vrijdag 24 maart 2023

Serpentyne, Temperance en Tarja * 17 maart 2023, Patronaat - Haarlem


Setlist Serpentyne:
Away from the World, Jeanne d'Arc, Prophetess of Dreams, Helen of Troy en Angel of the Night.
Setlist Temperance:
Pure Life Unfolds, Breaking the Rules of Heavy Metal, Start Another Round,
The Last Hope in a World of Hopes, Diamanti, Of Jupiter and Moons en Catch the Dream.
Setlist Tarja:
Serene, Demons in You, My Little Phoenix, Anteroom of Death, Diva, Goodbye Stranger,
Silent Masquerade, Nemo, The Golden Chamber (Loputon Yö) / You and I, Undertaker,
Tears in Rain, Victim of Ritual, Innocence, I Walk Alone, Dead Promises en Until My Last Breath.

St. Bavo kerk in Haarlem


Bijna Pasen

Op vrijdag 17 maart was het zover, na bijna drie(!) jaar konden we onze kaartjes verzilveren voor een optreden van Tarja in het Patronaat (Haarlem). De oorspronkelijke datum waarop het concert zou plaatsvinden was 9 april 2020, natuurlijk was corona heer debet aan. Ben en Hans kwamen naar ons stulpje en om 17:26 zaten we in de bus naar Utrecht centraal. Na twee keer overstappen waren we om 18:50 in Haarlem en zochten we de Frietkamer in de Zijlstraat (monopoly) op voor een snackje. Zo kwamen we precies op tijd de zaal binnen om kippenvel te krijgen van de eerste band, genaamd Serpentyne. Niet omdat het zo mooi was maar wat zong dat mens vals zeg…


Serpentyne


Biertje!

Gelukkig zong er regelmatig een zanger mee en liep er een tape mee anders was het helemaal niet om aan te horen geweest. Fijn dat de bar goed bereikbaar was (het was niet helemaal uitverkocht) dus werden er regelmatig halve liters gehaald. Nadat we de eerste support band hadden doorstaan sloot er met Tommy nog een collega van Ben aan. Gelukkig was de tweede support band Temperance erg geslaagd, maar dat wisten we eigenlijk wel. We hadden de band in november 2021 nog zien optreden op het Brainstorm festival en daar hadden ze een prima indruk achterlaten.


Temperance


Temperance wat dichterbij

We werden wel erg verrast toen de band het podium opkwam, want waar was zangeres Alessia Scolletti? Vooral Hans was erg teleurgesteld…… Net nog even gekeken op de Wiki pagina van de band en inderdaad zij heeft de band verlaten op 27 januari jongstleden, samen met drummer Alfonso Mocerino. Na enig speurwerk kwam ik erachter dat de (tijdelijk?) nieuwe zangeres Kristin Starkey heet. Op haar eigen pagina is te zien dat deze dame nogal wat opera stukken zingt in diverse talen en rollen heeft gedaan. Sinds de corona pandemie zingt zij regelmatig metal nummers met de diverse bekende muzikanten. Denkbaar is dat Temperance deze in Zweden levende Amerikaanse dame via YouTube heeft gecontacteerd.


Zangeres Kristin Starkey


Gitarist/zanger Marco Pastorino

Het werd een prima optreden van een uitstekende band. Wat mij betreft is deze zangeres een blijvertje, waarom zal je zeggen? Kristin heeft een prachtige warme stem in tegenstelling tot haar voorgangster, deze had een wat schellere stem. Van het laatste, goed ontvangen album Diamanti werden de nummers Pure Life Unfolds, Breaking the Rules of Heavy Metal en het titelnummer gedaan. Toch wel knap dat deze Amerikaanse het geheel in het Italiaans gezongen nummer deed. Het is dan wel een “hitje” maar het is geen eenvoudige taal, maar misschien deed ze maar wat en zong ze over pizza’s en spaghetti en hadden wij het niet in de gaten. De dame had het in ieder geval erg naar het zin en ook de combinatie met zanger Michele Guaitoli was erg mooi om te horen en zien. Ook gitarist Marco Pastorino laat zich vocaal prima gelden. Dit drukke baasje is ook actief in Even Flow, Fallen Sanctuary, Wonders en Virtual Symmetry. Afgesloten werd het leuke optreden met het lekkere nummer Catch the Dream.


Veel duetten


Uit volle borst

Nu was het vanavond tijd voor hoofdact Tarja, verschillende keren eerder gezien en we hadden er erg veel zin in. Nog even voor diegenen die niet precies weten wie deze dame is, Tarja Soile Susanna Turunen-Cabuli (geboren 17 augustus 1977) is ook bekend als Tarja Turunen of gewoon Tarja. Zij is een Finse heavy metal zangeres, vooral bekend als de voormalige zangeres van Nightwish. Ze is een sopraan met een bereik van drie en een half octaaf. Ze richtte in 1996 samen met Tuomas Holopainen en Emppu Vuorinen Nightwish op. In 2005 werd ze uit de band gezet en in 2006 begon ze een solo carrière die inmiddels zeer geslaagd is te noemen. De muziek die ze maakt ligt wel wat in de lijn van Nightwish maar zeker wel met een eigen twist. De nummers zijn bijvoorbeeld niet meer zo lang maar wel krachtig die live behoorlijk stevig uitpakken. Heel eerlijk gezegd denk ik dat het achteraf heel goed heeft uitgepakt, voor de band maar ook voor Tarja. Zij doet nu veel meer haar eigen ding en lijkt ook veel vrijer en zeker ook vrolijker te zijn.


Marco Pastorino en Michele Guaitoli


Uitstekend optreden

Er konden nu ook eindelijk wat nieuwe nummers gespeeld worden. Nou ja, nieuwe nummers… Net als dat dit optreden drie jaar later plaatsvindt dan oorspronkelijk gepland, is ook het album In The Raw inmiddels van 2019. Met Serene, Goodbye Stranger, Silent Masquerade en het akoestische The Golden Chamber (Loputon Yö) werden er uiteindelijk vier nummers van gedaan. Even gingen de gedachten nog uit naar Nightwish toen Nemo gespeeld werd. Ze heeft inmiddels keuze uit zes solo albums (tel de twee kerst albums niet mee) en de muziek springt in een oogwenk van melodieuze rock naar thrashing gitaren, ondersteund door keyboards en cello bij bijvoorbeeld Demons In You en My Little Phoenix. Tussendoor was Tarja even weg, de lange jurk werd ingeruild door een latex pakje, later bij de toegift had ze weer een jurk aan.


Het hoofdprogamma van vanavond


Tarja

Er werd afgesloten met een ijzersterk kwartet, het heerlijke en stevige Innocence, de “hit” en lekkere meezinger I Walk Alone, en de twee knallers Dead Promises en Until My Last Breath. Haar begeleidingsband was ook nu weer fenomenaal, baslegende Doug Wimbish, het gitaarspel van Alex Scholpp, toetsenist Christian Kretschmar en niet te vergeten de geweldige Max Lilja op cello. Wie er achter de drumkit zat vandaag heb ik (nog) niet kunnen achterhalen. Al met al heeft de Finse zangeres zichzelf keer op keer opnieuw bewezen, nieuwe genres verkend en haar grenzen opgezocht, waardoor ze, ondanks haar herkenbare geluid, een zeer veelzijdig optreden heeft neergezet. De vocalen zijn altijd tot in perfectie uitgevoerd (al laat haar Engelse uitspraak soms nog iets te wensen over), de liedjes altijd even catchy, de arrangementen en composities weldoordacht en wordt ze door een ijzersterke band begeleid.


Max Lilja op de cello


Mooi duo

Na afloop bleven we nog even hangen in de foyer, namen een laatste biertje en maakten we wat lol met enkele leden van Temperance. Hans kocht nog een shirtje van de band en we vergaten bijna dat we de laatste trein nog moesten halen. Dat werd dus snelwandelen naar het station… Gelukkig haalden we nog net de laatste trein van 23:48 uur naar Vlissingen. Ja je leest het goed, de trein naar Vlissingen. Gelukkig konden we op Amsterdam centraal overstappen naar Utrecht en ook nog een saucijzenbroodje kopen. Zoals eigenlijk standaard als we hier zijn konden we daar ook nog een plasje doen. Nadat we ook de allerlaatste bus naar Maarssen hadden gered kwamen we thuis na een zeer geslaagde avond, op naar de volgende!


Veel plezier


Mooie lichtshow


Tarja


Nog een keer


En nog een keer omdat ie zo mooi is


Lekker gitaarwerk


Veel plezier bij de drummer


4x Christian Kretschmar


Tarja


Vanaf het balkon


Even een rustmomentje met The Golden Chamber (Loputon Yö)


De band bedankt het publiek


Op de foto met Temperance


Tarja - Innocence


Tarja - I Walk Alone (part)










dinsdag 7 maart 2023

Draken en Spidergawd * 3 maart 2023, De Helling - Utrecht

 


Setlist Draken:
Realm of Silence, Relentless Sinners, The Book of Black, House of Horrors, Grand General, Way Down Low en Bastards.
Setlist Spidergawd:
The Tower, Your Heritage, The Best Kept Secrets, At Rainbows End, ...Is All She Says, What You Have Become, The Inevitable, Stranglehold, Running Man, Loucille, Ritual Supernatural, Oceanchild, Prototype Design, Is This Love..? en All and Everything.

Draken


Zanger en basgitarist Hallvard Gaardløs

En zo ging ik op vrijdag 3 maart weer eens op pad naar de Helling. Hans was wat later, hij had gewandeld van Montfoort naar IJsselstein, dus ik had besloten om op de fiets te gaan. Met een lichte wind in de rug reed ik de dikke 10 kilometer in 33 minuten en nadat ik mijn trouwe ouwe niet electrische fiets op slot had gezet liep ik naar de ingang. Hans kwam nog mooi op tijd aan voordat de support act begon. Ze kennen ons daar inmiddels al heel goed, we worden door de bewakers begroet want zodra er iets van rock of metal geprogrammeerd staat zijn we er te vinden (als we kunnen). Vanavond staat Spidergawd op het menu met als voorgerecht Draken. De support band werd opgericht in Oslo door bassist Hallvard Gaardløs (Spidergawd en WIZRD). De band staat bekend om hun virtuoze gitaarlicks en energieke live-performances en gaat ook dieper in op oude metal en hardrock. Bij Spidergawd, met voormalig Motorpsycho-drummer Kenneth Kapstadt in de gelederen, is het eigenlijk hetzelfde laken en pak.


Drummer Andre Drage Haraldsen


Gitarist Even Helte Hermansen

Twee leden van Motopsycho, zanger en tevens bassist Bent Sæther en drummer Kenneth Kapstad besluiten in 2013 Spidergawd op te richten, genoemd naar een track van het solo album Garcia van Grateful Dead frontman Jerry Garcia. Ondanks dat de huidige leden allemaal rond de veertig jaar oud zijn, hoor je veel eind jaren zeventig invloeden terug. Voor verrassingen ben je bij Spidergawd dus niet aan het juiste adres. De band uit het Noorse Trondheim levert in muzikaal opzicht precies wat je verwacht. Het betekent dat we vanavond worden getrakteerd op een melodieuze portie hardrock, die zo lijkt weggelopen uit de jaren 70. Denk aan een mix tussen MC5, Led Zeppelin en Black Sabbath. Zelf hoor ik er ook veel Audrey Horne in terug, maar die zal waarschijnlijk niet bij iedereen bekend zijn.


Spidergawd


Heerlijk optreden

De support band Draken speelde een half uurtje en was een leuke opwarmer voor de headliner van vanavond. Zoals gezegd, de muziek ligt wel in de lijn van Spidergawd al kan de band niet tippen aan de composities die Spidergawd later op de avond op ons af ging vuren. Vervelend was wel dat er een snaar van gitarist Even Helte Hermansen brak. Hij heeft er in anderhalve minuut een nieuwe snaar opgezet (blijkbaar had hij geen reserve gitaar bij zich). Ondertussen lulde zanger/basgitarist Hallvard Gaardløs de tijd vol en stelde voor tot hilariteit van het publiek om er maar een vijf string gitaar van te maken. Inmiddels waren er nog wat bekenden binnen gekomen, konden we mooi met Martijn en Paul even bijkletsen. Toen was het tijd voor Spidergawd. Het gaat gelijk lekker los met de heerlijke opener The Tower. De band beschikt over een loodzware ritmesectie, de ene na de andere melodieuze gitaarsolo, onweerstaanbare riffs en een zanger die de veters uit zijn schoenen zingt. Van het nieuwe album komen Oceanchild, At Rainbow’s End, The Running Man en Prototype Design aan bod. Eerlijkheid gebied te zeggen dat het nieuwste album wat minder is dan de voorgaande worpen.


Zanger/gitarist Per Borten


2x gtarist Brynjar Takle Ohr

Maar er komen een paar heerlijke hoogtepunten aan bod met ...Is All She Says (zie mijn filmpje), Prototype Design, Is This Love..? en de afsluiter van de geweldige avond All and Everything. Drummer Andre Drage Haraldsen moet af en toe even wachten zoals bij het nummer ...Is All She Says en daar heeft de man erg veel moeite mee. Zodra het weer kan gaat hij weer tekeer als een beest. Ook saxofonist Rolf Martin Snustad krijgt natuurlijk zijn momentje. Moet zeggen dat je bij de nummers vaak niet eens merkt dat hij op de achtergrond meeblaast. Het klinkt allemaal bijzonder lekker, maar de Noren zijn niet van plan om zich te beperken tot de groten uit de jaren 70, door ook de Britse rock uit de jaren 80 en wat stoner ingrediënten er bij te pakken.


Per Borten is ook een prima gitarist


Drummer Kenneth Kapstad had wat last van ADHD

En dan is er ook de nog voor het genre zo atypische saxofoon. Het is vanavond een stukje jeugdsentiment, maar als ik net wat beter luister hoor ik ook dat de muziek van de Noren knap in elkaar steekt en dat de band veel meer doet dan het reproduceren van de melodieuze hardrock van een aantal decennia geleden. Na het zeer geslaagde optreden blijven we nog een tijdje hangen en drinken nog enkele biertjes. Helaas was de merch al weg, had het één na laatste album nog op vinyl willen kopen, helaas dus. Hans ging wat eerder weg, hij moest de trein en bus nog halen. Ik sprong op mijn ijzeren ros en fietste via de Daphne Schippers brug en Leidsche Rijn naar huis. Ik weet niet precies hoe het kwam (was het de tegenwind of de twee kilometer extra?) maar ik deed er nu wel twintig minuten langer over......


Fijn gitaarwerk


Zanger bassist Bent Sæther


Brynjar Takle Ohr


Publiek kon het optreden zeer waarderen


Axel Roed op saxofoon


Even naar mijn fiets zoeken


Over de Daphne Schippers brug via Leidsche Rijn naar huis


Spidergawd - ...Is All She Says