Amalgama en U.D.O. * 11 december 2019, P60 - Amstelveen

Setlist Amalgama:
Fury, Dream, Kings Of Sky, Brothers In Rock, Bring It Nice, Last Hero, World On Fire en Sea Of Light.
Setlist U.D.O:
Pain, The Wrong Side Of Midnight, Metal Machine, Independence Day, Rose in the Desert, Vendetta, Rising High, Guitar Solo, In the Darkness, I Give as Good as I Get, Metal Eater, Drum Solo/Bass solo, Hungry and Angry en One Heart One Soul. Toegift 1: Man and Machine en They Want War. Toegift 2: Break The Rules en Animal House.

Amalgama

Rare clown

Zomaar twee keer in één jaar naar dezelfde band, dat gebeurt mij niet zo heel vaak. Wel als de band op een festival heeft gestaan en ik deze nog eens in een zaal ga bekijken. Maar niet twee keer binnen een jaar in een zaal. U.D.O kreeg dit voor elkaar en zo zag ik de beste man met zijn (jonge) band op 22 februari in Het Paard in Den Haag en dan nu afgelopen woensdag 11 december in P60 in Amstelveen. Ik was in februari behoorlijk onder de indruk geraakt, gewoon metal zoals metal hoort te zijn.

Mooie opstelling

U.D.O !

Deze keer ging ik met de auto, dit omdat er deze weken wel erg veel feestjes op het programma stonden. Hans en Sicco reden mee en zo waren we mooi op tijd in de zaal, parkeergarage zit er naast dus dat is wel mooi. Wel een paar biertjes gedronken en net als in het Paard begin dit jaar was de zaal verre van volgelopen. Ook in 2015 (zie deze blog) in de Boerderij was er niet veel volk geweest zodat je wel kunt zeggen dat er weinig animo is voor U.D.O. in ons kikkerlandje. Dit in tegenstelling tot Accept (de band waar Udo Dikschneider in 1987 uit was gestapt).

Prima geluid vanavond

4x Udo Dirkschneider

Nu moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik de nummers van Accept over het algemeen wat beter vind, uitzonderingen natuurlijk daargelaten. Er waren vanavond weer veel bekende gezichten te zien onder het publiek, dus er moest regelmatig bij gekletst worden, altijd gezellig. Het voorprogramma was vanavond een volledige verrassing, meestal luister/kijk ik van te voren wel even naar de support band maar deze keer dus niet. Dus heel groot was de verrassing dat er een halve toneelvereniging op het podium stond, een zanger in een dompteurjasje en een clown achter een keyboard.

4x gitarist Andrey Smirnov

Dee Dammers en Andrey Smirnov

Deze mannen komen uit St. Petersburg (Rusland) en dat was ook wel een het drankgebruik te zien. Er stond een clown achter een keyboard en deze zoop een hele fles whisky op tijdens het optreden. Volgens mij waren er nog wel een paar die een glaasje gedronken hadden. Het stelde allemaal weinig voor, de zanger had nog wel een aardige stem, maar zong wel met een enorm accent. De clown liep het hele optreden maf rond te lopen en springen, als we willen dat onze geliefde muzieksoort een beetje serieus genomen wordt dan moeten muzikanten in ieder geval niet zo achterlijk gaan lopen doen.

Veel plezier

Knuffeltje van Udo

Ik heb nog even gekeken op YouTube en daar stond een live verslag van de band van dit jaar op als support van Demons and Wizards. Daar was geen clown te zien en hopelijk was dit dus een eenmalig iets. Gelukkig kondigde de band al snel het laatste nummer van de set aan en applaudisseerde ik dankbaar dat deze martelgang afgelopen was. Helaas speelden ze daarna nog twee keer een laatste nummer…… Misschien omdat ze dan telkens nog de meeste reactie kregen vanuit het publiek? Na afloop werden de drie setlisten als een prop in de hoek gegooid, er was geen belangstelling voor. Hé waren wij niet met zijn drieën? Nou ja, toch wel een leuke relikwie om mee te nemen als aandenken aan een wel heel bijzonder optreden.

Gitarist Dee Dammers

Vanaf het balkon

De afgelopen twee jaar heeft Udo Dirkschneider met groot succes concerten gegeven onder zijn eigen naam die alleen bestonden uit Accept-nummers en stopte ermee voor het één na laatste U.D.O.-album Decadent. Nu dus putten uit de 15 (!) eigen U.D.O albums waarvan de laatste Steelfactory erg geslaagd is te noemen. Deze is geproduceerd door de Deense producer Jacob Hansen (onder andere Volbeat, Epica en Delain). Groot voordeel (vond ik dan) is dat er dan ook aardig wat nummers van deze laatste release gespeeld werden.

Drummer en zoon Sven Dirkschneider

4x Sven

De zeer sterke opening van vanavond, Tongue Reaper, Rising High, het heerlijk stampende Hungry and Angry, One Heart One Soul en Rose in the Desert. In vergelijking met het optreden van februari jongstleden was Make the Move en In the Heat of the Night van de set verdwenen jammer genoeg. Van bijna alle albums, zoals Steelhammer (2013), Mastercutor (2007), Mission No. X (2005), Man and Machine (2002), Holy (1999), Solid (1997), Timebomb (1991), Faceless World (1990) en zelfs Animal House (1988) werden vanavond nummers gespeeld. Erg leuk!

Even de aandacht op de bassist

Bassist Tilen Hudrap is er pas vanaf 2018 bij

Er was ook even een moment van rust ingebouwd met In the Darkness en I Give as Good as I Get waar vooral met het laatste nummer flink mee geblèrd werd. Lekkere ballad is dat toch. Daarna weer knallen met Metal Eater. Er waren twee toegiften met dubbele nummers, Man And Machine en They Want War. Daarna Break The Rules en als allerlaatste Animal House. Het geluid was stevig vanavond maar uitermate zuiver. Na Sicco op het station en Hans thuis afgezet te hebben was ik iets voor twaalf uur thuis, toch nog maar een biertje genomen voor het slapen gaan op een zeer geslaagde avond. Als ik maar geen nachtmerrie van de clown krijg...

De band neemt afscheid van het publiek

De plat gevouwen setlist van Amalgama

U.D.O. - I Give As Good As I Get 

(filmpje gemaakt met mijn smartphone)