was, er stonden gelukkig veel "oude krakers" op het programma. Het is niet de eerste keer dat de band in Utrecht staat, maar wel voor het eerst in de allergrootste zaal. Mooi om te zien dat het toch bijna uitverkocht was. Ga zo door Tivoli, we zien de laatste tijd veel metal in al zijn soorten en maten, prettiger publiek kun je bijna niet binnen krijgen!

Gitarist Elias Viljanen en bassist Pasi Kauppinen

Tallulah

In 2017 zagen we Sonata Arctica in de Pandora en in 2013 hadden we in de "oude" Tivoli (op de Oudegracht) zelfs een "meet en greet" met de band gehad. Zie hiervoor ook deze blog. Zelf zien we de band alweer voor de negende keer live optreden en vanavond werd toch één van de allerbeste! Na de opener Closer to an Animal (van het album The Ninth Hour uit 2016) kregen we met Black Sheep de eerste kraker, wat een heerlijk nummer blijft dat toch. Daarna de splinternieuwe single First in Line, als dit de opmaat is voor het komende album dan belooft dat nog wat. Daarna meezingen met I Have a Right en kregen we een geweldig rijtje nummers met Paid in Full van Unia (2007), het wonderschone Replica, 8th Commandment en Fullmoon (alledrie van Ecliptica uit 1999) onderbroken door Tallulah van het album Silence uit 2001. Met Fullmoon werd massaal Run Away, Run Away, Run Away meegezongen, zelfs Ben deed uit volle borst mee. Zanger Tony Kakko was veel met het publiek bezig en zijn stem was prima in orde vanavond. De band verdween van het podium om al snel terug te keren met de grote "hits" The Cage en Don't Say a Word. Natuurlijk werd er zoals al eeuwen gebruikelijk bij een Sonata show weer afgesloten met of we wel eens vodka dronken. Het was een geweldig optreden en zoals ik al eerder zei, wat mij betreft beter dan ik ze ooit eerder gezien heb. 

Toetsenist Henrik Klingenberg

De band bedankt het publiek

Vanavond deelden de mannen van Sonata Arctica het podium met landgenoten Stratovarius, al jaren bekend als een van de beste powermetalbands. Eerst een stukje geschiedenis: Stratovarius werd in 1982 in Helsinki opgericht door drummer Tuomo Lassila. Het eerste album, Fright Night, kwam echter pas in 1989 uit. Het debuutalbum werd in 1992 opgevolgd door het album Twilight Time. Dit album toonde het begin van het verschuiven van de muzikale richting van de band naar powermetal. Dit kwam grotendeels dankzij gitarist Timo Tolkki, die vanaf 1984 bij de band speelde. De samenstelling van de band veranderde in 1995. Zanger Timo Kotipelto en bassist Jari Kainulainen kwamen bij de band en deze nieuwe bezetting sloeg met grote overtuiging de weg van de neoklassieke power metal in. Binnen de band gaat het vanaf eind 2003 allemaal minder goed, gitarist Timo Tolkki heeft last van manische depressiviteit en begint zich steeds vreemder te gedragen. Hij verzint in 2004 een reeks van publiciteitsstunts om de band meer aandacht te geven. Zo worden onder andere zanger Timo Kotipelto en drummer Jörg Michael zogenaamd ontslagen. Timo Kotipelto zou vervangen worden door een zangeres. Hiernaast deed de manische gitarist alsof hij werd neergestoken door een fan in Spanje. Dit kon natuurlijk niet goed blijven gaan en uiteindelijk stortte gitarist Timo Tolkki in. 

Ons gezellige groepje van vanavond

Ik en Kimberley

In 2008 maakte Timo Tolkki via de officiële website van de band bekend dat deze opgeheven werd. Hij gaf aan dat spanningen tussen bandleden de breuk onvermijdelijk maakten. Hierop volgde een statement van de overige bandleden die bekendmaakten helemaal niet van plan te zijn de band te stoppen en dat de band dus wel degelijk verder zou gaan, zonder Timo Tolkki. Hierop ontstond een hoop juridisch getouwtrek en een jaar lang modder gooien naar elkaar tussen aan de ene kant inmiddels ex-gitarist Tolkki en aan de andere kant de overige bandleden. Tussen alle statements en beschuldigingen door heeft ex-gitarist Timo Tolkki de rechten op de naam Stratovarius, die hij nog in handen had, overgeheveld naar zijn oud bandgenoten. Naar eigen zeggen omdat hij niets meer met de band te maken wilde hebben. In 2009 werd er in Matias Kupiainen een nieuwe gitarist gevonden.

Stratovarius

Matias Kupiainen op gitaar

Met nieuwe drummer Rolf Pilve aan boord is de band in 2012 weer de studio ingedoken voor een opvolger van het succesvolle album Elysium. Dit album Nemesis, toont aan dat de band zijn eigen geluid meer dan ooit heeft gevonden. Fans en critici van over de hele wereld prijzen het album de hemel in. Hun volgende album, Nemesis, werd uitgebracht op 22 februari 2013. De eerste single, "Unbreakable", werd uitgebracht op 25 januari 2013. In oktober 2015 begon Stratovarius aan een wereldtournee om het nieuwe album Eternal te promoten. Ze begonnen dit met een Europese Tour langs 16 landen waaronder Frankrijk, Duitsland en Nederland. Het nieuwe zeer goed ontvangen album Survive kwam onlangs uit op 23 september 2022.

Zanger Timo Kotipelto

Gaaf optreden

Ik heb altijd al een zwak gehad voor Stratovarius ondanks dat zanger Timo Kotipelto niet altijd even stemvast is. Maar de composities zijn eigenlijk allemaal even sterk en zorgen voor vrolijkheid en een hoog meezinggehalte. Opener Survive is al meteen een flinke oorwurm en blijkt van het laatste zeer goed ontvangen gelijknamige album uit 2022 af te komen. Ook Broken, World on Fire en Frozen in Time komen van het laatste album en misstaan zeker niet in de setlist van vanavond. Niet iedereen staat open voor metal maar als je er wel een oor voor hebt hoor je regelmatig neoklassieke stukken in de nummers. Ook mooi zijn de regelmatig felle duels tussen gitaar en keyboards. In tegenstelling tot Sonata heeft Stratovarius juist zeer hoog gescoord met de laatste drie albums (Nemesis (2013), Eternal (2015) en Survive (2022). Mijn respect voor Stratovarius is in ieder geval vanavond flink gegroeid. Genoten van de lekkere tempo nummers en de ongelofelijke snelheid van de gitaristen. Ook maakten beide bands gebruik van de keytar, altijd lekker en leuk om te zien. Wat een heerlijke powermetal avond was dit. 

Topavond

Bassist Lauri Porra

Zanger Timo Kotipelto

En nog een keertje

Gitarist Matias Kupiainen

Drummer Rolf Pilve heeft lol

Stratovarius was super

Sonata Arctica - Replica

Stratovarius - Hunting High and Low

Lesoir en Riverside * 19 oktober 2023, Tivoli Grote Zaal - Utrecht

 

Setlist Lesoir:
Push Back the Horizon, Mosaic, You Are the World, Somebody Like You,
Babel (alleen het The Warning deel), Dystopia, The Drawer en Two Faces.
Setlist Riverside:
#Addicted, 02 Panic Room, Landmine Blast, Big Tech Brother, Left Out, Post-Truth,
The Place Where I Belong, We Got Used to Us, Egoist Hedonist en Friend or Foe? Toegift: Self-Aware en Conceiving You.

Lesoir

Maartje Meessen op de akoestische gitaar

We waren deze keer met z'n viertjes op pad en trof ook nog een oud-collega in de zaal die ik al heel lang niet meer gezien had. Erg leuk! Vorig jaar bij het afscheid van Kayak maakte ik voor het eerst kennis met de band Lesoir uit Maastricht. De band is beïnvloed door Anathema, Porcupine Tree en The Gathering en begon mooi op tijd. De drie heren en twee dames maken mooie progrock en ondanks dat ik niet snel naar een headliner tour zou gaan van de band was het toch goed te pruimen. Het zijn allemaal uitstekende muzikanten en multi instrumentalist/zangeres Maartje Meessen (in het dagelijkse leven docent) stal wel de show wat mij betreft. Ik vond de wat "steviger" nummers leuker zoals Babel, Dystopia en vooral de afsluiter Two Faces. Van het normaal gesproken 20 minuten durende Babel werd alleen het The Warning deel gespeeld. Prima begin van de avond, maar nu Riverside.

Drummer Bob van Heumen

Gitarist Ingo Dassen was erg goed op dreef

Deze band volg ik al een tijdje. Ik had Riverside in 2013 in de Vorstin gezien en was toen zo enthousiast dat ik ze een jaar later opnieuw bezocht, nu in de Boerderij in Zoetermeer. Twee jaar later overleed gitarist Piotr Grudzinski wat een enorme schok veroorzaakte binnen de band (die verder nauwelijks line-up wisselingen had gehad en nog steeds niet). De band wilde de plek niet definitief "weggeven" aan een ander, dus werd vanaf 2017 gewerkt met een toerend lid, Maciej Meller. Uiteindelijk werd in 2020 toch besloten om deze als vast bandlid op te nemen. In zijn begintijd bij de band vond ik zijn gitaarwerk wel wat vlakker, Piotr legde altijd zijn hele ziel en zaligheid is zijn spel, maar inmiddels heeft hij zijn draai wel gevonden.

Riverside

Zanger/bassist Mariusz Duda

De progressieve rock en heavy metal band Riverside werd in 2001 opgericht door Piotr Grudzinski, Piotr Kozieradzki en geluidsman Jacek Melnicki. Nadien voegde Mariusz Duda zich bij hen, en kwam in 2003 de eerste demo genaamd Riverside uit. Wegens uiteenlopende meningen vertrok Melnicki, waarna toetsenist Michel Lapaj werd aangetrokken. Nadat in 2004 hun debuutalbum Out of Myself was verschenen, kwam de band bij platenmaatschappij InsideOut onder contract. In 2005 kwam hun tweede album Second Life Syndrome uit, in 2006 gevolgd door de EP Voices in My Head. In 2007 kwam het derde volwaardige album uit: Rapid-Eye Movement. Met dit album was hun trilogie Reality Dream compleet.

Geweldige bassist en fijne stem

Gitarist Maciej Meller

Daarna volgden nog vijf albums, deze worden door de prog liefhebbers (net als de eerste drie albums overigens) allemaal zeer hoog gewaardeerd. De muziek van Riverside wordt wel omschreven als een mengeling van Anathema, Dream Theater, Opeth, Pink Floyd en Porcupine Tree. Hun muziek is een mengeling van metal, symfonische en psychedelische rockmuziek, en bevat langdurige, soms esoterisch aandoende muziekstukken van keyboard en gitaar, waarbij de bas altijd prominent aanwezig is, met daarnaast op zijn tijd heavymetal-riffs. Vanavond staat in het teken van het net uitgekomen album ID.ENTITY. Deze plaat is een lichte trendbreuk met alle voorgaande, het is wat toegankelijker geworden al geldt dat zeker niet voor ieder nieuw nummer.

Nog een keer de geweldige Maciej Meller

Indrukwekkend optreden

Er worden vanavond nogal wat nummers van gespeeld, achtereenvolgens Landmine Blast, Big Tech Brother, Post-Truth, The Place Where I Belong en Friend or Foe? en Self-Aware. Als je goed geteld hebt werd er dus maar één nummer NIET gespeeld van het nieuwe album. Er wordt geopend met twee oudere nummers, #Addicted en 02 Panic Room, inmiddels wel "hits" van de band. Ook Egoist Hedonist en de heerlijke afsluiter Conceiving You zijn blijvertjes. Muzikaal is het vanavond weer een waar feest geworden, de band verveeld geen moment en ik heb genoten van de hernieuwde kennismaking.

Op de drumriser

Mariusz Duda

Het is uitverkocht vanavond maar mede daardoor is het mij wel wat te vol. Bij de in/uitgangen staan groepjes mensen en ook de trappen zitten vol en dat lijkt me niet de bedoeling. Een klein minpuntje is soms wel dat zanger/bassist Mariusz Duda iets teveel praat, maar gelukkig wel met de nodige humor. Op technisch vlak zijn het wel fenomenale muzikanten en live zijn de solo's zeer indrukwekkend. Eén van de hoogtepunten was toch wel, We Got Used to Us, wat een mooi nummer is dat toch. Ook mijn concert maatjes vonden het erg geslaagd, collega Ruud onderging zijn vuurdoop vanavond en was ook zeer onder de indruk. Volgende keer weer een keertje mee?

Mooi overzcht van boven

Michal Lapaj op keyboard

Drummer Piotr Kozieradzki

Geweldige avond gehad