vrijdag 16 maart 2012

Stream of Passion en Epica * 16 maart 2012, 013 - Tilburg




Setlist Stream of Passion:
Lost, Passion, Collide, Darker Days, Haunted, In the End, Street Spirit en This Endless Night.
Setlist Epica:
Karma, Monopoly on Truth, Storm The Sorrow, Internal Warfare, Unleashed, Requiem for the Indifferent, Anima, Guilty Demeanor, The Obsessive Devotion, Delirium, Stay the Course, Deep Water Horizon en Cry for the Moon, Toegift 1: Avalanche, Deter the Tyrant en Serenade of Self-Destruction. Toegift 2: Sancta Terra en Consign to Oblivion. 

Stream of Passion


Gitarist Isaac Delahaye en Coen Janssen op synthesizer en piano

Het concert van Epica waarin de band aankondigde om de gehele nieuwe cd live te spelen was in een raketsnelheid uitverkocht. Nu was mijn planning niet helemaal gericht geweest op dit concert maar door een gelukje kon ik enkele dagen voordat dit optreden plaats zou vinden nog een kaartje kopen. Zo zat ik al om 16:00 uur in de auto bij Argo en Suzan om eerst in Breukelen hun zoon op te halen en daarna in Nieuwegein nog een goede vriendin. Om 18:00 uur precies stonden we voor de deur van 013 en kon ik het kaartje van Jessica overnemen. Daarna heb ik nog getrakteerd op een vette hap, die we gezellig in de rij hebben opgeknabbeld. De rij zwol steeds verder aan en de hele straat stond op een gegeven moment vol met wachtende mensen. Om 19:00 uur ging de deur open en konden we eindelijk naar binnen.


De band overtuigde volledig

We konden lekker vooraan staan en de familie van Bart konden de nodige bekenden begroeten. Al snel was het heel gezellig maar omdat het behoorlijk volliep hielden we het bij één biertje. Om acht uur begon het voorprogramma Stream of Passion en na de eerste nummers (waaronder het zeikerige nummer Passion) werd het vanaf het nummer Haunted zoals altijd met SOP een prima optreden. Marcela heeft een prachtige stem en de band was erg enthousiast over het stampvolle 013 (2200 bezoekers). Het zal dan ook wel een schitterend gezicht geweest zijn vanaf het podium. Tussen 20:45 en 21:15 was er een half uurtje rust en gauw een biertje en een bezoek aan de pot. Terugkomen naar het plekje vooraan was best lastig. Ondertussen werd er een groot zwart gordijn opgehangen waarachter Epica het optreden zou beginnen.


Zangeres Simone Simons is de beste!

Onder het intro nummer Karma van de nieuwe cd begon de band aan het concert wat zo'n tweeënhalf uur zou duren. Duidelijk werd vanavond weer wel dat Epica de beste Nederlandse metalband is die er in ons kikkerlandje rondhobbelt. De nieuwe cd is ook behoorlijk hard en Mark Janssen grunt en screamt heel wat nummers mee. Verder zijn de teksten op de plaat de moeite waard om eens goed tot je te laten doordringen en om over na te denken. De majestueuze mix van klassieke muziek, heavy en death metal heeft de groep ondertussen geen windeieren gelegd; Epica is zelfs één van de populairste muzikale exportproducten van ons land. Er waren de nodige visuele effecten, vlammen, stikstof spuiters, vuurwerk met knallen en op het einde zilveren snippers. Eén van de mooiste effecten was een regen van knetterende sterretjes die vanaf boven naar beneden kwamen over de gehele breedte van het podium.

Engelen

Het publiek reageerde af en toe wat afwachtend op de nieuwe nummers, vaak in het begin. Maar als het nummer een minuutje of wat op gang was ging het bijna elke keer goed los. Dit komt toch vooral omdat de nummers qua compositie erg sterk in elkaar zitten. Het gekke was dat het eerste bekende nummer van de avond Unleashed juist wat uit de toon viel. Je zag de band genieten van de volle zaal, het is niet iedereen gegeven om een zaal van 2200 man uit te verkopen. Er waren ook veel mensen van over de grens, tot vanuit Hongarije aan toe. Na het heerlijke Cry for the Moon verdween de band van het podium maar ze waren al snel weer terug voor de eerste toegift. Natuurlijk kwam er ook nog een tweede toegift die besloten werd met het onvermijdelijke en geweldige nummer Consign to Oblivion. We zijn nog een tijdje blijven hangen en hebben nog even geklets met Mark Jansen en drummer Ariën van Weesenbeek. Onderweg naar huis in de auto hebben we nog een zak paasschuim weggespoeld met cola en om 2:15 was ik weer thuis na een zeer geslaagde avond.
 
Spetterend vuurwerkgordijn van knetterende sterretjes


Aan het einde een regen van zilveren snippers


De (hele lange) setlist



Lees ook een review op:
http://musiccredo.wordpress.com/
http://www.metalfan.nl/


 

donderdag 8 maart 2012

Solid Vision * 8 maart 2012, P60 - Amstelveen

 

Setlist Solid Vision:
The Spirit Carries On, Another Day, Pull Me Under en nog veel meer.

Basgitarist Lucio Manca en zanger Samuele Pintus

Op donderdag 8 maart stapte ik samen met Hans op de bus om 18:47 richting Utrecht CS vanwaar we naar P60 in Amstelveen zouden reizen. Om kwart over acht stonden we in de vrijwel lege zaal te wachten op onze maatjes André en Bruce. Gelukkig waren ze er ook al snel en begonnen we in een hoog tempo al onze muntjes in te ruilen voor bier. Om kwart voor negen zou Solid Vision met het concert beginnen en toen het zover was waren er ongeveer zo'n honderd mensen aanwezig. Jammer want gaandeweg het concert bleek dat de heren heel wat in hun mars hebben. 


De broers Maillard, gitarist Brian en drummer Yan

Ik had ooit in 1989 de allereerste cd van Dream Theater (When Dream and Day Unite) gekocht en was hier zeer mee in mijn nopjes. Totdat ik de plaat thuis opzette en moeders de vrouw horendol naar boven vluchtte door het enorm zenuwachtige gepriegel op gitaar en toetsen door de band. Ik vond het allemaal prachtig, maar moet ook wel eerlijk toegeven dat de muziek niet altijd goed aansluit bij de stemming die je hebt. Helaas is het er (nog ) nooit van gekomen om Dream Theater in het echt te zien, maar het staat nog wel op mijn wensenlijstje.

Mooi overzicht vanaf het balkon

Nu was er dus de mogelijkheid om een Dream Theater coverband te bezoeken die bestond uit alle leden van de band Dominici. Deze band was ooit opgericht door Charlie Dominici, jawel de oud zanger van Dream Theater. Alleen hij was nu uit de band en vervangen door de huidige leadzanger Samuele Pintus. Deze beste man kwam uit de band Sacrifice en bleek zeer goed bij stem te zijn. Misschien zelfs wel beter als de hudige échte zanger van Dream Theater. Zo werd het dus een uiterst geslaagde avond met een heerlijke afwisseling van rustige nummers zoals Another Day en technische hoogstandjes als Pull Me Under. Jammer was alleen dat er zo weinig mensen op afgekomen waren, de band trok zich er in ieder geval niets van aan en gaf een goede en gemotiveerde show van twee uur.

De band bedankt het publiek