Antalgia, Elyose en Therion * 28 september 2012, Effenaar - Eindhoven

Setlist Antalgia:

Embrace of Death, Realm of Pain, Seed in the Storm, Lines of Life, The Unseen Empire

en The Invisible Mechanism.

Setlist Elyose:

Believe, Élévation, L'Orientale en Incandescence.

Setlist Therion:

O Fortuna (Cover), Poupée de Cire, Poupée de Son (Cover), Son of the Sun, Via Nocturna, The Flight of the Lord of Flies, J'ai le mal de toi (Cover), Abraxas, Vanaheim, Gothic Kabbalah, The Siren of the Woods, Ginnungagap, Land of Canaan, Wine of Aluqah, The Rise of Sodom and Gomorrah, The Khlysti Evangelist, Une Fleur dans le c?ur, Son of the Staves of Time, Wonderous World of Punt, The Blood of Kingu en To Mega Therion.

Voor Antalgia hoef je niet vroeg naar een concert te gaan

Ook Elyose was niet best, wel een aardig meisje

Na een lekkere maaltijd bij ons thuis gingen Nicole, Robin en ik tegen half zeven op weg naar de Effenaar in Eindhoven. Het was prima weer en de reis ging voorspoedig, in Eindhoven aangekomen was het alleen even zoeken naar een parkeerplekje. We troffen André voor de deur van de Effenaar en we waren zelfs nog behoorlijk op tijd om het eerste voorprogramma te zien. Ook Nikki, Saskia, Joran en Argo waren er, dus een gezellig grote club. De twee bandjes voordat het grote werk zou gaan starten waren Antalgia en Elyose. Op de heenweg in de auto had ik nog tegen Nicole gezegd dat de voorprogramma's de laatste jaren best wel in niveau waren gestegen. Er zijn tegenwoordig namelijk zoveel goede bands. Nou dat was vanavond niet te horen, de stevig gebouwde zangeres van Antalgia had een zeer onvaste stem en klonk nogal benepen (en dan ben ik nog aardig). De band speelde wel strak, dus snel op zoek naar een nieuwe frontdame zou ik zeggen.

Gitaristen Christian Vidal en Christofer Johnsson (Therion)

Solo van de "priester"

Daarna een bandje uit zowaar Frankrijk (Parijs) genaamd Elyose. Mooi lieftallig dame'tje maar dit was mogelijk nog beroerder. Haar stem was misschien nog wel redelijk maar ze kan het beter in een ander genre gaan zoeken. Wel leuk was dat ze na het concert nog graag even met Robin op de foto wilde (zie onderaan deze pagina). We hadden inmiddels al de nodige halve liters naar binnen geklokt voordat het eindelijk tijd was voor Therion. Nou het was het wachten weer meer dan waard geweest, het blijft toch elke keer weer een enorme belevenis. Heerlijk pompeus, met al die mooie stemmen. Deze keer wel een behoorlijk afwijkende setlist, we begonnen nogal apart met een operanummer en een Franstalig chanson maar daarna was het de eerste klassieker met Son of the Sun die de boel al aardig in beweging bracht.

Mooi plaatje toch?

Linnea Vikström, Thomas Virstrom en Lori Lewis

Het werd in ieder geval een heerlijk concert met verrassende nummers maar gelukkig ook een aantal krakers. Natuurlijk werd er flink meegezongen en Argo en ik probeerden een paar keer een klein pitje te starten. Natuurlijk werd er afgesloten met To Mega Therion en was het jammer genoeg alweer voorbij. Helaas had Robin geen plectrum kunnen vangen maar hij vond vlak na het concert een plectrum op de grond van gitarist Christofer Johnsson. Toen hij even later ook nog vlak bij ons kwam staan zijn we gelijk maar even met hem op de foto gegaan. De terugweg ging goed en snel, wel een plaspauze gehouden en gelijk maar wat broodjes ei, een mars en een zak apekoppen gekocht om het laatste stukje van de thuisreis wat aangenamer te maken. Fijn dat Nicole ons weer netjes om 1:00 uur voor de deur thuis afleverde. 

Vanaf de bar

 

Christofer speelt een stukje op z'n rug...

Jammer dat het afgelopen was

Op de foto met Justine Daaé van Elyose

Op de foto met Christofer Johnsson

Toch nog een mooie plectrum gevonden!

Lees ook een review op: 
http://www.dutchdistortion.nl/
http://www.roarezine.nl/

 

Akelei, The 11th Hour en The Gathering * 16 september 2012, Tivoli de Helling - Utrecht

Setlist Akelei:

Heden, De Zwaarte en Meer Dan Je Ziet.

Setlist The 11th Hour:

Origins OF Mourning, We All Die Alone, In The Silent Grave, The Death Of Life, Tears Of The Bereaved en One Last Smoke.

Setlist The Gathering:

Always..., The Mirror Waters, In Sickness And Health, King For A Day, Second Sunrise, Stonegarden, Gaya's Dream en Subzero.

Akelei, Nederlandstalige doom metal

Gaaf optreden van The 11th Hour

Kom ik donderdag 13 september thuis vanuit m'n werk heb ik een mailtje van Aardschok. Volgens een zekere André heb ik twee kaartjes gewonnen met een prijsvraag over de Gathering (wie zingt er in The Gathering in de bezetting uit 1992? Mijn antwoord: Marike Groot en Bart Smits). Ik had zelf al aan dit concert gedacht maar ik had de laatste en komende tijd nogal veel concerten staan dus deze had ik maar even overgeslagen. Maar nu kaartjes gewonnen, dat sla je natuurlijk niet af. Argo gevraagd of ie mee wilde en dat was niet aan dovemansoren (nou ja, met al die concerten) gesteld. Deze keer maar wel met de auto gegaan, zat er nog een beetje doorheen en moest de volgende dag (maandagmorgen) alweer vroeg op.

Gitarist René Rutten en toetsenist Frank Boeijen

Zanger Bart Smits is nogal hyper

Akelei beet de spits af om half acht en bij het tweede nummer had ik pas in de gaten dat het Nederlandstalig was... Best wel aardig deze band, ze mochten drie nummers spelen. Daarna kwam The 11th Hour, hier had ik wel naar uitgekeken. De laatste cd die had ik best vaak gedraaid (en nu gekocht) en vond ik erg sterk. De band begon erg goed maar gaandeweg kachelde het wat in en vond ik het zelfs wat saai. De laatste twee nummers en vooral de afsluiter One Last Smoke waren gelukkig wel weer wat lekkerder. Heel eerlijk gezegd vind ik het op de cd toch wat beter, maar doom is zowiezo live altijd wat lastig. Toen we op de terugweg de gekochte cd van The 11th Hour (Lacrima Mortis) in de speler stopten had Argo precies hetzelfde gevoel.

Marike Smits op de achtergrond

Even de elektronica testen

Van inslapen was bij het optreden van The Gathering geen sprake. Goeiedag wat ging onze zanger Bart Smits tekeer. Hij had zijn ADHD pilletjes zeker vergeten in te nemen. Een groot verschil met de huidige Gathering waar vooral mooie sfeervolle en vaak rustige muziek word gemaakt. De hele debuut cd Always (1992) werd gespeeld. Deze was in die periode behoorlijk vernieuwend geweest, gestoeld op deathmetal met een duidelijk eigen geluid. Grunter Bart Smits werd bijgestaan door zang van Marike Groot en de nummers zijn door keyboardpartijen (en elektronica) voorzien van een symfonisch tintje. Deze Always... werd heel goed ontvangen in binnen- en buitenland maar helaas wilde de band daarna een andere weg inslaan en werden Bart en Marike bedankt voor hun diensten. Het was wat ons betreft in ieder geval een erg geslaagd en energiek optreden, maar jammer genoeg duurt de cd maar 48 minuten en was de avond snel (om 22:30 uur) afgelopen. Voordeel was dat we op zondagavond toch nog lekker op tijd naar bed gingen! 

CD'tje met de handtekening van zanger Ed Warby

 

The La La Lies en DeWolff * 13 september 2012, Tivoli - Utrecht

Setlist The La La Lies:

Melanie, Poor Man's Son, Coversation Breakdown, Drive, Rambling Man, The Other Side, One Track Mind, Memory Lane, Sorry en Lies.

Setlist DeWolff:

Evil and the Midnight Sun, The Only Thornless Rose, Devil's Due, Yellow Rat Magic Blues, Voodoo Mademoiselle, Crumbling Heart, Don't You Go Up The Sky, The Pistol en Gold and Seaweed.

The La La Lies openden verdienstelijk

Mooi overzicht van bovenaf in een goed gevuld Tivoli

Samen met Hans naar DeWolff in Tivoli. Op het busstation aangekomen sloot Wilfred zich bij ons aan en later kwamen Vincent en Sikko er ook nog bij. Tiske en Armand maakten de groep compleet en ik ging met Hans en laatste twee lekker vooraan staan toen de The La La Lies begonnen. Wel lollig, jonge gasten die wel pasten in de avond van retro rock. Een mengelmoes The Who, Stones en Foo Fighters en eerlijk gezegd zaten de nummers goed in elkaar. Ondertussen stroomde Tivoli aardig vol en was ik zeer benieuwd naar De Wolff. Enkele keren eerder had ik al eens naar ze toe willen gaan maar elke keer kwam het om één of andere reden niet van.

De drie bandleden, Robin Piso (orgel, zang, bas), Luka van de Poel (drums) en Pablo van de Poel (gitaar, zang)

Het Hammond orgel

Nou daar heb ik nu spijt van, wat een optreden! Heerlijke jaren 70 rock en het ging er goed op los op z'n tijd. Eigenlijk ongelofelijk dat zulke jonge gasten deze muziek (kunnen) maken. Een opstelling met allerlei "oude" apparatuur en een Hammond orgel. Deep Purple, Led Zeppelin en Ten Years After (The Pistol!) kwamen in een soort tijdmachine voorbij maar wel allemaal in zelf geschreven nummers. Af en toe een lekker overstuurd gitaar, microfoons uit de oude doos en diverse solo's en vreemde geluiden (ala Whole Lotta Love), alles kwam voorbij. Diverse keren ontstond er een stevige pit, helaas moest één gast een ander voor zijn hoofd timmeren. Zonder na te denken greep ik 'm vast en trok hem weg. De security nam beide jongens mee. Aan het eind van het behoorlijk lange optreden, het was inmiddels half twaalf, sprong zanger/gitarist Pablo van de Poel nog even tussen het publiek en liet zich crowdsurfend door de zaal heen voeren. Zeer geslaagd te noemen en dit moeten we nog maar eens een keertje gaan zien! 

Pablo van de Poel springt in het publiek aan het eind van het concert

Review van http://www.muziek.nl/

De Nederlandse bluesrockband DeWolff trapt in Tivoli Utrecht een nieuwe clubtour af. Tijdens een maarliefst twee uur durende set bevestigt de band zich wederom als een van de beste gitaarbands van de lage landen. Pablo en Luka van de Poel, en Robin Piso, hoewel het drietal nog erg jong is (Luka heeft vorig jaar zijn VWO afgerond) heeft het al vier albums op hun naam staan. Vier platen die bol staan van keiharde bluesrock met psychedelische invloeden en instrumentale stukken die zomaar tien minuten kunnen duren. Het stuk A Mind Slip is hier een perfect voorbeeld van: een 20 minuten durende rock-opera die vijf nummers op de nieuwe plaat (DeWolffIV) in beslag neemt. Fantastisch op het album, maar nog veel indrukwekkender live. Dat de band besluit om dit stuk te spelen is tekenend voor de rest van de avond, aan instrumentale stukken ontbreekt het namelijk niet, en daar is helemaal niets mis mee. Vrijwel alle nummers duren een stuk langer dan de albumversies, dankzij allerlei nieuwe gitaarriffjes en solo's die het Hammond orgel op haar grondvesten laat schudden. DeWolff is dan ook een van die bands die live beter klinkt dan op het album (vergelijkbaar met een band als Triggerfinger). Zo wordt het nummer Yellow Rat Magic Blues omgetoverd van een goed nummer op de eerste EP naar een van de hoogtepunten van de set. De (overigens prachtige) gitaar van Pablo draait overuren en het aantal solo's is niet op een hand te tellen. Het nummer laat ook zien hoe goed de band inmiddels op elkaar ingespeeld is; Pablo steelt dan wel de show, maar ook drummer Luka en toetsenist Robin krijgen meerdere malen de kans om in de spotlight te staan. 

Deze setlist (op de andere kant beschreven) vond ik nog voordat het voorprogramma begon...
Heel bijzonder, waar en van wanneer was deze setlist nu eigenlijk?

Door alle extraatjes die de oude nummers van het trio krijgen valt het wel op dat het nieuwe materiaal van DeWolff (nog) niet dezelfde behandeling krijgt. Niet zo gek aangezien dit een van de eerste keren is dat ze nummers als Six Holes And A Ghost live spelen, maar het zorgt er wel voor dat ze wat bleekjes afsteken tegenover de oude vertrouwde hits. Het prachtige Northbound springt er dan wel weer uit, vooral dankzij de prachtige, klagerige zang van Pablo. Tijdens het concert viel mijn oog op een wat oudere man met een grijze bos haar. Hij stond twee meter van het podium vandaan en danste en schreeuwde mee alsof zijn leven ervan afhing. Ernaast stond een jongen die ongeveer dezelfde leeftijd moest hebben als het drietal op het podium, die net zo goed de tijd van zijn leven had. Tivoli was vanavond gevuld met deze types, oude rockers en jonge muziekliefhebbers, iedereen komt kijken naar het fenomeen DeWolff. Laten we hopen dat de band zelf ook over dertig jaar nog staat te swingen op het podium, en dan nog steeds laat horen waar de Nederlandse popmuziek toe in staat is. Ik koop mijn kaartje alvast. 

Lees ook een review op:

http://www.soundzmagazine.nl/ 

Martyr, After All, Izegrim, Maldita, Gloria Victis en Powerpimps * 8 september 2012, Tivoli - Utrecht

Setlist Powerpimps:
Onbekend
Setlist Gloria Victis:
Saviour, Mary Bell, Dresden, SOS en Confusion.
Setlist Maldita:
Onbekend
Setlist Izegrim:
In The Name Of Freedom, Deathstrip, Fade Into Obscurity, Point Of No Return, Black Sun, Victim Of Honor, Psychopatic Mind, World Power (Or Downfall) en Sword Of Damocles.
Setlist After All:
Demolition Course, Becoming The Martyr, My Own Sacrifice, Digital War, To Breach And Grieve, End Of Your World, Betrayed By The Gods, Forgotten, Parasite Within, Timeless Machine en JP.

Setlist Martyr:
Intro, D.I., Afterlife, Snow And Fire, The Uninvited, Art Of Desception, All Warriors Blood, Insensible Scream, Scene Of Hell, Click of 8, Eaten Alive, Speed Of Samurai en Outro.

Powerpimps

Gloria Victis was lekker energiek en goed

Maldita had beter in Brazilië kunnen blijven

Om 16:03 namen Argo, Hans en ik de bus naar Utrecht. Na een broodje kroket waren we klaar voor een lange middag/avond in Tivoli. Toen we rond 17:00 uur aankwamen liepen we met de diverse bandleden en andere officiële gasten naar binnen. Bij de bar aangekomen werd aan ons gevraagd of de zaal al open was... Wij riepen natuurlijk volmondig JA en bestelden ons eerste biertje van deze lange dag. Het speelschema was als volgt: 17.20 Powerpimps: Nederlandse sleaze rock, 18.10 Gloria Victis: Old school heavy metal, 19.00 Maldita: Metal industrial band uit Brazilië, 20.00 Izegrim: Nederlands death trash metal band met frontvrouw, 21.00 After All: Belgische Trasch metal en om 22.00 uur Martyr: 30th anniversary. Meteen bij binnenkomst zag ik Marloes van Izegrim en natuurlijk moest ik daar even mee op de foto. 

Op de foto met Marloes van Izegrim

Marloes in actie

De Powerpimps openden dus en dat was nou niet iets waar ik nog heel lang wakker van zal liggen. Deze nogal op sex getinte muziek was gezellig maar daar hield het dan ook wel mee op. Ik had even geteld hoeveel bezoekers er waren en dat waren er niet veel meer dan 70. Sneu voor de organisatie want er was ook nog een standje met allerlei metalspulletjes te koop en ook alle bands hadden een hele uitstalling gemaakt van de nodige koopwaar. We hadden elkaar inmiddels geloof ik al drie keer een biertje gegeven en met dit tempo gingen we de derde band niet eens halen. Dus wat later op de avond rond een uur of negen) maar een uurtje gepauzeerd en aan de spa rood gegaan.

De setlist van Izegrim

Gave band After All

Geweldige stem deze gast

Toen was het tijd voor Gloria Vitis en dit was een verrassend goed optreden. Lekkere muziek en een energieke band (lees: zanger). Jammer genoeg was de volgende band (Maldita) een regelrechte misser, na enkele nummers stond er helemaal niemand meer voor het podium. Deze band uit Brazilië had dus beter niet mee kunnen doen aan dit festival. De inmiddels ook gearriveerde Vincent viel dus met z'n neus in de boter. Gelukkig zorgde Izegrim daarna voor een uitstekend optreden. De aardige frontvrouw Marloes kan behoorlijk brullen en we vermaakten ons prima. De door Eugene Straver naar Tivoli gelokte band After All was het hoogtepunt van deze avond. Een uitstekende strot van hoog tot laag en prima composities van een band waar we zeker nog van gaan horen. Misschien moeten deze Belgen volgend jaar maar eens op Graspop staan. Helaas was het feestvarken Martyr daarna een behoorlijke afknapper. De eerste nummers van de nieuwe cd waren nog wel lekker maar daarna kachelde het behoorlijk in. Daar kon ook het enthousiasme van de band niet veel meer aan veranderen. We zijn zelfs eerder weggegaan, buiten kwamen we nog de zware jongen (gitarist) van After All tegen. Erg aardige gast en hij was zeer benieuwd naar onze mening en hebben een tijdje staan kletsen. Al met al hebben we een hele leuke avond gehad! 

Begin was goed van Martyr

Na een nummertje of vijf zijn we maar gegaan