Metal, Prog, Rock en Gothic: november 2014

zondag 9 november 2014

The Dead and Living en Deathstars * 8 november 2014, Tivoli de Helling - Utrecht

Setlist The Dead and Living:

Mayday Mayday, Angel Eyes en The Devil's Song.

Setlist Deathstars:

Temple of the Insects, Metal, New Dead Nation, All the Devil's Toys, Tongues,

Death Dies Hard, Explode, Synthetic Generation, The Perfect Cult,

The Greatest Fight on Earth, Chertograd, Night Electric Night, Play God,

Semi-Automatic, Blood Stains Blondes, Fire Galore, Cyanide en Blitzkrieg.

The Dead and Living

Zucht, wat een avond. Met Robin en Ben naar de Deathstars op de zaterdagavond. We hadden afgesproken om met de bus te gaan, maar we hoorden maar niets van Ben. Uiteindelijk app’te hij dat hij naar de bushalte liep dus gingen Robin en ik ook snel naar de bushalte in Boomstede. Daar aangekomen geen Ben te bekennen. Bleek hij in Maarssen opgestapt te zijn in bus 34 naar CS Utrecht. Wij kwamen daar een minuut of 10 eerder aan en nadat we Ben hadden “opgevangen” naar de halte van bus 8 waar we Susan leerden kennen. Dit aardige blonde meisje ging ook naar de Deathstars en zij zou de gehele avond bij ons blijven.

Deathstars

We waren keurig op tijd en onder het genot van een biertje keken we naar het voorprogramma The Dead and the Living. Een band die uit vrijwel hetzelfde vaatje tapt als de Deathstars. Vind dit eigenlijk niet zo slim, volgens mij kun je beter een voorprogramma hebben die een iets andere muziekstijl hanteert. Na een wat moeizaam begin werd het wat later in de set leuker en was het wel een aardig optreden. Het bier vloeide inmiddels rijkelijk maar gelukkig hebben ze in de Helling Jupiler dus het smaakte ons prima.

Gaaf optreden

Toen waren de Deathstars inmiddels op het podium begonnen aan hun optreden. Misschien is het allemaal niet zo ingewikkeld wat de “mannen” doen, maar what the fuck, het is ontzettend leuk en zeer meeslepend. Vrijwel vanaf het begin ontstond er een pit en ging de uitverkochte zaal helemaal los. Ik heb het idee dat de Helling wel wat geleerd heeft uit het verleden en eerder stopt met de verkoop van kaarten want je kon toch nog prima bewegen en naar het toilet om af en toe af te wateren. Het was een hele leuke set die ze speelden, al begrijp ik niet dat Blitzkrieg elke keer de afsluiter is van een optreden. Death Dies Hard, wat voorin de set geprogrammeerd is, is veel beter als afsluiter.

Drummer Bone W Machine

Het publiek ging goed los

Na het grote feest zijn we nog een tijdje in de hal blijven hangen en hebben we met diverse mensen staan kletsen. Inmiddels begonnen er al nieuwe gasten binnen te komen voor de Cybergothic party die om 00:00 uur ging beginnen. Zo leuk om al die bijzonder uitgedoste mensen te zien. Wat zien die meiden er soms mooi uit. Nadat we met de stadsbus naar het centraal station waren gereden namen we afscheid van Ben. Toen we naar onze bus liepen riep er een Marokkaan tegen Robin, hé broer! Er zit een scheur in je broek! We zijn maar snel in de bus gaan zitten want het was wel een scheur van een halve meter.

Gitaren!

De "opbrengst" van de avond...

Lees ook de reviews op:

http://www.rockportaal.nl/

Overtures, The Silent Wedding en Threshold * 9 november 2014, Cultuurpodium de Boerderij - Zoetermeer

Setlist Overtures:

The Maze, Under the Nothern Star, Savior, Empty Trails, Programmed to Serve,

A Different Point of View, The Oracle, Fly Angel en Here We Fall.

Setlist The Silent Wedding:

To Them, The Tale of Strahd, The Return (To Ithaca), Gutter Ballet, Real Temptations en In Vitro.

Setlist Threshold:

Slipstream, The Hours, Liberty Complacency Dependency, Ground Control, Unforgiven,

Siege of Baghdad, Part of the Chaos, Coda, Lost in Your Memory, Watchtower on the Moon, Pilot in the Sky of Dreams, Mission Profile, The Box, Long Way Home, Turned to Dust en Ashes.

The Silent Wedding komt uit Griekenland

Gitarist Jim Katsaros

Mooi licht

Als afsluiter van een concertweek die begon op zondag 2 november met Saint Vitus/Orange Goblin, donderdag 6 november Skid Row/Saxon en zaterdag 8 november Deathstars ging ik op zondag 9 november met Nicole naar Threshold in de Boerderij in Zoetermeer. We gingen met de auto, Nicole is zoziezo al geen openbaar vervoer tijger, maar de Boerderij is ook niet echt eenvoudig te bereiken met de bus en/of trein.

Overtures komen uit Italië

Gitarist Adriano Crasnich

Buiten dat was ik wel geheel voldaan na zo’n week en was het ook nog eens zondagavond. Uiteindelijk was het maar goed dat we met de auto waren want het werd behoorlijk laat. Eigenlijk wel slecht van zo’n organisatie dat met twee voorprogramma’s en een Threshold die eigenlijk altijd een lange set spelen niet eerder word begonnen (of met een voorprogramma minder).

Gitarist Marco Falanga

We begonnen met The Silent Wedding, een progressieve metal band uit Griekenland. En dat was een meevaller, lekkere nummers en het klonk allemaal prima. Eén klein minpuntje was wel dat de Engelse uitspraak van de zanger niet helemaal top was, maar goed een kniesoor…… Het één na laatste nummer van de set was Gutter Ballet van mijn lievelingsband Savatage. Daarna was het tijd voor The Overtures uit Italië. Een beetje in de stijl van die andere bekende Italiaanse band Rhapsody of Fire alleen klopten de nummers niet zo. Ook kwa zang viel het wat tegen, in tegenstelling tot The Silent Wedding geen aanrader dus.

Gitarist Karl Groom van Threshold

Gitaristen Pete Morten en Karl Groom

Damian Wilson heeft een geweldige stem

Inmiddels was het al bijna kwart voor tien en stonden Damian Wilson en consorten in de startblokken. Na een vliegende start met Slipstream zakte het een beetje in. Kwam toch ook wel een beetje door de nieuwe en wat onbekendere nummers op de set. Maar vanaf Long Way Home kwam de stemming er goed in. Het eerste hoogtepunt was toch wel weer Pilot in the Sky of Dreams maar daarna was de gehele zaal “om”. Natuurlijk ging Damian weer twee keer de zaal in om mee te doen met het publiek. Het was weer van een zeer hoog niveau wat de band liet zien (lees: horen). Damian is een geweldige persoonlijkheid én zanger. Karl Groom een super gitarist en Johanne James één van de allerbeste drummers van het genre. Echt topkwaliteit!

Er tussen in basgitarist Steve Anderson

Richard West op keyboards

Toen Damian aankondigde dat de band niet één, niet twee maar drie toegiften had zijn we na de eerste toegift maar weggegaan. Het was inmiddels 23:45 uur en met de rit nog naar huis voor de boeg zou het wel erg laat worden. De volgende dag moesten we immers weer vroeg uit de veren om aan de slag te gaan.

Wat een geweldige muzikanten!

donderdag 6 november 2014

Halcyon Way, Skid Row en Saxon * 6 november 2014, 013 - Tilburg

Setlist Halcyon Way:

Conquer, Web of Lies, Hatred is My Cause, Save Your Tears en Desecration Day.

Setlist Skid Row:

Slave to the Grind, Piece of Me, Psycho Therapy, We Are The Damned, Big Guns, 18 and Life, Monkey Business en Youth Gone Wild.

Setlist Saxon:

Motorcycle Man, Sacrifice, Power and the Glory, Heavy Metal Thunder, Lionheart, Strong Arm of the Law, Suzie Hold On, Never Surrender, The Eagle Has Landed, Demon Sweeney Todd, The Great White Buffalo, 747 (Strangers in the Night), Forever Free, 20,000 Ft, Solid Ball of Rock, Princess of the Night, Wheels of Steel, Crusader en Denim and Leather.

Halcyon Way

Als ik met André naar een concert ga dan is het openbaar vervoer eigenlijk de enige optie…… Het bier vloeit namelijk rijkelijk dan en dat was deze keer bij het avondje Saxon niet anders. Helaas kon Hans er niet bij zijn in verband met overwerk dus Renate zette me alleen af op station Maarssen. In Utrecht op perron 15 trof ik André en vervolgden we samen onze weg. Nadat we onze blaas geleegd hadden op het bouwterrein bij station Tilburg kwamen we keurig op tijd binnen in de zaal. We stonden mooi vooraan en Halcyon Way was de eerste band van de avond. De uitstraling van de band was prima, je kon zien dat daar wel serieus werk van gemaakt was. Dezelfde kleding met logo van de band en banners.

Zanger Steve Braun van Halcyon Way kwam niet geheel uit de verf

Ook de cd recensies waren volgens mij wel goed geweest maar live kon het me niet bekoren. De stem van de zanger was ook niet krachtig genoeg voor de metal die ze brengen. Jammer maar dat werd daarna ruimschoots goed gemaakt door Skid Row. Heerlijk optreden al moet eerlijk gezegd worden dat ook de stem van deze frontman Johnny Solinger de echte power mist. Nu is dat ook niet eenvoudig want de ex-zanger van Skid Row Sebastian Bach is een behoorlijke krijser. Maar goed, alle oude krakers kwamen voorbij en dat was ontzettend tof., 18 and Life, Slave to the Grind en Youth Gone Wild. Eindelijk heb ik Skid Row ook eens live kunnen aanschouwen.

Plectrum van Halcyon Way

Wat moet je eigenlijk nog zeggen over Saxon? Eigenlijk is een optreden van de band altijd goed en leuk. Biff Byford blijft een geweldige zanger een leuke persoonlijkheid. Alle grote “hits” werden gespeeld en de set was behoorlijk lang en goed uitgebalanceerd. Bij de laatste paar nummers stonden we in een grote plas bier, we hadden er zelf ook genoeg op, toch zonde want zo goedkoop is dat gerstenat niet. Helaas moesten we bij de toegift al de jassen halen en iets eerder vertrekken om onze trein te halen. Tevreden knabbelend aan de chips zaten we in de trein naar huis na een super leuk avondje.

Skid Row

Monkey Business!

Saxon

Mooie show

Even het publiek opzwepen

Bill Byford was in grote vorm

Heerlijk gitaargeweld

747 (Strangers in the Night)

Saxon rules!

zondag 2 november 2014

Acid Deathtrip, Void Moon, Orange Goblin en Saint Vitus * 2 november 2014, Baroeg - Rotterdam

Het Baroeg Dutch Doom Days polsbandje

Setlist Acid Deathtrip:

The Aftermath, Deathtrip, End of the Line, Raising the Chalice, Shortcut, Salvation, This is How We Roll en The Fallen.

Setlist Void Moon:

Madman, The Word and the Abyss, Where the Sleeper, Among the Dying, Hammer of Eden, Cyclops, Through the Gateway en The Mourning Son.

Setlist Orange Goblin:

Scorpionica, Acid Trial, Saruman's Wish, Sabbath Hex, Heavy Lies the Crown, Blue Snow, Some You Win Some You Lose, Into the Arms of Morpheus, The Devil's Whip, The Fog, They Come Back (Harvest of Skulls), Quincy the Pigboy en Red Tide Rising.

Setlist Saint Vitus:

Living Backwards, I Bleed Black, Blessed Night, Let Them Fall, White Stallions, The Troll, The War Starter, The Lost Feeling, H.A.A.G., Dying Inside, Clear Windowpane, Born Too Late en Saint Vitus.

Acid Deathtrip

In de Baroeg werd voor de 13e keer de Dutch Doom Days georganiseerd. Voor mij werd het de eerste keer dat ik deze zaal ging bezoeken en dus ook de eerste keer dat ik van dit festival een dagje mee ging pikken. Op deze zondag bestond het programma uit vier optredens, de eerste was om 16:00 uur van Acid Deathtrip. We (ik, Argo en Joran) kwamen net na de eerste twee nummers binnen, het was nog niet zo heel erg druk dus konden we mooi vooraan staan. Het was niet onaardig wat deze stoner/sludge band uit ons eigen landje liet zien maar dat was het dan ook wel.

De setlist van Acid Deathtrip

Toen was het de beurt voor Void Moon uit Zweden. Hier zal ik helemaal geen woorden aan vuil maken want dit was gewoonweg erg slecht. Eerst nog maar eens veel gaan oefenen. Om 18:30 kwam de eerste van de twee bands waar we eigenlijk voor kwamen, Orange Goblin. Nou dit werd gelijk weer knallen. De behoorlijk uit de kluiten gewassen leadzanger Ben Ward maakt er altijd een feestje van. Wel moet gezegd worden dat het geluid wat aan de harde kant was waardoor de nummers niet helemaal 100% uit de verf kwamen. Heel grappig is dat ik bij deze stoner band af en toe aan Motorhead moet denken, als je bij de nummers Blue Snow en Devil’s Whip je ogen dichtdoet denk je bijna bij een show van Lemmy te staan.

Void Moon

Toch was het wel wat vreemd dat de bij dit Doom festival na drie bands nog nauwelijks deze muzieksoort aan bod was gekomen. Dit werd in één klap goed gemaakt door het optreden van Saint Vitus. Na een wat rommelig begin, veel gehannes met apparatuur die niet geheel naar wens werkte, knalde de band als vanouds. Met een superieur geluid en een prachtig stemgeluid van de innemende frontman Scott Weinrich werd getoond hoe echte doom metal moest klinken.

Void Moon was slecht

Tijd voor Orange Goblin

Natuurlijk sloeg drummer Henry Vasquez (Hank the Tank) zijn drumstok, net als de laatste keer in het Patronaat, in stukken. Gelukkig bleef deze keer wel zijn nagel zitten. Ook gitarist Dave Chandler was weer geweldig op dreef, alleen lijkt het me inmiddels wel eens verstandig om naar de kapper te gaan. Om 21:30 uur zat het er op, heel lekker en prima georganiseerd voor een zondagavond. Daardoor lag ik om 23:00 uur op één oor, de volgende dag moest ik tenslotte weer vroeg aan de slag.