Metal, Prog, Rock en Gothic: Lost Society, Sólstafir en Amorphis * 29 oktober 2023, Tivoli Ronda

dinsdag 31 oktober 2023

Lost Society, Sólstafir en Amorphis * 29 oktober 2023, Tivoli Ronda - Utrecht

Setlist Lost Society:
112, Underneath, Riot, Awake, What Have I Done, Into Eternity, No Absolution en Stitches.
Setlist Sólstafir:
Bláfjall, Akkeri, Ör, Fjara, Ótta en Goddess of the Ages.
Setlist Amorphis:
Northwards, On the Dark Waters, Bad Blood, The Moon, Thousand Lakes, Into Hiding,
Magic and Mayhem, Black Winter Day, Silver Bride, Sky Is Mine, Wrong Direction,
Amongst Stars, Seven Roads Come Together, My Kantele en House of Sleep. Toegift: The Bee.

Lost Society

Zanger/gitarist Samy Elbanna

Nadat ik de auto geparkeerd had op mijn werk was ik net voor de regen binnen bij Tivoli. Na het innemen van mijn vaste plek links van het podium bij de bar kwam Kimberley binnen op het moment dat support band Lost Society begon met het optreden. Ook Saskia, Argo, Nikki waren er, later kwamen daar ook Martijn en Liza nog bij.Lost Society is een Finse metalband uit Jyväskylä, opgericht in 2010. De huidige line-up van de band bestaat uit gitarist en zanger Samy Elbanna, gitarist en achtergrondzanger Arttu Lesonen, bassist en achtergrondzanger Mirko Lehtinen en drummer Taz Fagerström. De band werd aanvankelijk beschouwd als een thrashmetalband maar inmiddels zijn er veel nu-metal en metalcore invloeden in de muziek te vinden. Dit heeft wel een paar albums geduurd, deze stijl is vooral terug te vinden in de laatste twee albums. Vooral het pas uitgekomen album If the Sky Came Down (2022) is (mede daardoor) erg goed ontvangen. Ook daarom zijn op twee na (Into Eternity en No Absolution) alle nummers vanavond van het nieuwe album. Zanger/gitarist Samy Elbanna is wel de blikvanger, het mannetje gaat flink tekeer op het podium en staat vrijwel niet stil. Leuk om de avond mee te starten.

Sólstafir

Zanger/gitarist Aðalbjörn "Addi" Tryggvason

Daarna was het tijd voor een band die ik nooit eerder live heb zien optreden. Wel een beetje gek eigenlijk, maar blijkbaar is het er nooit zo van gekomen. De IJslandse post-metalband Sólstafir is al opgericht in 1995 en weet een heel mooi sfeertje neer te zetten. Na een intro van 10 minuten met niemand op het podium komen de mannen tevoorschijn. De songs (in het IJslands) bevatten een zeer goede balans tussen hard en zacht, met bakken vol sfeer en magische momenten. Zo klinkt de wanhoop goed door in het stemgeluid van Tryggvason. De bandleden hebben het prima naar hun zin, bassist Svavar Austman toont veel beleving en gitarist Sæþór Maríus Sæþórsson is de rust zelve. Helaas moet ik wel zeggen dat ik in het begin van de set (de nieuwe nummers Akkeri en Ör) regelmatig afdwaal met m'n gedachten en tussendoor maar een paar biertjes ga halen. Pas bij de laatste drie nummers (niet toevallig de oudere) werd ik wakker geschud. Nu gaat het pas lekker los, het geweldige Fjara, Ótta en bij Goddess of the Ages springt de zanger van het podium tussen het publiek. Hij begint aan een ronde over beide tribunes en het balkon. Tussendoor worden er knuffels uitgedeeld, erg leuk om te zien. Daarna worden we nog even aangemoedigd om na elke keer 1,2,3,4 te juichen en is het geslaagde optreden voorbij.

Sólstafir

Gitarist Sæþór Maríus Sæþórsson

Toen was het tijd voor de headliner van vanavond, Amorphis. De band is opgericht door Jan Rechberger, Tomi Koivusaari en Esa Holopainen in 1990. Aanvankelijk was de band een death metal act, maar op latere albums evolueerden ze naar het spelen van andere genres, waaronder progressieve metal en folk metal. Ze gebruiken veelvuldig de Kalevala, het epische gedicht van Finland, als bron voor hun teksten. De Finse headliner heeft met Queen Of Time (2018) en Halo (2022) twee moderne klassiekers afgeleverd, die dan ook in veel jaarlijstjes te vinden zijn. Amorphis staat al jaren garant voor stevige kwaliteits metal. Sinds de komst van Tomi Joutsen (vanaf het album Eclipse uit 2006) ligt het muzikale recept redelijk vast en zit de afwisseling vooral in het gebruik van grunts, clean gezongen melodieuze refreinen met soms een psychedelische inslag. Het is één van mijn favoriete bands, zie ze vanavond voor de twaalfde keer dus helemaal objectief is dit verslag misschien niet......

Gitarist Sæþór Maríus Sæþórsson en bassist Svavar Austman

Zanger maakt rondje over tribunes en balkon met knuffels

Vanaf het begin is het al duidelijk dat de band een gewonnen wedstrijd speelt. Zoals altijd is het geluid in Tivoli prima in orde, daardoor is het bijvoorbeeld genieten van Esa Holopainen’s majestueuze gitaarmelodieën. Tomi Joutsen is in absolute topvorm, al blijft hij in de tussendoor praatjes altijd wat schuchter overkomen. Amorphis heeft een deathmetal historie maar inmiddels zit er nogal wat progmetal in de nummers dus kan iedereen zijn hart vanavond ophalen. De set is prachtig opgebouwd, met Northwards, On the Dark Waters, The Moon en Seven Roads Come Together komen er ijzersterke nummers van het laatste album Halo (2022) voorbij. Afgewisseld met de "oude deathmetal krakers" Thousand Lakes, Into Hiding en Black Winter Day afkomstig van het cult album Tales from the Thousand Lakes uit 1994. "Meezingers" zijn er ook, Silver Bride, Sky Is Mine, het heerlijke Amongst Stars (met een digitale Anneke van Giersbergen), My Kantele en House of Sleep. Had nog wel een beetje gehoopt dat Anneke vanavond in het echt op het podium zou staan, maar helaas. Het is gewoonweg onmogelijk om stil te blijven staan, Amorphis maakt duidelijk dat de band inmiddels tot één van de allergrootste metalbands is uitgegroeid. Met The Bee sluit de band een ijzersterk optreden af. Wat gun ik het deze band, na bijna 35 jaar hard werken een bijna volle Ronda en dat nadat ik ze in 2010 nog in een halfvolle Tivoli de Helling gezien heb......