Setlist Earth Tongue:
Microscopic God, Hidden Entrance, Out of This Hell, Bodies Dissolve, Sit Next to Satan, The Reluctant Host, Astonishing Comet, Reaper, Portable Shrine en Pentagram on the Moon.
Setlist Greenleaf:
Trails and Passes, Sweet Is the Sound, Ocean Deep, Tyrants Tongue, Bury Me My Son, Our Mother Ash, Good Ol’ Goat, Electric Ryder, Bound to Be Machines en Let It Out! Toegift: Going Down.
Microscopic God, Hidden Entrance, Out of This Hell, Bodies Dissolve, Sit Next to Satan, The Reluctant Host, Astonishing Comet, Reaper, Portable Shrine en Pentagram on the Moon.
Setlist Greenleaf:
Trails and Passes, Sweet Is the Sound, Ocean Deep, Tyrants Tongue, Bury Me My Son, Our Mother Ash, Good Ol’ Goat, Electric Ryder, Bound to Be Machines en Let It Out! Toegift: Going Down.
Biertje?
Setlist Earth Tongue
En dus gingen we voor de tweede keer in twee weken naar DB's, vorige keer voor een punk avond en nu voor een stoner concert. Ik sprong op mijn ijzeren ros, het was prachtig weer tenslotte en trof Hans aan voor de deur, hij was met de trein gekomen. Na wat gezelligheid met een biertje aan de bar, er waren weer de nodige bekenden, kregen we een stempel op onze hand en konden naar de zaal. De support band van vanavond was Earth Tongue. Bijzonder dat deze band helemaal uit Wellington, Nieuw-Zeeland is overgekomen, dan moet je er ook wel heel wat voor over hebben lijkt me, oftewel 18581 kilometer en bijna 24 uur in een vliegtuig… Misschien is het een voordeel dat het een duo is, zangeres/gitariste Gussie Larkin en drummer Ezra Simons, scheelt natuurlijk in de ticketprijs en de spullen die je mee moet nemen.
Earth Tongue
Zangeres/gitarists Gussie Larkin
De muziek van de band voelt raar en onbeschrijflijk aan, met wat momenten van helderheid in de dichte, sonische puinhoop. Soms zijn de nummers schel en desoriënterend, andere keren kun je wat bekende hooks ontdekken en klinkt het gewoon zoals je vaak gewend bent. Zangeres en gitariste Gussie Larkin is een meester in een door fuzz gesmoorde riff en samen met het excentrieke drumwerk van Ezra Simons hebben ze een bijzonder eigen geluid weten te creëren. Dat is in deze tijd met zoveel soorten muziek en bands al heel bijzonder. De dames zongen veel synchroon en ook dat gaf een geinig effect. Zangeres/gitariste Gussie was in haar soort van “gehaakte jaren 70 pak” een eyecatcher en we vonden het beiden een interessant en leuk optreden.
Gussie Larkin
Gussie Larkin
Nadat we weer gezellig aan de bar hadden gezeten konden we om 21:30 uur weer naar binnen voor de hoofdact van vanavond. Greenleaf is een Zweedse rockband die eind 1999 als zijproject werd opgericht door Tommi Holappa (Dozer), Daniel Lidén (Demon Cleaner) en Bengt Bäcke (platenproducent en Lowrider). In 2003 trad Lidén toe tot Dozer, waardoor drie van de vier Dozer-leden ook lid werden van Greenleaf. Inmiddels heeft de band al negen albums uitgebracht en is alleen gitarist Tommi Holappa nog maar over van de oorspronkelijk bezetting, maar Greenleaf blijft onmiskenbaar Greenleaf. De alt-rock-invloeden en progrock-invloeden namen per plaat toe, zodat de band eigenlijk niet alleen meer een stonerrock-band is, zoals ze begonnen, maar daardoor blijft de band wel verrassen.
Ezra Simons
De start zonder zanger op het podium
De heavy psych en stoner liggen er nog steeds dik boven op, maar Greenleaf is wel echt een band met een geheel eigen sound en smoel geworden. Zanger Arvid Hällagård zit nu sinds 2018 bij de band zodat de band nu bestaat uit Tommi Holappa (gitaar), Sebastian Olsson (drums), Hans Fröhlich (bas) en Arvid Hällagård (zang). De band startte de show zonder zanger, deze kwam na enkele minuten het podium oplopen en er werd gestart met twee geweldige nummers (vind ik dan) Trails and Passes en Sweet Is the Sound. Onmogelijk om stil te blijven staan, dus er was veel beweging in de zaal, de bolletjes gingen ritmisch heen en weer op de heerlijke stoner klanken.
Zanger Arvid Hällagård
Hans Fröhlich op basgitaar
De set was flink afwisselend, op enkele momenten werd er even gas terug genomen om daarna er weer vol op te klappen. Maar het blijft genieten met deze band, de opbouw, de dynamiek en de spanning die de band zo goed in songs kan gieten. Door de pakkende riffs, maar vooral door de uitstekende drums en bluesy stukken als de band wat gas terug neemt. We genieten ook van de zwaargewicht gitarist Tommi Holappa die regelmatig tijd krijgt om heerlijke solo’s te produceren (Electric Ryder). Wel gek dat van het laatst uitgebrachte album (Echoes from a Mass) uit 2021 maar één nummer, Bury Me My Son met heerlijke bas solo, wordt gespeeld. Dit terwijl er van drie nummers van dit album mooie clips zijn uitgebracht op YouTube. Zo vond ik het jammer dat het geweldige nummer Tides niet gespeeld werd. Maar goed, er bleef genoeg te genieten over. Met het lekker in het gehoor liggende nummer Let It Out!, het publiek van vanavond is in ieder geval enthousiast, wordt de reguliere set afgesloten.
Veel plezier
Even een momentje voor de gitaarsolo
De mannen verlaten het podium maar er wordt al snel geroepen om meer dus keert de band al snel terug voor de afsluiter van vanavond, Going Down (een cover van The Alabama State Troupers). Zanger Arvid Hällagård vraagt het publiek om mee te zingen en daar wordt massaal gehoor aan gegeven. Verder voegt de man daad bij het woord en gaat écht Going Down. Liggend zingt hij door en maakt er zo een mooie show van. Om 22:45 uur was één van de strakste en meest opwindende live shows die ik dit jaar heb meegemaakt toch echt afgelopen. Het blijft triest dat DB’s weg moet door de woningbouw, het had volgens mij geen enkel probleem hoeven zijn om op deze plek te blijven. Kan me niet voorstellen dat er veel overlast is en ook de nieuwe bewoners hadden een leuke plek gehad om naar toe te gaan. Maar goed, hopelijk wordt de nieuwe locatie net zo leuk en kunnen we nog jaren blijven genieten van geweldige bandjes die op veel andere plekken geen kans krijgen.
Gitarist Tommi Holappa
Toegift Going Down
De zaal moest meezingen
Setlist Greenleaf
Greenleaf - Let It Out!
