Geweldig concert, zo deden onder andere Russell Allen (Symphony X), Damian Wilson (Threshold) en Floor Jansen (After Forever) mee. Ook kwam Edward Reekers (Kayak) nog even meezingen. Opvallend was het grote aantal bezoekers in de zaal van over de grens, Arjan Lucassen (Ayreon en Star One) heeft blijkbaar veel naam gemaakt (natuurlijk zoals altijd in tegenstelling tot de Nederlandse muziek industrie) in het buitenland.
Prachtige symfonische metal
Review van http://www.metalfan.nl/
Zondag 29 september was het dan zover, het ruimteschip met daarin de Intergalactic Space Crusaders van Star One waren in Tilburg geland. De dag ervoor stonden ze al in Zoetermeer op hun korte tour, die door Nederland, Duitsland en België gaat. Het Star One album van Arjen Lucassen leent zich beter om mee op tour te gaan dan de Ayreon albums, voornamelijk omdat het een vaste band voor heel het album betreft, in tegenstelling tot verschillende gastmuzikanten van song tot song. Van de zangers op Star One kon alleen Dan Swanö niet mee op tour, maar Robert Soeterboek (die toch al achtergrondzang deed op Star One) nam zijn plaats in. Russell Allen (Symphony X), Damian Wilson (ex-Threshold) en Floor Jansen (After Forever) waren dus wel aanwezig. Floor's zus, Irene, was erbij gehaald als achtergrondzangeres, wat ze samen met Floor deed. Arjen Lucassen zelf bespeelde de gitaar, Joost van den Broek (Sun Caged) stond achter de keyboards, Peter Vink hanteerde de basgitaar, en net als op het Space Metal album zat Ed Warby achter de drumkit.
De band opende met de openers van het Space Metal album: Lift-Off en Set Your Controls. Dat zijn natuurlijk de meest logische songs om zo'n avond te openen, vooral omdat de tour een sci-fi thema heeft. Van het Star One materiaal werd natuurlijk aardig wat gespeeld. Zo werden ook High Moon, The Eye Of Ra, Starchild, Songs Of The Ocean en Intergalatic Space Crusaders ten hore gebracht. Arjen Lucassen had van te voren al beloofd ook van elk Ayreon album wat te willen spelen. Zo zong Damian Wilson het lange Into The Black Hole (wat op Universal Migrator part 2 door Bruce Dickinson gedaan werd), en was er een gastoptreden van Edward Reekers bij onder andere One Small Step (van Universal Migrator part 1). Wat er van de eerste album, The Final Experiment, gespeeld werd weet ik even niet meer, maar het meeste Ayreon materiaal kwam van de dubbel cd Into The Electric Castle.
Daar was ik wel blij mee, want ze speelden twee van m'n favoriete nummers van dat album, The Castle Hall en het prachtige Valley Of The Queens. Dat laatste nummer werd nu door Floor gezongen (in plaats van Anneke van Giersbergen op het album), en er was een gastoptreden door een vrouw die de dwarsfluit hanteerde, maar haar naam is me even ontschoten. Ondanks dat Anneke het nummer beter zong op het album was deze uitvoering met Floor zeker niet slecht. Andere nummers die van Electric Castle voorbij kwamen waren onder andere Amazing Flight en The Two Gates. Van Actual Fantasy kwam geloof ik het titelnummer voorbij, en misschien nog een die ik even vergeten ben. Ook een cover werd gespeeld, namelijk Deep Purple's Space Trucking. Arjen kwam ook nog met een akoestische gitaar het podium op om de naamloze bonustrack van het Star One album te spelen, tijdens te toegift.
Het publiek word bedankt
Het was een genot om te zien hoeveel plezier iedereen op het podium had, en het was ook een genot om deze songs eindelijk eens live te horen. Er werd een aardige show neergezet, linksachter hing een videoscherm waarop wat beelden geprojecteerd werden, en rechts stond de Stargate uit de gelijknamige film, waarvoor de zusjes Jansen voornamelijk stonden. Damian Wilson, Russell Allen en Robert Soeterboek waren echt overal te vinden, ze konden niet stil blijven staan leek het wel. Elke zanger kreeg genoeg te doen, en ook de overige muzikanten mochten een leuke solo spelen. Was er dan niks negatiefs te melden? Niet veel. Het geluid was vooraan het podium erg goed, behalve dat de bas soms toch wat te hard stond, en de gitaar soms te zacht. Floor en Irene Jansen deden de achtergrondzang, maar soms toen Floor ook de leadzang deed leek het wel alsof ze vergaten haar geluid harder te zetten. Maar desondanks dat was het toch een onvergetelijke avond. En hopelijk gaat Arjen Lucassen in de toekomst nog eens op tour.
Verslag uit de Aardschok Nr. 11 - 2002
