16 juni 2023, Dessel - België
Wachten op de pendelbus
Zo vind je je tentje wel terug
Rondje over de metal markt
Op de foto met Phil alias Patrick
Buttons kopen
Met z'n drietjes op de foto
Na een lekker ontbijt hadden we om 14:00 uur het bussie voor de tweede dag van het festival. Doel was om op tijd te zijn voor Airbourne maar alles ging
lekker soepel en vlot. Zo kon ik bij de merchandise van de camping mooi op een Graspop shirt trakteren voor mijn schoondochter en zoon. Na het opbergen
van onze spullen in de kluis gingen we naar de metalmarkt. Er werd een bandana en een handvol buttons gekocht en we kwamen nog wat bekenden tegen. Zo
wilde een Insta vriend Patrick (bekend als #dirtyphilofficial) met me op de foto, altijd leuk natuurlijk. Ook Francisco met een maat kwamen we nog tegen.
We gingen op weg naar de South Stage voor Airbourne en konden nog een groot deel van het optreden van de in 2003 door leadgitarist Ben Bruce opgerichte
emocore band Asking Alexandria meepakken. Moet zeggen, dat klonk niet verkeerd al zal zanger Danny Worsnop wel wat zweterig hebben rondgelopen in zijn zwarte monnikspij met muts. De set werd afgesloten met het lekkere Alone in a Room. Een onverwacht leuk optreden.
Asking Alexandria
Lekkere warme kleding
Drummer James Cassells
Gitarist Ben Bruce
Metal!
Ook Schotse fans
Nou en dan, Airbourne. Het was al best lang geleden dat we de band nog eens live in actie hadden gezien. De band is opgericht in 2003 door de broers Joel en Ryan O'Keeffe. Joel begon op zijn elfde gitaar te spelen en Ryan kreeg zijn eerste drumkit op ongeveer dezelfde leeftijd toen Joel inmiddels 15 jaar was. De band is op één lid na nog dezelfde als bij de start, alleen gitarist Harri Harrison is er in 2017 bij gekomen in plaats van David Roads. Het werd een feestje waarbij er van alles om ons heen gebeurde. Diverse pits, er werd door een grote groep zittend op de grond "geroeid" (Live It Up), we gingen massaal op onze hurken (Runnin’ Wild) en Joel kwam op de nek gezeten van een arme stakker voorbij "gereden" in het uitzinnige publiek. Natuurlijk ontbraken de blikjes bier niet, die bij tientallen het publiek ingegooid werden. We vergeten bijna te vermelden dat het een heerlijke en strakke set was die de band op de massa losliet. Blijft ontzettend leuk. Heel even blijven staan om een klein stukje Hatebreed mee te pakken. Niets nieuws onder de zon bij deze hardcoreband, alles klonk nog steeds als een klok.
Airbourne
Bijzondere crowdsurfers
Bassist Justin Street
Rock op z'n best
Frontman Joel O'Keeffe
Gitarist David Roads
De blikjes staan al klaar
Lekkere show
Airbourne - Solo Joel O'Keeffe tussen het publiek
Airbourne - Publiek roeit
Airbourne - Runnin' Wild
Klein stukje Hatebreed gekeken
Palaye Royale op de Jupiler Stage
Onder druk van de rest van de familie verhuisden we naar de Jupiler Stage, grapje hoor. Ik had me voorgenomen om dit jaar wat andere keuzes te maken en dat is me erg goed bevallen. Zo ook bij Palaye Royale, al moet je natuurlijk wel openstaan voor allerlei nieuwe bandjes. Deze gitaarband uit Las Vegas zag er nogal emo uit maar het werd toch wel een echt rock ’n roll optreden. Het begon een beetje afwachtend maar vanaf "Fucking With My Head" ging het goed los en bij "King of The Damned" werd er een circlepit gevormd. Wat bij Airbourne jarenlang gewoon was, maar door de verschillende festivalorganisaties verboden werd deed frontman Remington Leith nu wel. Nadat hij al eerder op een hoge box geklommen was, deed hij het aan de linkerzijde van het podium tot enthousiasme van het publiek nog eens dunnetjes over en klom een heel stuk naar boven. Afgesloten werd er met een wall of death tijdens "Lonely". Palaye Royale liet een sterke indruk achter en wist de grootste kritikasters te overtuigen met kwalitatief lekkere muziek én een gave show.
Zanger Remington Leith
En nog een keer
Drummer Emerson Barrett
Gitarist Sebastian Danzig (what's in a name...)
Leuk optreden
Springen!
Remington is naar boven geklommen
Het enthousiaste publiek bedankt de band
Wachten tot Orange Goblin begint
Nu snel naar Orange Goblin in de Metal Dome, maarrr waar was iedereen nu? Nou ja, dan maar alleen. Heb deze no-nonsense stonerband inmiddels al drie keer eerder gezien en deze mannen hebben een flinke reputatie opgebouwd door middel van hun heerlijke stonermetal-draaikolk. De ruim twee meter lange zanger Ben Ward loopt constant lachend heen en weer over het podium en jut iedereen in de zaal constant op. Niemand kon stil blijven staan en er ontstond ook al snel een wall of death. Simpelweg genieten geblazen en afgesloten werd er met de stoner boogie "Red Tide Rising". Dit blijft één van de beste festival bands die er is en ik bleef tot de laatste toon weggestorven was in de hal. Liep langs de Jupiler Stage waar ik een stukje meepakte van Amity Affliction, leuk maar niet helemaal mijn ding. Had nog wat tijd over dus pakte ik een stukje mee van Amon Amarth. Eigenlijk doen de mannen al jarenlang hetzelfde en daar is niks mis mee. De weide staat vol en lust er wel pap van, leuk om te zien is dat frontman Johan Hegg met een brede grijns op het podium een tijdje stil naar het enthousiaste publiek staat te kijken.
Orange Goblin
Altijd goed
Zanger Ben Ward
Nog een keer
Orange Goblin - Renegade
The Amity Affliction
Zanger Joel Birch en bassist Ahren Stringer
Gitarist Dan Brown
Amon Amarth
Zanger Johan Hegg
Garantie voor een goede show
Tukje doen
Tukje doen
Tukje doen
Tukje doen
Metal!
Ook kleine fans
Eén en al gezelligheid
Effe de Graspop app checken
Tukje doen
Kerst valt vroeg dit jaar
Op naar de Marquee dan maar en ook nu had ik geen medestanders. Delain heb ik altijd al een fijne band gevonden en zeker live hebben ze een streepje voor. De in 2002 opgerichte Nederlandse metalband heeft in 2021 een grote gedaanteverwisseling ondergaan. Zangeres en boegbeeld Charlotte Wessels, Otto Schimmelpenninck van der Oije, Timo Somers en Joey de Boer "verlieten" de band. Oprichter en voormalig toetsenist van Within Temptation Martijn Westerholt had Delain ooit opgericht als zijn project en gaf aan dat hij weer terug wilde naar de oorspronkelijke roots. Tsja, wat er van waar is zullen we waarschijnlijk nooit weten. Twee oud-leden van Delain Sander Zoer en Ronald Landa zijn er weer bij gekomen. Verder de Italiaanse Ludovico Cioffi als bassist en een nieuwe zangeres, Diana Leah. Of het toeval is of niet, met je ogen dicht lijkt haar stem best veel op die van Charlotte. Natuurlijk ken ik alle nummers heel goed en ook de nieuwe vallen gemakkelijk in het pulletje. Diana is nog wat onwennig en zal zeker moeten groeien om als boegbeeld te kunnen doorgaan van de band. Het was in ieder geval een erg leuk optreden waarin de wat slappe nummers uit hun repertoire achterwege bleven. Hoogtepunt voor mij was het nummer The Gathering. Hier deed Paolo Ribaldini mee evenals met twee andere nummers in de set. Op weg naar de mainstage keek ik nog even een paar nummers bij Ice Nine Kills, veel onderbroekenlol maar weinig muzikaal verheffend.
Delain
Delain
Martijn Westerholt op keyboard
Zangeres Diana Leah
Ludovico Cioffi op basgitaar
Zangeres Diana Leah
En nog een keer
Gitarist Ronald Landa
Met Paolo Ribaldini
Deden drie nummers samen
Delain - The Gathering
Ice Nine Kills
Poppenkast met een ballon
De enge clown en zanger Spencer Charnas
Disturbed
Bij Disturbed waren we weer compleet en onder een hapje en een drankje zaten we lekker op het gele en uitgedroogde veld. Het had immers al bijna 40 dagen niet geregend. De band begon lekker maar na verloop van de set kregen we wat akoestische nummers zoals de grote hit Sound of Silence. Voordat het zover is, is zanger David Draiman bezig met een zeer emotioneel verhaal, tranen stromen over het gezicht. Een speech volgt over demonen zoals depressie en verslaving. Net als kanker, je ziet het niet aan iemand maar het is er wel. Hij vraagt aan het publiek wie er weleens mee te maken heeft (gehad) en bijna alle handjes gaan de lucht in. Erg indrukwekkend. Gelukkig komen er nog enkele krakers met Indestructible, The Light en Down With the Sickness om af te sluiten. De band zou de volgende dag optreden op Pinkpop maar dit werd afgezegd...... In de bus hadden we nog veel lol met een zekere ome Adje. De man had een aantal jaar geleden een herseninfarct gehad en was vanaf dat moment nogal expressief. Zo zong hij om de paar minuten uit volle borst wat regels uit een bekend rocknummer. In het begin kwam het wat onverwachts binnen maar na een tijdje vond de bus het wel lollig.
Disturbed
Emotionele boodschap
Eén van de kruizen op het veld
Effe een snack
Volle tribune
Tukje doen
Wij hebben ook even pauze
Setlist Asking Alexandria:
Alone Again, The Final Episode (Let's Change the Channel), Into the Fire, Where Did It Go?, The Violence, Run Free, Someone, Somewhere, Down to Hell, Dark Void en Alone in a Room.
Setlist Airbourne:
Ready to Rock, Too Much, Too Young, Too Fast, Back in the Game, Girls in Black, Burnout the Nitro, Boneshaker, Breakin' Outta Hell, Live It Up en Runnin' Wild.
Setlist Hatebreed:
To the Threshold, Live for This, A Stroke of Red, Perseverance, A Call for Blood, This Is Now, As Diehard as They Come, Destroy Everything, Smash Your Enemies, Looking Down the Barrel of Today, In Ashes They Shall Reap, Proven, Empty Promises en I Will Be Heard.
Setlist Palaye Royale:
Nightmares, You'll Be Fine, No Love in LA, Black Sheep, Fucking With My Head, Paranoid, Punching Bag, King of the Damned, Fever Dream en Mr. Doctor Man.
Setlist Orange Goblin:
Scorpionica, Sons of Salem, Saruman's Wish, Made of Rats, The Filthy & the Few, Into the Arms of Morpheus, Renegade, They Come Back (Harvest of Skulls), The Devil's Whip, Quincy the Pigboy en Red Tide Rising.
Setlist The Amity Affliction:
Death's Hand, All My Friends Are Dead, Drag the Lake, Shine On, Ivy (Doomsday), I See Dead People, Like Love, Pittsburgh, Show Me Your God, It's Hell Down Here en Soak Me in Bleach.
Setlist Amon Amarth:
Guardians of Asgaard, Raven's Flight, The Great Heathen Army, Heidrun, Death in Fire, Deceiver of the Gods, Put Your Back Into the Oar, The Way of Vikings, First Kill, Shield Wall, Raise Your Horns en Twilight of the Thunder God.
Setlist Delain:
The Cold, Burning Bridges, The Quest and the Curse, Queen of Shadow (met Paolo Ribaldini), Your Body Is a Battleground (met Paolo Ribaldini), The Gathering (met Paolo Ribaldini), Moth to a Flame, Don't Let Go, Mother Machine en Fire with Fire.
Setlist Ice Nine Kills:
Funeral Derangements, Wurst Vacation, Hip to Be Scared, Ex-Mørtis, IT Is the End, The American Nightmare, The Shower Scene, Assault & Batteries, SAVAGES, Stabbing in the Dark en Welcome to Horrorwood.
Setlist Disturbed:
Hey You, Stupify, Ten Thousand Fists, Prayer, Are You Ready, Bad Man, A Reason to Fight, Land of Confusion, The Game, The Sound of Silence, Indestructible, The Light en Down With the Sickness.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten