Elis, Stream of Passion, Atrocity, Sirenia en Leaves' Eyes * 18 november 2009, De Kade - Zaandam

Setlist Stream of Passion:

The Art of Loss, In The End, Now Or Never, Stream of Passion, The Endless Night,

Street Spirit, A Part of You en Out In The Real World.

Setlist Sirenia: 

The Path To Decay, Euphoria, Downfall, The Seventh Summer, Star-Crossed, Lost In

Life, The Other Side, Meridian, Led Astray en My Mind's Eye.

Setlist Leaves' Eyes:

Njord, My Destiny, Emerald Island en Take The Devil In Me (de rest niet gezien).

Sirenia was wat mij betreft het hoogtepunt van de avond 

Gisteravond naar Deep Purple in een volle Heineken Music Hall en vanavond in de Kade (Zaandam) met een paar honderd man bij het zogenaamde Beauty & the Beast festival. Het is totaal onvergelijkbaar maar toch vond ik dit leuker. Lekker knus en een ontzettend fijne sfeer. Er traden vijf verschillende (gothic) bands op en ik was vooral voor Sirenia naar dit concert gegaan. Om 18:30 begon de avond al met een optreden van Elis (uit Liechtenstein). Een enthousiaste band maar de zangeres was niet erg stemvast zullen we maar zeggen. Daarna Stream of Passion (Ned/Mex), deze prima band met uitstekende zangeres was (zoals ook de vorige keren dat ik ze gezien heb) erg goed. Daarna Atrocity (Duitsland), wat een drama. Allemaal covers (en dan ook nog zeer vreemde keuzes) en een hele matige en vervelende leadzanger. Sirenia (Noorwegen/Spanje) kwam zag en overwon wat mij betreft, een uitstekende band met topnummers. Jammer dat zij niet een hele avond konden optreden. Als afsluiter Leaves' Eyes (Noorwegen). Hiervan hebben we nog vier nummers gezien, bepaald niet slecht met een hele goede zangeres. Alleen een beetje weinig uitstraling. 

Hieronder mijn eigen gemaakte filmpje (met m'n telefoon) van Sirenia op youtube:

Review van http://www.blastbeat.nl/
Om 18.30 uur worden mijn goede vriend Ronald en ik door Richard de tourmanager opgehaald om backstage te mogen gaan. Hij legt uit dat hij geen echt schema voor de interviews heeft, maar we gaan wel zien hoe alles loopt. Hij heeft voor ons een interview hoekje ingericht en hoewel hij zei dat er ook andere journalisten een interview zouden gaan doen, hebben wij sterk het gevoel dat wij vandaag de enigen zijn. Geeft niks, dat geeft ons alleen maar meer tijd om lekker te kletsen. Wat een luxe. 

Vanwege het optreden van maar liefst 5 bands deze avond, begint de eerste band (Elis) zeer vroeg. Op de aankondiging stond dat alles om 20.00 uur zou beginnen, maar Elis speelt toch echt om 19.00 uur al de eerste noten. Op dat moment ben ik net bezig met het interviewen van Marcela van Stream of Passion, dus ik kan niet zeggen hoe Elis live klinkt. We zitten backstage hoog en ver van de bühne, dus wij hebben geeneens door dat het festival al begonnen is. 

Meteen nadat Marcela afscheid neemt, schuift Ailyn van Serenia aan. Marcela begint dan met inzingen en omkleden. Beide interviews mogen wat tijd innemen, dus op het moment dat we klaar zijn met Serenia, komt de band Elis al weer bezweet binnen lopen. Zij zijn klaar met optreden en Stream of Passion staat al op de planken. Ai, die mis ik dan dus ook grotendeels want Mathias Roderer van Leaves Eyes staat klaar om met mij te kletsen. Hij zat al bij het interview met Ailyn en vertelde toen al wat als aanvulling op het Serenia verhaal, maar ik moet toch echt even met hem verder kletsen. Het lijkt wel of de mensen er zin in hebben om met mij te kletsen. Dat heb ik wel een anders meegemaakt (bv CoB) 

De eerste 3 interviews nemen meer dan 1½ uur in beslag en ik kan nog net 5 minuten van Stream of Passion zien. Het zag er goed uit en klink ook nog eens zuiver. Dat is het mooie van die kleine zaaltjes, het geluid is meestal vrij goed. Ik hol maar weer naar mijn hoekje boven, waar Sandra Schleret van Elis op mij wacht. Dit gesprek duurt wederom een half uur, maar ik ben ruim op tijd om nog een aardig stukje van Atrocity te zien. Dit komt mede omdat Sandra mee zingt en bij 2 covers die Atrocity ten gehore brengt dus op de bühne moet staan. Hierdoor kon ik haar dus toch horen zingen en kan ik met een gerust hart zeggen dat zij een loepzuiver opera stem heeft die echt fantastisch klinkt (live en in de studio). Die band (Elis dus) wil ik echt vaker gaan zien. 

Atrocity heeft een correcte show en ze spelen veel covers uit de jaren 80 met een metal sausje. Mee schreeuwen was dus ook niet moeilijk. Op de bühne werden ze ook nog bijgestaan door 2 schaars geklede dames die wild met hun lichamen aan het bewegen waren. De feestvreugde werd dus alleen maar groter. De stem van zanger Alexander Krull is wat beperkt en dat is altijd jammer. Toch weet hij het publiek goed op te zwepen en de sfeer is fantastisch. Als hun optreden klaar is zie je ook alleen maar blijde gezichten op de bühne staan. Ze krijgen even pauze, want over een uurtje of zo moeten ze alweer op met headliner Leaves Eyes. 

Triggerfinger en Deep Purple 17 november 2009, Heineken Music Hall - Amsterdam

Setlist Deep Purple:

Highway Star, Things I Never Said, Not Responsible, Strange Kind Of Woman,

Wasted Sunsets, Rapture Of The Deep, Fireball, No One Came, The Well Dressed

Guitar, Contact Lost, Wring That Neck, Sometimes I Feel Like Screaming, The Battle

Rages On, Keyboard Solo, Space Truckin' en Smoke On The Water. Toegift: Hush en

Black Night.

De band speelde met veel enthousiasme 

Eindelijk was het dan zo ver. Alle "grootheden" had ik al eens gezien alleen Deep Purple ontbrak op mijn lijstje. Natuurlijk kwamen we wat te laat binnen omdat we zo nodig nog wat biertjes moesten drinken...... hierdoor misten we Triggerfinger. Maar wat Purple betreft, het was het wachten waard geweest, wat een klasse optreden! Een zeer goed geluid en de band was uitstekend op dreef. Misschien dat alleen zanger Ian Gillan wat slijtage vertoonde maar dat mocht wat mij betreft althans de pret niet drukken. Steve Morse is een supergitarist en ook Don Airey (de toetsenman) was top. We stonden lekker vooraan en alle krakers werden (gelukkig) gespeeld.

Mooie close-up via het videoscherm van Don Airey

Hieronder mijn eigen gemaakte filmpje (met m'n telefoon) van Deep Purple op youtube:

Lees ook een review op: 
http://www.dprp.net/

Review uit de Volkskrant
Deep Purple rockt soms nog. Vermakelijk is het wel, hartverwarmend zelfs, te zien hoe Deep Purple-zanger Ian Gillan (64) in de Amsterdamse Heineken Music Hall heel relaxed op blote voeten onder jeans over het podium wandelt, als iemand die 's morgens op de camping katerig op zoek is naar het toilet. Grappig hoe hij als een Sinterklaasje naar het publiek zwaait, om dan toch maar weer eens aan te zetten tot die kenmerkende gierende hardrockvocalen. 

Fijn klinkt zijn gilzingen niet meer, daarvoor moet Gillan te hard persen (de stem gaat soms zelfs richting knijpkoning Brian Johnson van AC/DC), en de hoogste noten laat hij eigenlijk maar helemaal voor wat ze zijn. Soms rockt het Britse Deep Purple wel, dendert ineens het treintje als bassist Roger Glover en drummer Ian Paice elkaar vinden en voortstuwen rond het Hammondorgelspel van Don Airey, de waardige vervanger van oerorganist Jon Lord. 

Highway Star, het eeuwige Deep Purple-openingsnummer, stoomt en piept in zo'n razende Hammond-riff en tegen het eind van de show krijgt de uitverkochte zaal weer een glimp van de oude glorie, in Smoke On The Water. Dan hoort het de rock die alleen Deep Purple kon maken: bonkig en pompend, zuchtend onder de kloppartijen van dat krankzinnige Bachiaanse orgel. Maar tussen de klassiekers zitten teveel nietsige nummers van recenter datum, zouteloze liedjes van rare platen als The Rapture of The Deep (2005), die het publiek koud laten. Wat willen we horen? Speed King natuurlijk, van Deep Purple In Rock (1970), de geboorte van de metal! Speed King komt niet. Top 2000-kraker Child In Time ook niet, Gillan zou zich met het vocale bereik in dat nummer geen raad weten. De laatste toegift dan: Black Night, het hardrockfundament uit 1970. Ja, nu voelen we weer even die opwinding. Heel even. Maar de hoogtepunten zijn te spaarzaam, rockbeest Deep Purple loopt aan de riem. 

Spheric Universe Experience, Serenity en Threshold * 7 november 2009, De Boerderij - Zoetermeer

Setlist Serenity:

(de nummers die ik nog wist): Reduced to Nothingness, Fairytales, All Lights Reversed, 

Coldness Kills, Velatum en Rust Of Coming Ages

Setlist Threshold:

Consume to Live, Fighting For Breath, Stop Dead, Part of the Chaos, Avalon,

One Degree Down, Critical Mass, Smile at the Moon, Art of Reason, Long Way Home,

Pilot in the Sky of Dreams en Slipstream. Toegift: Mission profile en Paradox.

De band is altijd lekker enthousiast 

Helaas was ik op deze avond wat grieperig en daardoor niet helemaal in de juiste stemming. Verder was het erg triest dat Nicole door een onverwachtse ziekte deze avond niet mee kon (gaan we zo gauw mogelijk weer goedmaken natuurlijk). Er waren twee voorprogramma's, het eerste daarvan de Franse band Spheric Universe Experience hadden ze wat mij betreft wel weg mogen laten. Hierna kwam het Oostenrijkse Serenity, een uitstekende band met een prima zanger. De band moest om 22:00 uur ophouden tot grote teleurstelling van de band én het publiek! Na het optreden van deze band nog even met de zanger gekletst en op de foto gegaan. Threshold sloot de avond af en was als vanouds goed. Er werd van deze avond meteen een officiële DVD registratie gemaakt. De zanger Damian Wilson was weer heerlijk enthousiast en rende een paar keer door het publiek heen. Iedereen kreeg een hand (ook ik) en de dames een knuffel. Helaas moesten we wel wat eerder weg, anders konden we niet meer thuiskomen met het openbaar vervoer...... 

Met Georg Neuhauser, de zanger van Serenity

Hieronder mijn eigen gemaakte filmpje (met m'n telefoon) van Threshold op youtube:

Lees ook een review op: 
http://metalkrant.net/
http://www.roarezine.nl/