End of the Dream en Stream of Passion * 28 december 2016, de Helling - Utrecht

Setlist End of the Dream:
Colder, Follow The Angels, Shadow's Embrace, Collide en All I Am.
Setlist Stream of Passion:
Monster, A War of Our Own, Passion, Deceiver, Collide, In the End, Now or Never,
Don't Let Go, Lost, My Leader, Broken, Street Spirit (Fade Out), Out in the Real World en This Endless Night. Toegift: I Have a Right, Haunted en The Curse.

Drummer Pim Geraets van End of the Dream

Ik denk dat het bijna een half jaar geleden al werd aangekondigd, de jaarlijkse A Winter evening with avond in de Helling van Stream of Passion. Dit ging alweer de zesde keer worden en aangezien ik de voorgaande vijf allemaal had meegemaakt was het bijna vanzelfsprekend om ook deze keer aanwezig te zijn. Er was alleen een heel groot verschil met de vorige keren, het werd namelijk de aller- aller- laatste show van Stream of Passion. De band ging er na elf jaar noeste arbeid mee stoppen en deze avond was gepland als het ultieme eindpunt. Het grappige is dat ik de band zelf ook elf keer gezien heb, voor elk jaar eentje dus. Ik kocht meteen een kaartje voor mezelf en Robin en was daar achteraf heel blij mee, want natuurlijk raakte deze show (alhoewel dit best nog wel een tijdje duurde) uitverkocht. 

Gitarist Timo Somers (Delain) deed vanavond mee

Zangeres Micky Huijsmans

Er stond een flinke rij voor de deur toen we aankwamen en wie piepte daar tussendoor bij de artiesten ingang? De oprichter van Stream of Passion (in 2005) én ontdekker van zangeres Marcela Bovio, Arjen Lucassen. Hij schreef samen met Marcela de muziek voor het eerste album Embrace the Storm en deed de eerste live tour en het album Live in the Real World voordat hij er in 2007 zoals gepland weer uitstapte. Dit muzikale genie heeft nogal wat op zijn conto, zoals Ayreon, Star One, Ambeon, Guilt Machine, The Gentle Storm, Stream of Passion, Bodine en Vengeance waarbij hij onder andere ook zingt, gitaar, bas, hammond en keyboards speelt. Hij was vanavond samen met Joost van den Broek (ex After Forever, ReVamp, Sun Caged en producer van het album The Quantum Enigma van Epica), Anneke van Giersbergen (ex The Gathering en The Gentle Storm) en Dianne van Giersbergen (Xandria) te gast (maar deden deze keer niet actief mee). 

Stream of Passion!

Marcela

Nadat we binnen waren konden we toch nog redelijk vooraan staan en na te hebben gezwaaid na een berichtje van Susan per smartphone kon zij zich ook bij ons voegen. Er was een support band vanavond, genaamd End of the Dream. Deze band had in maart hun eerste album All I Am uitgebracht geproduceerd door (ha, daar is tie weer) Joost van den Broek. Helaas stond het geluid niet helemaal goed en was de zang van zangeres Micky Huismans in het begin van het optreden wat onvast. Gelukkig ging dat al snel wat beter en was vooral het nummer Shadow's Embrace een hoogtepunt. 

Eric Hazebroek

Links Jeffrey Revet, midden Eric Hazebroek en rechts Johan Van Stratum

Na deze opwarmer was het dus tijd voor de allerlaatste show van Stream of Passion. Na de show van vanavond werd in mijn gesprek met gitarist Eric Hazebroek verteld dat dit einde niet breed gedragen werd door de gehele band. Mijn gevoel zegt dat vooral Marcela ermee wilde stoppen en haar solo carrière op de eerste plaats gaat zetten. De band begon lekker met Monster en A War of Our Own totdat mijn minst favoriete nummer Passion al snel in het begin van de set gespeeld werd. Wel een voordeel, dan hebben we dat maar gehad. Zo ging eigenlijk het begin van de set tot en met Broken op een lekkere manier maar niet met al te veel emotie voorbij. 

Mooi licht

Marcela

Pas toen Street Spirit (Fade Out) gespeeld werd ging de zaal goed los. Natuurlijk kon ik m'n mond weer eens niet houden (ik ergerde me eigenlijk een beetje aan de gezapigheid in de zaal) en begon te klappen en te scanderen Stream of Passion, Stream of Passion…. Gelukkig deed de zaal toen massaal mee en er ontstond ook nog even een leuke discussie met de band over dronken worden na de show. Ook met Out in the Real World werd er flink gesprongen en gezongen en met weer een heerlijk nummer This Endless Night kwam er een einde aan de reguliere set. 

Marcela

Johan Van Stratum

Natuurlijk kwam de band weer terug en begon met een cover van Sonata Arctica, I Have a Right. Daarna één van hun beste nummers Haunted en werd er definitief afgesloten met The Curse waarbij het publiek volop mee zong, Will You Follow, I Will Follow! Met een daverend applaus nam de band afscheid en viel het met de emoties eigenlijk wel mee. Misschien is het wel goed zo, de band stond tien jaar geleden al in een kleine zaal en dat is nu nog steeds zo. Kan me dus voorstellen dat de mensen eens iets anders willen proberen. Maar een reünie over een jaar of vijf ofzo zie ik er best eens van komen. 

Stream of Passion

Afscheid van het publiek en de band

Na afloop natuurlijk nog wat nagebabbeld met de diverse bandleden en gaan we op 30 maart 2017 in Gebr. De Nobel maar eens naar het nieuwe project kijken en luisteren van Eric Hazebroek met Marjan Wellman (ex-Autumn, zij was trouwens vanavond ook aanwezig tussen het publiek) Vetrar Draugurinn (what's in a name). Ik had trouwens de vinyl versie van de nog uit te komen EP al besteld via zijn crowdfunding actie. Eric had gehoopt 3000 euro op te halen maar dat is uiteindelijk zo'n 4700 euro geworden. De muziek is een combinatie van Ghost Brigade en Paradise Lost dus dat kan alleen maar goed worden lijkt me. Het was inmiddels wel heel gezellig geworden, gelukkig was Robin verstandig en zorgde ervoor dat we op tijd naar huis gingen, anders hadden we er waarschijnlijk nog gezeten hahaha.

Plectrum van Eric Hazebroek

 

Op de foto met Micky Huijsmans (End of the Dream)

Susan, Robin en ik op de foto met Eric

                          Alle foto's van deze avond: https://photos.google.com/

Geoff Tate * 17 december 2016, De Boerderij - Zoetermeer

Setlist Geoff Tate:
Walk in the Shadows, Another Rainy Night (Without You), Some People Fly,
Jet City Woman, Chasing Blue Sky, Bridge, Until There Was You, Out of Mind,
Silent Lucidity, The Fight, Blood, Take Hold of the Flame, The Lady Wore Black,
Hundred Mile Stare, I Don't Believe in Love, Eyes of a Stranger en Around the World.

De band begint

Gitaar en mandoline

Het was een volle dag, zaterdag 17 december. Eerst de drukke Commodore kerst clubdag en daarna een etentje. Meteen hierna met Renate weggereden uit Maarssen naar de Boerderij in Zoetermeer. Als verrassing voor de verjaardag van Renate had ik twee kaartjes gekocht voor een akoestisch optreden van Geoff Tate (de oud zanger van Queensrÿche). We waren keurig op tijd in de zaal en het ging vanavond niet heel druk worden, het balkon bleef dicht en de zaal zelf was denk ik maximaal voor 2/3 vol.

Gitaar en viool

Geoff Tate had vaak zijn ogen dicht

De band begon om 20:45 uur en het was voor mij toch wel even wennen, als liefhebber van de stevige muziek. Geen drumstel maar een drumkist en een voet-tamboerijn, een mandoline, mondharmonica, een cello, twee gitaren, een gewone tamboerijn en de mooie stem van Geoff. Een akoestische band uit Belfast (Ierland) en een gitarist van zijn nieuwe band Operation: Mindcrime, daar moesten we het mee doen vanavond. Normaal ga ik bij een metalconcert een biertje halen bij de bar als er een paar akoestische nummers gespeeld worden maar dat ging vanavond dus niet op. Of ik moest de hele avond aan de bar gaan hangen hahaha…… 

Gitaar en cello

Ging goed tekeer af en toe

Maar goed, je gaat toch op een heel andere manier naar zo'n avond toe en ik moet zeggen het werd een heel plezierig optreden. Renate en ik zijn altijd grote Queensrÿche fans geweest en er kwamen lekker veel nummers van deze periode voorbij. Tussendoor lulde Geoff uitgebreid alle nummers aan elkaar en deed dat met veel humor. Enkele jaren terug is Geoff op een nogal vervelende manier uit de band gezet en is toen begonnen met zijn project Operation: Mindcrime. Deze band heb ik iets meer dan een jaar geleden een geweldig optreden zien geven in 013. Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ook de huidige Queensrÿche met de nieuwe zanger Tod de la Torre erg goed is. Todd kan de hoge noten van vooral de oude Queensrÿche nummers beter aan dan Geoff. 

Scott Moughton is de vaste gitarist bij Operation: Mindcrime

Mandoline en zang

Vanavond werd een hele mooie mengelmoes van deze beide bands gespeeld en ook van de solo albums van Geoff. En ondanks dat het akoestisch was ging het er af en toe toch nog behoorlijk stevig aan toe. Zo kreeg de violist het enkele keren voor elkaar om zijn gehele strijkstok aan flarden te "zagen". Natuurlijk werd er flink meegezongen met Silent Lucidity, The Lady Wore Black, Take Hold of the Flame en Eyes of a Stranger. Om 22:30 uur zat het leuke avondje er alweer op en zijn we nog naar een optreden van The Rivals geweest in café De Rooie Reiger in Vianen. We kwamen daar om 23:30 uur aan en om 1:30 uur zijn we naar huis gereden na een zeer geslaagde zaterdag. 

Drummen en voet-tamboerijn

Cello

Flink raggen op de viool

Geoff Tate

4x Geoff Tate

De band bedankt het publiek

Geoff Tate - Silent Lucidity (gedeelte) (filmpje gemaakt met mijn smartphone)

Alle foto's van deze avond: https://photos.google.com/

Long Distance Calling en Amorphis * 1 december 2016, 013 - Tilburg

Long Distance Calling:
Into the Black Wide Open, Black Paper Planes, Trauma, Momentum,
Arecibo (Long Distance Calling) en Metulsky Curse Revisited.
Setlist Amorphis:
1e set - Eclipse: Two Moons, House of Sleep, Leaves Scar, Born from Fire,
Under a Soil and Black Stone, Perkele (The God of Fire), The Smoke, Same Flesh,
Brother Moon en Empty Opening. 2e set: Intermission, Enigma, My Kantele,
From the Heaven of My Heart, Sampo en Skyforger, Toegift: Silver Bride.

Long Distance Calling

Sfeervol

Robin en ik vertrokken donderdag 1 december om kwart voor zes met de bus naar Utrecht. Deze keer konden we redelijk eenvoudig in de trein naar Tilburg komen, het was wat minder druk dan vorige week. Na een voorspoedige reis stonden al iets voor half acht lekker vooraan in de kleine zaal van 013. Ondertussen had ik via de app contact met Argo, bij hun ging de reis wat minder voorspoedig, het was een bende op de weg. Net voor het begin van Long Distance Calling kwamen ze dan toch nog binnen, Saskia, Nikki, Argo en Marloes. Zo hadden we vanavond een super gezellig groepje. 

Proost!

Tomi Joutsen

Long Distance Calling is een instrumentale band uit Duitsland en hoewel de band erg strak speelde, het geluid uitstekend was (dat zou de hele avond zo blijven) en ook wel lekkere nummers blijf ik het zelf altijd een gemis vinden als er geen zang bij is. Of de band dit zelf ook wel vond weet ik natuurlijk niet maar feit is wel dat op de laatste plaat plotseling wel meer ruimte is gemaakt voor zang. Dit ging samen met de komst van een nieuwe toetsenist Petter Carlson, onder andere ook bekend van Anathema. Maar vanavond dus niet en we genoten toch wel van een stel uitstekende muzikanten. 

4x Tomi Joutsen

Amorphis!

Basgitarist Niclas Etelävuori

Zoals altijd vloeide het bier rijkelijk en werd het steeds gezelliger en waren we goed in de stemming voor de hoofdact van vanavond, Amorphis. Ik kan hier allerlei superlatieven en verhalen ophangen maar ik kan het gewoon kort houden. Het was waanzinnig goed en voor mij en Robin was de set vanavond bijna volmaakt. Het was de 10th anniversary Tour omdat de plaat Eclipse tien jaar geleden het licht zag. Deze werd vanavond compleet gespeeld en er staat geen enkel zwak nummer op. Met het tweede nummer House of Sleep ging de zaal werkelijk al helemaal los. 

Goed gevulde maar net niet uitverkochte zaal

Mooi licht op Tomi

Aanvulling bestond uit nog een aantal krakers van vooral de geweldige plaat Skyforger. Met My Kantele, From the Heaven of my Heart, Sampo, Skyforger en de toegift Silver Bride knalde de tent zowat uit elkaar. Het blijft voor mij een raadsel dat deze band nooit helemaal is doorgebroken. Misschien heeft de band zelf teveel getwijfeld tussen death metal en de meer melodieuzere metal? We hebben ze vorig jaar op Graspop gezien en naar mijn mening hebben ze toen een kans laten lopen om fans te winnen omdat ze daar niet hun grootste "hits" speelden. 

4x Santeri Kallio 

From the Heaven of My Heart

De band bedankt het enthousiaste publiek

Nadat we nog even zijn blijven hangen kwamen we de mannen van Long Distance Calling nog tegen. Uiteindelijk werden we na de laatste ronde vriendelijk door de bewaking verzocht het pand te verlaten en konden Robin en ik meerijden met onze Bob van vanavond Saskia. Robin en Nikki hebben de gehele reis achterin de achterbak doorgebracht, met zes man/vrouw is het dan ook wat krap maar wel super lollig. Natuurlijk moesten we onderweg een keertje plassen bij een benzinepomp en konden we daarna op het laatste deel van de thuisreis gezellig met z'n allen een grote zak paprikachips wegknabbelen. 

Gezellig stel!

Met twee bandleden van Long Distance Calling

Amorphis - House of Sleep (gedeelte) 

(filmpje gemaakt met mijn smartphone)

Alle foto's van deze avond: https://photos.google.com/