18 juni 2023, Dessel - België
Vaderdagkado van Debora en Robin
Paar uurtjes zwemparadijs
Alweer de laatste dag van Graspop, de zondag. Na het heerlijke ontbijt kreeg ik een cadeautje voor Vaderdag, een Graspop heuptasje dat ik meteen in gebruik nam voor mijn fototoestel, powerbank en regencapes. Ja, je leest het goed, er was regen voorspeld vandaag. Voordat we op pad gingen namen we afscheid van Kimberley, die ons op een zeer gezellige wijze drie dagen vergezeld had. André zou haar "plek" overnemen en we hadden afgesproken om hem op het festivalterrein te treffen. We wilden vandaag beginnen met Skid Row maar door de uurtjes die we daarvoor nog over hadden besloten we door te brengen in het zwemparadijs van Sunparks. Zo zaten we met rimpelige handjes om 14:00 uur in de bus en kwamen we prachtig op tijd voor onze eerste act van de dag. Wie kent de nummers van Skid Row niet? Slave to the Grind, 18 and Life, Monkey Business, I Remember You en Youth Gone Wild? Eind jaren ’80 en begin jaren ’90 verkocht Skid Row miljoenen albums, maar toen zanger Sebastian Bach in 1996 vertrok, kwam de klad erin. Het tij keerde in 2022 toen de Zweed Erik Grönwall (ex-zanger H.E.A.T.) de zang voor zijn rekening nam en de zeer geslaagde comeback plaat ‘The Gang’s All Here’ maakte. Zo is er weer een hoop nieuwe energie en dat wordt ook op het podium uitgestraald. Geslaagd optreden!
Daar gaan we weer en in het reuzenrad
Skid Row
Zanger Erik Grönwall
Uitstekende stem
Bassist Rachel Bolan en gitarist Dave Sabo
Skid Row - I Remember You
Op de foto met mijn Belgische vriend "De Haai"
Nog een keer met z'n viertjes
Hé wie zagen we nu lopen, is dat niet de Haai? Jawel, onze grote Belgische vriend de Haai hebben we al enkele jaren gemist maar nu er oldschool metal op het programma staat is hij er weer als de kippen bij. Dus samen op de foto. Daar is André ook, dus maken we nog een nieuwe foto met Debora en Robin er ook bij. De laatste twee gaan naar de Deathstars (ik zie deze band in november in Tivoli wel) en André en ik blijven bij onze Duitse knuffelbeer, Udo Dirkschneider. Eigenlijk is Accept euh excuus UDO altijd een garantie voor een fijn optreden. De heerlijke beukers als "Midnight Mover", "Breaker", "Metal Heart" en "Fast as a Shark" gaan erin als zoete koek. Wat ik zelf super geslaagd vond, was dat mijn favoriet "Princess of the Dawn" gespeeld werd. De 71-jarige doet het nog prima en zoon Sven zorgt voor fijn drumwerk. Met het afgezaagde Balls to the Wall waren we al halverwege het veld om op tijd te zijn voor het optreden van Insomnium in de Marquee. Hier sloten Debora en Robin zich weer bij ons aan.
Op de foto met maatje André
Dirkschneider
Udo blijft leuk
Dirkschneider - Princess of the Dawn
Gitarist Dee Dammers
Insomnium
De Finse melodieuze-deathmetal band Insomnium werd in 1997 opgericht en heeft eigenlijk nog nooit een slecht album (9 stuks) uitgebracht. De band klinkt weer bevlogen en overtuigend, het songmateriaal is sfeervol en voorzien van mooie riffs. Het is net wat taaier dan bijvoorbeeld Amorphis maar zeer goed te pruimen. Wel mis ik live wat van de melodie, het gaat op in het totale geluid. Ook jammer dat Markus Vanhala wat technische problemen had met zijn gitaar. Het gevoel dat Niilo Sevänen in zijn stem legt en overbrengt naar het publiek is magnifiek. Na enkele nummers kregen André en Robin het wat te kwaad met het wat tamme publiek dus startten ze een pit. Deze werd steeds groter en duurde flink wat nummers lang. Met onze favoriet Heart Like a Grave werd het lekkere optreden afgesloten. Inmiddels was buiten een enorme volksoploop ontstaan van mensen die massaal op weg waren naar Helmut Lotti. Deze Belgische klassieke zanger deed een show in de Metal Dome en daar wilden een heleboel landgenoten van de man bij zijn.
Zanger Niilo Sevänen
Gitarist Markus Vanhala
Fijne stem van Niilo Sevänen
Wij gingen snel de andere kant op en zagen Three Days Grace op de Mainstage. Het was ook weer tijd om wat te eten, dus bij het eerste deel van de set zaten we lekker op het veld aan een cervela en een frietje. Verrassend om te zien dat er zoveel belangstelling voor deze band was. Frontman Matt Walst is energiek, weet het podium perfect te benutten en zijn stem is krachtig. Ik vermaak me dan ook prima en ook de grote hit "I Hate Everything About You" vond ik erg tof. Met "Riot" wordt de set afgesloten en zijn er genoeg moshpits en crowdsurfers te zien. Iets wat me van tevoren wel leuk leek, was Generation Sex. Deze zogenaamde supergroep bestaat uit vier punk veteranen uit de hoogtijdagen van het genre: Generation X en Sex Pistols. Van Generation X zit zanger Billy Idol en bassist Tony James (later van Sisters of Mercy) in de band, Sex Pistols levert drummer Paul Cook en gitarist Steve Jones. Ik was nooit zo bezig geweest met punk in de tweede helft van de jaren zeventig, al had ik wel een paar (verzamel)elpees van deze stroming. Helaas viel het allemaal niet zo mee. Het waren een stel dooie gasten die op het podium stonden, de band hierna (Hollywood Vampires) bewees dat het ook anders kan. Het enige wat leuk was, was dat er een paar klassiekers gespeeld werden zoals "Pretty Vacant" en "God Save The Queen". Jammer maar gemiste kans, voor de mannen rest een leuk zakcentje bij deze (hopelijk) eenmalige tour.
Three Days Grace
Gitarist Barry Stock
De broers Matt en Brad Walst
Drummer Neil Sanderson
Generation Sex
Punk uit de 70er jaren
Billy Idol heeft plezier
Hollywood Vampires
Bij de Hollywood Vampires begroetten we op de valreep ook nog een ouwe bekende, Robin Lith sloot aan. Ik ben een groot Alice Cooper fan dus nooit objectief maar ik zal het proberen. Eerlijk is eerlijk, alleen de Alice Cooper nummers maakten écht wat los bij het publiek en...... Johnny Depp himself natuurlijk. Talloze dames en ook wel wat mannen werden helemaal lijp als Johnny een stukje op zijn gitaar deed of een nummer zong. Zijn vertolking van "Heroes" is wel erg geslaagd. Joe Perry (Aerosmith) ziet er verreweg het oudst uit, maar speelt nog wel de sterren van de hemel. "I'm Eighteen" is zeer geslaagd en ook "Walk this Way" van Aerosmith kan er nog wel mee door. Voor de rest zijn de nummers uit de set nogal tam. De geweldige afsluiter "School’s Out" (dat halverwege een stuk van "Another Brick in the Wall" bevat) maakt een hoop goed en wordt door het gehele veld massaal meegebruld. Wat een verschil met Generation Sex! We waren nu weer met een flinke groep (ik, Susan, Robin, Rens, Maureen, Robin en André) dus werd er na het optreden een foto gemaakt als afsluiting van vier dagen Graspop.
Alice Cooper!
Alice Cooper
All Star Band
Johnny Depp
I'm Eighteen
Hollywood Vampires - Heroes
Hollywood Vampires - School's Out
Dame met de tattoo maakt een foto van ons
We keken nog een deel van Mötley Crüe, bijzonder om Tommy Lee, Nikki Six en Vince Neil op het podium te zien. De band is nog best aardig in vorm maar dan ook niet meer dan dat. We hadden er snel genoeg van en vertrokken naar de Jupiler Stage voor Billy Talent. André en Susan gingen naar Kreator. Billy Talent werd een waardige afsluiter van het festival voor ons, zelfs één van de allerbeste optredens die we deze vier dagen gezien en gehoord hebben. Vanaf "Rusted From the Rain" ging het helemaal los op het veld voor de Jupiler Stage. Het ging ook nog een beetje regenen, we bleven gewoon staan, in deze warmte was het gewoon lekker en het buitje duurde ook niet lang. De ene "hit" na de andere kwam voorbij, "Fallen Leaves", "Devil On My S houlder" en "Viking Death March" en het ging helemaal los. Diverse moshpits, tientallen crowdsurfers en een heerlijk sfeertje. Bij "Red Flag" doet de bassist van Anti-Flag ook nog mee en is het feest compleet. Wat een geweldig optreden was dit zeg, met een beter gevoel kun je ons Graspop niet afsluiten!
Mötley Crüe
Zanger Vince Neil
Bassist Nikki Sixx
Legendarische band natuurlijk
(kijk de film The Dirt maar eens)
Gitarist John 5
Pop punk band Billy Talent
Billy Talent
Billy Talent - This Suffering
Billy Talent - Red Flag
Mooie afsluiter
Setlist Skid Row:
Slave to the Grind, Big Guns, 18 and Life, Piece of Me, Livin' on a Chain Gang, Monkey Business, Makin' a Mess, I Remember You, The Gang's All Here en Youth Gone Wild.
Setlist Dirkschneider:
Starlight, Living for Tonite, Midnight Mover, Breaker, Princess of the Dawn, Metal Heart, Fast as a Shark en Balls to the Wall.
Setlist Insomnium:
1696, White Christ, While We Sleep, Godforsaken, And Bells They Toll, Lilian, Mortal Share en Heart Like a Grave.
Setlist Three Days Grace:
So Called Life, Animal I Have Become, Home, The Good Life, Pain, The Mountain, I Am the Weapon, Painkiller, Break, I Hate Everything About You, Never Too Late en Riot.
Setlist Generation Sex:
Ready Steady Go, Wild Youth, Pretty Vacant, Problems, Kiss Me Deadly, Dancing With Myself, Black Leather, Silly Thing, King Rocker, God Save The Queen, Your Generation en My Way.
Setlist Hollywood Vampires:
I Want My Now, Raise the Dead, I'm Eighteen, Baba O'Riley, The Boogieman Surprise, People Who Died, Heroes, Jeff Beck Tribute, The Death and Resurrection Show, Walk This Way, The Train Kept A-Rollin' en School's Out.
Setlist Mötley Crüe:
Wild Side, Shout at the Devil, Too Fast for Love, Don't Go Away Mad (Just Go Away), Saints of Los Angeles, Live Wire, Looks That Kill, The Dirt (Est. 1981), Guitar Solo, Rock and Roll, Part 2 / Smokin' in the Boys Room / Helter Skelter / Anarchy in the U.K. / Blitzkrieg Bop, Home Sweet Home, Dr. Feelgood, Same Ol' Situation (S.O.S.), Girls, Girls, Girls, Primal Scream en Kickstart My Heart.
Setlist Billy Talent:
Devil in a Midnight Mass, This Suffering, I Beg to Differ (This Will Get Better), Afraid of Heights, Perfect World, Rusted From the Rain, Try Honesty, Surrender, Forgiveness I, Reckless Paradise, Surprise Surprise, Fallen Leaves, Devil on My Shoulder, Viking Death March en Red Flag.
We hadden met André afgesproken bij de kluisjes en deze keer namen we de pendelbus niet. We gingen via een andere uitgang naar zijn auto op het parkeerterrein en konden meerijden naar Metal Town. Zo kwam er weer een einde aan vier dagen geweldige muziek, vrienden en vriendinnen, heerlijk weer, snacks en veel biertjes. De verplaatsing van het festivalterrein twee jaar geleden is wel een verbetering gebleken, alleen tussen de Jupiler Stage en de Metal Dome loopt het soms wat vast. Het was dit jaar voor het eerst cashless, voor wat betreft de biertjes was de prijs nog wel gangbaar in deze tijd (één skullie = 3,50), maar de prijs voor het eten was eigenlijk wel schandalig hoog. Tot en met vorig jaar had je halve munten, maar nu werd er ook regelmatig in tienden achter de komma gerekend. Een frietje kostte bijvoorbeeld 2 skullies, dus 7 euro. Wilde je saus dan betaalde je daar 0,3 skullie voor, gelijk aan 1,05 euro. Zo was je voor een frietje met mayonaise dus 8,05 euro kwijt. Enige kleine pluspuntje was wel dat het een flinke bak friet was met veel mayo, maar dat mag dan ook wel voor die prijs.
Het was zoals altijd weer een onvergetelijk evenement met heel veel goede bands, soms te veel waardoor je moest kiezen. Voor mij zeker, omdat ik zoveel subgenres leuk vind, had ik het soms best moeilijk. Zeg nou zelf, moet je kiezen tussen Avatar, Insomnium en de Deathstars. Of tussen Kreator, Monster Magnet of Billy Talent. De drukte op donderdag en vrijdag viel eigenlijk best mee, maar op de zaterdag was het toch aanmerkelijk voller. Misschien lag dat aan de headliners? Heb het zelf niet zo op de grote headliners, ben meer van de wat kleinere bands. Vooral op de zondag was er erg veel goeds te zien. Heerlijk dat er door de organisatie nu langzaamaan wat aan de nieuwe headliners gedaan wordt. Zoals Ghost, Gojira en vooral Parkway Drive. Er waren dit jaar 63 nieuwe namen op een totaal van 146 bands! Over vernieuwing gesproken. Ik had me ook voorgenomen om eens wat andere bands te gaan bezoeken, uiteindelijk 14 van de 35 die ik nog nooit eerder had zien optreden. Daardoor wel hele leuke optredens gezien van bijvoorbeeld, Palaye Royale, Cyclone, Rancid en Less Than Jake. Punk was trouwens goed vertegenwoordigd dit jaar, erg leuk. Ik heb in de vier dagen 65 kilometer gelopen, dus is zo'n festival eigenlijk super gezond, hahaha. De onderlinge sfeer en verbondenheid was zoals altijd weer uniek om mee te maken, dit blijft bij mij zeker nog wekenlang na sudderen. Prachtig ook dat het geen bal uitmaakt hoe je eruitziet. Verder is de vriendelijkheid van de vrijwilligers en crew vermeldenswaardig en de prima verbinding met de pendelbussen vanaf ons vakantiepark (lees: Metal Town). Minpunt was dat er bij de dames wc's in het weekend wel een te grote wachtrij was. Dit jaar hadden we het opnieuw getroffen met de weergoden. Met temperaturen die opliepen richting de 30 graden was het wel warm, maar gelukkig zijn er meer dan genoeg gratis watertappunten. Als alles meezit zijn we er volgend jaar zeker bij, we zijn alweer aan het sparen!
In totaal zo'n 65 kilometer gelopen
Het tijdschema waar we vier dagen mee gelopen hebben
Aftermovie Graspop 2023
