De eerste keer dat we Kayak weer zagen (eind zeventiger jaren al eens een keertje). Helaas werden we verrast door de opkomst met Bert Heerink en misten toch een beetje het echte Kayak-stem geluid. We wisten hier helemaal niets van en achteraf bleek dat Max Werner er mee gekapt was. Het concert begon én sloot met Close to the Fire, het eerste en zeer goede nummer van de nieuwe CD. We hebben uiteindelijk toch genoten van een prima concert maar vinden Bert toch wel wat minder. Kayak moet het toch een beetje hebben van dat specifieke stemgeluid, hopelijk vind men hier ter zijner tijd toch een oplossing voor.
Review van http://members.multimania.nl/kayakfan/
Eerst met z’n allen hier eten en daarna met de trein naar Utrecht. Ook Tivoli gaat een uur voor aanvang van het concert al open en gelukkig maar, want het was slecht weer en het is toch wel een stukje lopen nog vanaf het Centraal. Bij de ingang stond een ietwat lompe portier, die de controlestrookjes dan ook op een ietwat lompe manier van de kaartjes afrukte, maar gelukkig ging het goed, de kaartjes waren niet beschadigd. Ik kon het echter niet laten om er een opmerking tegen hem over te plaatsen, hij keek alleen wat narrig terug. Binnen in de rij voor de jassen, nou ja, een van ons en wij naar binnen. We hebben daar een mooie brede paal uitgezocht om tegen aan te hangen en hij stond nog vlak bij de bar ook.
Biertjes besteld en wachten tot het concert begon. Ze opende weer met Close to the Fire, maar het eerste wat me opviel, waar was Max? Nou die kwam helemaal niet. Wij wisten daar helemaal niks van en er werd ook helemaal niets over gezegd. Maar goed, ik was eerst wat teleurgesteld, maar ze deden het toch erg goed hoor, al vind ik dat de stem van Bert niet de nummers die Max zingt kan benaderen. Het concert was wat uitgebreider met meer oude nummers en die vertolkt Bert super er was ook wat meer show. Ook hier was de afsluiter weer Ruthless Queen. Er kwam natuurlijk het “we want more” en daar gaf de groep gehoor aan.
Na afloop weer naar het Centraal gelopen en gelukkig was het droog en met de trein terug naar Hilversum, waar we toch nog even een kroegje in zijn gedoken. Tot overmaat van ramp wisten ze daar dat Max niet mee zou zingen, het had hier notabene op de kabelkrant gestaan (lekker oplettende fan ben ik he). Ik moest daar natuurlijk het mijne van weten en dus meteen de volgende dag naar Ton Scherpenzeel gemaild. Daar kreeg ik dus het antwoord dat door gezondheidsredenen Max al in oktober had gemeld de tour niet aan te durven. (inmiddels gaan natuurlijk vele verhalen de rondte in, maar Jim Coleman, die ik ook gemaild had, heeft mij toegezegd om op een later tijdstip mij het ware verhaal te mailen). Al met al heb ik geen spijt dat ik in Tivoli was, ik moest even aan het idee wennen, maar het concert was zeker niet slecht (anders).
Review van http://www.dprp.net/
After the unfortunate departure of Max Werner as Kayak's lead singer, and after Rob Winter's short holiday, the ‘new’ Kayak took the stage at Tivoli as part of the ‘Close To the Fire’-tour. The venue was not sold out, but the audience was large enough to create a good atmosphere. As usual, the show started with ‘Close To The Fire’, immediately followed by ‘Crusader’. Bert Heerink, now the only lead singer in the band, immediately felt at ease. He does not try to copy the irreplacable Max Werner or Edward Reekers. Instead he just uses his powerful voice in his own way, thus giving the songs a new kind of energy.
Since october, guitarist Rob Vunderink is a fulitime member of Kayak. Rob used to play with Pim K oopman in Diesel in the 1980's. With a guitarist like Rob Winter, adding yet another guitar player seems a bit overdone. But Rob Vunderink concentrated more on 'basic' sounds, and left most of the solo's to Winter. Vunderink's most valuable addition to the band are his vocals. His rather high singing voice served perfectly in the harmonies. Obviously, many songs from the latest album were played. 'Two Wrongs' gave room for Ton and the two Robs to freak out in their solo's. 'Forever' and 'When Hearts Grow Cold' stayed close to the album versions. But 'Anybody's Child' received a special treatment this night: the choir of the Hofplein Youth Theatre Company (a company that Ton has been working with for several years) provided backing vocals in the choruses. This led to a beautiful, rather 'Christmas-like' rendition.
From Kayak's rich history, most albums (except 'Last Encore') were represented this night. The audience was pleased to hear wellknown oldies such as 'Mammoth', 'Wintertime' and 'Starlight Dancer'. The heavier songs like 'Chance For a Lifetime', 'Sweet Revenge' (a personal favourite of mine) and 'Periscope Life' benefited from the presence of two guitars, which turned the songs into real rockers. On the other hand, there was also a laidback accoustic session, with Ton on accordeon and all the others (including Pim) playing accoustic guitars. This part featured the aforementioned 'Anybody's Child', 'Anne' and the brilliant ‘See See The Sun'. The perfect close-harmony singing in 'See See. ..' turned this piece into the best part of the evening.
Bert Heerink still had trouble with some lyrics. In Merlin' and 'Niniane' he messed them up again, but that didn't really affect the quality of the overall performance. And it must be said that Bert breathes new life into 'Ruthless Queen', making this over-exposed song enjoyable again. The encores were the usual ones: a rather messy 'Full Circle' (with guest dancers from 'Hofplein'), and that useless second rendition of 'Close To The Fire'. I think that by now the band have had enough time to rehearse another 'oldie' (my suggestion would be 'If This Is Your Welcome') to play instead of this one.... But that is the only bit of criticism I can think of. Kayak played solid and relaxed, and with a well-balanced mix of old and new material they gave good value for money.
