Gold * 27 december 2019, Melkweg - Amsterdam

Setlist GOLD:
Wide-Eyed, He Is Not, Things I Wish I Never Knew, Summer Thunder, Old Habits, I Do My Own Stunts, Taken by Storm, Please Tell Me You're Not the Future, You Too Must Die, Why Aren't You Laughing?, O.D.I.R., Till Death Do Us Part, Mounting Into Bitterness en Truly, Truly Disappointed.

Aankomst in het altijd gezellige Amsterdam

GOLD

Op weg naar de Melkweg met Hans (Renate (dank) had ons bij station Maarssen afgezet), zo waren we al snel op Amsterdam centraal. We hadden onderweg besloten om gewoon te lopen naar de zaal, ongeveer 2,5 kilometer. (later ook weer terug én vanaf station Maarssen naar huis, in totaal toch zo'n acht kilometer). Het was tenslotte prima weer, wel fris maar droog, tegen het nulpunt aan. Wat een drukte in deze stad en je eigen moerstaal is bijna nergens meer te ontwaren. We moesten regelmatig even inhouden omdat er zoveel mensen voor, achter of naast je liepen. Bij de Melkweg werden we naar boven gestuurd, het optreden van vanavond was Upstairs. Dit maakte voor mij dat ik dit jaar drie nieuwe zalen heb gezien, Het Paard, de Gigant en de Upstairs zaal en dat na meer dan 1000 optredens...

Fijn sfeertje, wel lastig om foto's maken

Zangeres Milena Eva

Na een eerste halve liter Kornuit, stonden we lekker vooraan in de zaal en er kwamen uiteindelijk zo'n 100 mensen op de Nederlandse avant-garde dark rockband GOLD af. Er was geen support en de band begon een kwartiertje later, miscchien wel verstandig anders kwamen we vanavond wel weer heel vroeg thuis... De band heeft net het zeer goed ontvangen (4e) album Why Aren't You Laughing uitgebracht. GOLD heeft nog een kleine connectie met de cult band The Devil’s Blood. De ex-gitarist daarvan, Thomas Sciarone, is namelijk het geesteskind van Gold. Ik had de band als support zien optreden van DOOL in de Helling vorig jaar en was benieuwd of ze me vanavond als headliner net zo konden overtuigen als toen.

4x Milena Eva

Drummer Igor Wouters

Er zitten wel een aantal elementen in van DOOL, de muziek is hypnotiserend en psychedelisch. Er zitten doom, deathrock, metal, noise en post-rock invloeden in maar eigenlijk is het niet helemaal te vangen in één bepaalde stijl. De drie gitaristen zetten op zijn tijd een enorme (blackmetal achtige) geluidsmuur neer (Taken by Storm) en er is veel aandacht voor de basgitaar. Zangeres Milena Eva zwabbert bezwerend met haar armen en zet met de meeslepende repetitieve muziek een lekker duister sfeertje neer. De avond begint met de befaamde toespraak van Sinead 'O Connor in Madison Square Garden (1992) en het nummer Wide-Eyed gevolgt door het wat meer toegankelijke nummer He Is Not. Gelijk twee nieuwe nummers, ook Things I Wish I Never Knew, Taken by Storm, Please Tell Me You're Not the Future, Why Aren't You Laughing?, Till Death Do Us Part, Mounting Into Bitterness en Truly, Truly Disappointed kwamen van de nieuwe worp en dat maakte het totaal dus op negen van de elf op het album.

Lekker sfeertje

The Pinheads

Zangeres Milena Eva spuugt regelmatig met afschuw haar gevoelens van verwarring en verontwaardiging in de microfoon. Maar ook zijn er momenten van hoop en nieuwsgierigheid in de teksten. Uiteindelijk duurde het optreden maar zo'n 70 minuten en was het dus al betrekkelijk snel afgelopen. Een band als GOLD moet het grotendeels van het meeslepende repetitieve karakter hebben om je in de muziek te kunnen verliezen. Helaas had ik dat gevoel vanavond niet kunnen oproepen en ook Hans had dit niet gehad. We bleven na afloop nog een tijdje nababbelen met de vanavond tegengekomen Eric en zijn vriendin (vrijwilligers bij de Baroeg) en besloten nog een drankje te drinken in de vlakbij gelegen Waterhole. Hier traden The Pinheads op, deze mannen kende ik nog van de Clash of the Coverbands in de Peppel waar ook The Rivals van mijn zoon Robin aan mee hebben gedaan (ze gingen die avond trouwens beide door naar de halve finale).

Ook de Waterhole ken ik goed, The Rivals hebben daar gespeeld en spelen daar binnenkort nog een keertje evenals de andere band die ik op gang heb geholpen, Jackie Knows. We dronken daar nog een biertje en pakten nog een half uurtje van het optreden mee. Onder de laatste tonen van No More Tears van Ozzy gingen we weer wandelend naar het station na het allerlaatste concert van 2019. In 2020 gaan we natuurlijk weer regelmatig op pad, het eerstvolgende concert waar we heen gaan is Dimmu Borgir en Amorphis op 25 januari in 013. Dus houdt mijn blog in de gaten! 

PS op het station ontdekten we nog een lekkage bij de afgesloten toiletten, helaas konden we geen ambtenaar in functie of iets dergelijks vinden om te waarschuwen. Hopelijk is niet het hele station ondergelopen...

Zanger Frans Scheel

Lekkage op Amsterdam centraal

Amalgama en U.D.O. * 11 december 2019, P60 - Amstelveen

Setlist Amalgama:
Fury, Dream, Kings Of Sky, Brothers In Rock, Bring It Nice, Last Hero, World On Fire en Sea Of Light.
Setlist U.D.O:
Pain, The Wrong Side Of Midnight, Metal Machine, Independence Day, Rose in the Desert, Vendetta, Rising High, Guitar Solo, In the Darkness, I Give as Good as I Get, Metal Eater, Drum Solo/Bass solo, Hungry and Angry en One Heart One Soul. Toegift 1: Man and Machine en They Want War. Toegift 2: Break The Rules en Animal House.

Amalgama

Rare clown

Zomaar twee keer in één jaar naar dezelfde band, dat gebeurt mij niet zo heel vaak. Wel als de band op een festival heeft gestaan en ik deze nog eens in een zaal ga bekijken. Maar niet twee keer binnen een jaar in een zaal. U.D.O kreeg dit voor elkaar en zo zag ik de beste man met zijn (jonge) band op 22 februari in Het Paard in Den Haag en dan nu afgelopen woensdag 11 december in P60 in Amstelveen. Ik was in februari behoorlijk onder de indruk geraakt, gewoon metal zoals metal hoort te zijn.

Mooie opstelling

U.D.O !

Deze keer ging ik met de auto, dit omdat er deze weken wel erg veel feestjes op het programma stonden. Hans en Sicco reden mee en zo waren we mooi op tijd in de zaal, parkeergarage zit er naast dus dat is wel mooi. Wel een paar biertjes gedronken en net als in het Paard begin dit jaar was de zaal verre van volgelopen. Ook in 2015 (zie deze blog) in de Boerderij was er niet veel volk geweest zodat je wel kunt zeggen dat er weinig animo is voor U.D.O. in ons kikkerlandje. Dit in tegenstelling tot Accept (de band waar Udo Dikschneider in 1987 uit was gestapt).

Prima geluid vanavond

4x Udo Dirkschneider

Nu moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik de nummers van Accept over het algemeen wat beter vind, uitzonderingen natuurlijk daargelaten. Er waren vanavond weer veel bekende gezichten te zien onder het publiek, dus er moest regelmatig bij gekletst worden, altijd gezellig. Het voorprogramma was vanavond een volledige verrassing, meestal luister/kijk ik van te voren wel even naar de support band maar deze keer dus niet. Dus heel groot was de verrassing dat er een halve toneelvereniging op het podium stond, een zanger in een dompteurjasje en een clown achter een keyboard.

4x gitarist Andrey Smirnov

Dee Dammers en Andrey Smirnov

Deze mannen komen uit St. Petersburg (Rusland) en dat was ook wel een het drankgebruik te zien. Er stond een clown achter een keyboard en deze zoop een hele fles whisky op tijdens het optreden. Volgens mij waren er nog wel een paar die een glaasje gedronken hadden. Het stelde allemaal weinig voor, de zanger had nog wel een aardige stem, maar zong wel met een enorm accent. De clown liep het hele optreden maf rond te lopen en springen, als we willen dat onze geliefde muzieksoort een beetje serieus genomen wordt dan moeten muzikanten in ieder geval niet zo achterlijk gaan lopen doen.

Veel plezier

Knuffeltje van Udo

Ik heb nog even gekeken op YouTube en daar stond een live verslag van de band van dit jaar op als support van Demons and Wizards. Daar was geen clown te zien en hopelijk was dit dus een eenmalig iets. Gelukkig kondigde de band al snel het laatste nummer van de set aan en applaudisseerde ik dankbaar dat deze martelgang afgelopen was. Helaas speelden ze daarna nog twee keer een laatste nummer…… Misschien omdat ze dan telkens nog de meeste reactie kregen vanuit het publiek? Na afloop werden de drie setlisten als een prop in de hoek gegooid, er was geen belangstelling voor. Hé waren wij niet met zijn drieën? Nou ja, toch wel een leuke relikwie om mee te nemen als aandenken aan een wel heel bijzonder optreden.

Gitarist Dee Dammers

Vanaf het balkon

De afgelopen twee jaar heeft Udo Dirkschneider met groot succes concerten gegeven onder zijn eigen naam die alleen bestonden uit Accept-nummers en stopte ermee voor het één na laatste U.D.O.-album Decadent. Nu dus putten uit de 15 (!) eigen U.D.O albums waarvan de laatste Steelfactory erg geslaagd is te noemen. Deze is geproduceerd door de Deense producer Jacob Hansen (onder andere Volbeat, Epica en Delain). Groot voordeel (vond ik dan) is dat er dan ook aardig wat nummers van deze laatste release gespeeld werden.

Drummer en zoon Sven Dirkschneider

4x Sven

De zeer sterke opening van vanavond, Tongue Reaper, Rising High, het heerlijk stampende Hungry and Angry, One Heart One Soul en Rose in the Desert. In vergelijking met het optreden van februari jongstleden was Make the Move en In the Heat of the Night van de set verdwenen jammer genoeg. Van bijna alle albums, zoals Steelhammer (2013), Mastercutor (2007), Mission No. X (2005), Man and Machine (2002), Holy (1999), Solid (1997), Timebomb (1991), Faceless World (1990) en zelfs Animal House (1988) werden vanavond nummers gespeeld. Erg leuk!

Even de aandacht op de bassist

Bassist Tilen Hudrap is er pas vanaf 2018 bij

Er was ook even een moment van rust ingebouwd met In the Darkness en I Give as Good as I Get waar vooral met het laatste nummer flink mee geblèrd werd. Lekkere ballad is dat toch. Daarna weer knallen met Metal Eater. Er waren twee toegiften met dubbele nummers, Man And Machine en They Want War. Daarna Break The Rules en als allerlaatste Animal House. Het geluid was stevig vanavond maar uitermate zuiver. Na Sicco op het station en Hans thuis afgezet te hebben was ik iets voor twaalf uur thuis, toch nog maar een biertje genomen voor het slapen gaan op een zeer geslaagde avond. Als ik maar geen nachtmerrie van de clown krijg...

De band neemt afscheid van het publiek

De plat gevouwen setlist van Amalgama

U.D.O. - I Give As Good As I Get 

(filmpje gemaakt met mijn smartphone)

Night Demon en Sacred Reich * 6 december 2019, Gebr de Nobel - Leiden

Setlist Night Demon:
Night Demon, Full Speed Ahead, Dawn Rider, The Howling Man, Ritual,
Curse of the Damned, Screams in the Night, The Chalice, Darkness Remains en Radar Love.
Setlist Sacred Reich:
Divide & Conquer, The American Way, Manifest Reality, One Nation, Awakening,
Love...Hate, Free, Crimes Against Humanity, Who's to Blame, Ignorance,
Salvation, Independent, Killing Machine, Death Squad en Surf Nicaragua.

Broodje bij de Burger King

Biertje bij The Duke of Oz

Deze keer ging de reis samen met André naar Leiden. We hadden al vroeg afgesproken op Utrecht Centraal, we wilden nog even een hapje eten als we aankwamen op onze bestemming. Vlakbij het station namen we bij de Burger King een big whopper en een double bacon king. Zo was het bodempje voor vanavond gelegd en gingen we naar onze vaste kroeg in Leiden, het Australische café The Duke of Oz. Na een paar biertjes was het tijd om naar de zaal te gaan. Er waren zoals altijd weer een hoop bekenden, Kick zei in ieder geval nog tegen me dat hij weer benieuwd was naar mijn blog, bij deze dus Kick…

André in kerstsfeer

Night Demon

De opener van vanavond was een fijne, Night Demon. De band is pas in 2011 opgericht maar heeft toch al redelijk wat bekendheid. Zo hebben de mannen al op diverse grote festivals gestaan, zoals Wacken in 2018 en werd het optreden op Rock Hard uitgezonden door Rockpalast. De opener Night Demon werd gevolgd door het lekkere Full Speed Ahead en de stemming zat er al gelijk goed in. De band verdween een paar keer onder muziek van tape van het podium en eigenlijk was dat best wel lekker, bij terugkomst knalde het er daardoor weer extra hard op.

Ging goed tekeer!

4x zanger en bassist Jarvis Leatherby

Bij The Chalice kwam er nog een engerd met een beker het podium op, wel grappig. In plaats van de cover Wasted Years van Iron Maiden werd deze keer de trash versie van Radar Love van Golden Earring gedaan als afsluiter. Dit speciaal voor de fans Christine en Eddy die Night Demon vanavond voor de 40e keer live zagen optreden. Geslaagde gig, van deze mannen gaan we meer horen in de toekomst.

Drummer Dusty Squires op een drumriser

Gaaf optreden

De zaal was al flink volgelopen voor Sacred Reich en uiteindelijk was het bijna uitverkocht. De "old school" thrashers van Sacred Reich brachten dit jaar het goed ontvangen album 'Awakening' uit (de eerste na 23(!) jaar) en is inmiddels uitgegroeid tot een cult band. Al is het altijd lastig om te bepalen waardoor zoiets nou precies komt. Niet aan de maar vijf reguliere albums die zijn uitgebracht, of misschien juist daar wel om? Ook werd er nooit veel live gespeeld. De band is in 1985 opgericht en kreeg vooral bekendheid door de sociale en politieke bewogenheid van de teksten. In 2000 werd er een lange "pauze" ingelast tot 2007. Vanaf 2011 zit er weer beweging in en nu dus zelfs een flinke tour.

Kwam ook nog een engerd op het podium

Backdrop Sacred Reich

De set van vanavond bestond dus voor het eerst sinds lang uit een combinatie van redelijk wat nieuwe nummers met een berg oude krakers. Zo kwamen van het nieuwe album Divide & Conquer, het geweldige Manifest Reality, Awakening, Salvation en Killing Machine voorbij. Alles paste naadloos in de set en zijn voor de komende jaren zeker blijvertjes. Met zoveel inspiratie en kwaliteitsnummers kan de band nog wel meer nieuwe studio albums maken. De andere nummers kwamen van de eerste drie albums (1987-1993). Lekker meebléren met The American Way, One Nation, Love...Hate, Free, het fantastische Crimes Against Humanity, Who's to Blame, Ignorance, Independent, Death Squad en natuurlijk als afsluiter Surf Nicaragua.

Sacred Reich!

De vrolijke zanger/bassist Phil Rind

Het was geweldig om te zien hoeveel plezier de band had en dan ook met name zanger/bassist Phil Rind. Er werden regelmatig "vuistjes" uitgedeeld en het speelplezier was enorm hoog. Bijna het gehele optreden was er een pit en ook André moest natuurlijk effe meedoen. Eigenlijk heb ik alleen maar blije mensen gezien vandaag, waaronder ikzelf hahaha. Terecht dat het bijna uitverkocht was en ook de volgende avond in Helmond was geheel uitverkocht. We bleven deze keer niet lang hangen, we konden mooi de trein van 23:22 uur nog halen zodat ik ook eens na een concertavond op een redelijke tijd thuis was.

Ging goed los

Boven bij de geluidstech

Zicht vanaf de eerste ring

Ingezoomd

Vanaf de 2e ring

Nog een keer, er was bijna de gehele avond een pit

Night Demon - Radar Love (part)

(filmpje gemaakt met mijn smartphone)

Sacred Reich - Pit (3 different songs)

(filmpje gemaakt met mijn smartphone)

Infected Rain, Lacuna Coil en Eluveitie * 17 november 2019, Tivoli Ronda - Utrecht

Setlist Infected Rain:
Mold, Passerby, Orphan Soul, Lure, Black Gold, The Earth Mantra en Sweet, Sweet Lies.
Setlist Lacuna Coil:
Blood, Tears, Dust, Our Truth, Layers of Time, My Demons, Reckless, Enjoy the Silence, The House of Shame, Sword of Anger, Heaven's a Lie, Veneficium en Nothing Stands in Our Way.
Setlist Eluveitie:
Ategnatos, King, De Ruef vo de Bärge, Deathwalker, Quoth the Raven, The Slumber, Worship, Artio, Epona, A Rose for Epona, Thousandfold, Ambiramus, Drum Solo, Havoc, Kingdom Come Undone, Breathe en Helvetios. Toegift: Rebirth en Inis Mona.

Infected Rain

Lena

Ben en ik gingen na twee heerlijke broodjes hamburger bij ons thuis op weg met de bus naar Tivoli voor een optreden van één van mijn favoriete bands Eluveitie. Ik had hier al heel lang naar uitgekeken daar het geluid in de Ronda zaal van Tivoli altijd erg goed is. Omdat Eluveitie met negen man/vrouw op het podium staat en ook nog eens gebruik maakt van een heleboel soorten instrumenten verwachtte ik hier nogal veel van. In het voorprogramma werd ook nog eens een vrij grote band (Lacuna Coil) opgenomen en de support kwam van Infected Rain de Moldavische (jawel, je leest het goed, uit Moldavië dus) zeg maar tegenhanger van de Oekraïense Jinjer.

Dynamisch optreden

Ging goed tekeer

We waren mooi op tijd en troffen Geert en later kwamen ook nog Sjaak en Pepijn. Met een lekkere koele halve liter bier zagen we een zeer dynamisch optreden van Infected Rain. De band heeft een jaar of tien zonder label gezeten en heeft in deze periode drie albums in eigen beheer uitgebracht. Dit jaar kwam eindelijk het (eerste?) succes, er werd getekend bij het grote Napalm Records en er werd een album uitgebracht genaamd , Endorphin. De nogal opvallende zangeres/screamer/grunter Lena heeft alle teksten geschreven en deze gaan vaak over persoonlijke ervaringen. Het werd een leuke opener van de avond van een band die een heleboel stijlen door elkaar mixt. Daardoor sta je af en toe even op het verkeerde been, waardoor soms de vaart er wel wat uit gaat. Maar al met al toch wel een geslaagd optreden.

In het publiek

Lacuna Coil

De Italiaanse metalband Lacuna Coil hebben we al een aantal keer zien optreden en telkens valt het ons niet mee. Ook vanavond kon de band ons niet overtuigen. Toch waren er veel bezoekers speciaal voor Lacuna Coil naar Tivoli gekomen, de band heeft een behoorlijke aanhang. De zang van Cristina Scabbia was vanavond in orde al blijft het allemaal een beetje vlak . Zoals altijd vond ik ook nu weer zanger/grunter Andrea Ferro niet al te best uit de verf komen. Het nieuwe nummer Reckless klonk trouwens wel lekker. Het gebodene is degelijk, maar toch ontbreekt er bij deze band iets aan om tot grote hoogte te stijgen. Maar goed, om ons heen waren er genoeg fans die uit volle borst meezongen, de band heeft wel altijd al een trouwe aanhang gehad.

De nieuwe drummer Richard Mei

Bassist Marco Coti Zelati

Nu dus de melodieuze folk-deathmetalband Eluveitie, voor mij was dit de achtste keer dat ik ze live ging zien. De band begon de show zoals ik nog nooit eerder gezien had met een intro en een groot doek met daarvoor drie figuren in witte gewaden en de band daarachter. Het doek viel en er werd begonnen met het heerlijke nieuwe nummer Ategnatos. Blijft toch altijd zeer indrukwekkend om negen muzikanten op het podium te zien met een grote hoeveelheid aan verschillende instrumenten. Een draailier, een kleine harp, een doedelzak en een batterij aan verschillende fluit instrumenten zullen het een waar feest maken voor de mannen aan de knoppen.

Veel trouwe fans

Opening Eluveitie

Maar dat is dus wel aan deze geluidstech in combinatie met het geweldige geluid in de Ronda toevertrouwd. Wat dat betreft kwam dus wel uit wat ik gehoopt had, we hoorden vanavond elke fluit, lier, harp en ander geluid zuiver en duidelijk doorkomen. In 2016 was het even spannend geweest hoe het verder moest toen de topzangeres en draailier bespeler Anna Murphy de band samen met drummer Merlin Sutter en gitarist Ivo Henzi verliet en Cellar Darling oprichtte. Vooral de zoektocht naar iemand die een draailier kon bespelen was lastig geweest maar uiteindelijk lukte het om Michalina Malisz daarvoor te strikken. Toen het ook nog lukte om een uitstekende zangeres te vinden in de persoon van Fabienne Erni kon de band weer met volle vaart verder.

Achter het doek de band

Eluveitie

Het was vanavond verder een feest der herkenning, allerlei heerlijke nummers kwamen voorbij King, De Ruef vo de Bärge (The Call of The Mountains in het Gallisch), Epona, A Rose for Epona, Thousandfold, Havoc en Helvetios. Er werden diverse nieuwe nummers gespeeld van het pas uitgebrachte album Ategnatos. Het titelnummer dus maar ook Deathwalker, The Slumber, Worship, het lekkere Ambiramus en Breathe. Met het in het Gallisch gezongen nummer Artio kreeg zangeres Fabienne Erni even haar moment of fame, heerlijk gezongen "met op de achtergrond" regen en wind. Met het nieuwe nummer Rebirth en het onvermijdelijke Inis Mona (met pit) werd deze grandioze avond afgesloten.

Vol podium

Zoveel instrumenten

Het blijft geweldig om de combinatie van heftige deathmetal in combinatie met een prachtige vrouwenstem en zoveel gave instrumenten te beleven. Eén klein minpuntje blijft wel dat grunter en oprichter Chrigel Glanzmann net iets tekort komt om echt goed te zijn. Maar nogmaals dat is dan ook het enige. Na afloop hebben Ben en ik nog wat merchandise gekocht, Ben een hoodie en ik een shirt. We hebben nog een tijdje na gekletst en foto's gemaakt met de nodige bandleden. Was erg gezellig maar moesten toch weg om de één na laatste bus te halen. Het was tenslotte gewoon een zondagavond en de volgende dag moest er gewerkt worden. Na een halve Hema rookworst kwam ik na een zeer geslaagde avond weer thuis en kroop tevreden mijn mandje in.

Bassist Kay Brem en gitarist Rafael Salzmann

Zangeres Fabienne Erni

Grunter Chrigel Glanzmann

Bedankt Utrecht!

De band bedankt het publiek

Met de dames van Infected Rain en Eluveitie

Eluveitie - A Rose For Epona 

(filmpje gemaakt met mijn smartphone)