FortaRock * 1 juni 2013, Goffertpark - Nijmegen

Ik heb de achtereenvolgende bands gezien, Audrey Horne, Delain, Enslaved, Textures, Entombed, Airbourne, Finntroll, Motorhead, Amon Amarth, Volbeat, Opeth en Rammstein. 

Aangekomen op de parkeerplaats in Nijmegen

Voor de ingang van het terrein

Argo, Joran en Mike stonden zaterdag 1 juni al om iets over acht uur bij me voor de deur. Gelukkig ben ik net als zij ook geïnteresseerd is de kleinere bands dus we gingen zeker op tijd aankomen. Alleen Nikki was er nog niet bij, zij kwam later met de trein en zou ons 's nachts terugrijden. Na een voorspoedige reis werden we naar een wat vreemde parkeerplaats geleid met 40(!) plaatsen op (achteraf gezien dan) 30 minuten lopen van het Goffertpark. Na het kopen van een festivalshirt stonden we om 10 uur al netjes voor de "deur". Om 11 uur kwam er een mannetje over het hek heen hangen en vertelde ons dat we achter de wegschuivende hekken aan moeten lopen en we naar binnen konden. We maakten eerst een rondje over de metalmarkt en vervolgens kochten we een flinke zak met muntjes. 

De Fortarock muntjes

Even een rondje over de metalmarkt

Het terrein

En daar is tie dan, de eerste versnapering!

Audrey Horne

Mooi gitaarduel

Setlist Audrey Horne:

Setlist Delain:
Mother Machine, Get the Devil Out of Me, Go Away, Pristine, Virtue and Vice,
The Gathering, Are You Done With Me, Sever, Not Enough n We Are the Others.

Delain op de mainstage

Zo zaten we dus om 12:00 uur al aan ons eerste biertje en dat zou vandaag niet de laatste zijn, deze namen we namelijk om 23:45 vlak voordat we weer naar huis gingen. Argo, Mike en Joran gingen naar Amenra en ik naar Audrey Horne. Ik was namelijk wel onder de indruk geraakt van hun laatste cd en dat bleek ook wel, het optreden werd een prima begin van de dag. Heerlijke rock en leuk waren ook de gitaarduels tussen de beide prima gitaristen. Na afloop nog wat nummertjes meegepikt bij Delain op de mainstage. Leuk maar de band komt toch wel wat power te kort. Ik denk dat hun muziek er zowiezo beter eruit komt in een kleine zaal. Daardoor kon ik wel mooi op tijd met de anderen bij Enslaved zijn. De vorige keer in P60 viel de cleane zang wat weg en ik hoopte dat dat deze keer niet zo zou zijn. Gelukkig was dat nu goed en genoten we van een heerlijk maar eigenlijk een te kort optreden. 

Sterk optreden van Enslaved

Gelukkig kwam de cleane zang nu wel goed door

Textures

Entombed viel me tegen

Setlist Enslaved:
Thoughts Like Hammers, Ethica Odini, Roots of the Mountain, Convoys to Nothingness en Isa.
Setlist Textures:
Surreal State Of Enlightenment, Regenesis, Storm Warning, Stream of Consciousness,
Consonant Hemispheres, Sanguine Draws the Oath, Singularity, Awake en Laments Of An Icarus.
Setlist Entombed:

Airbourne vond ik gaaf

Joel o'Keefe klimt naar boven

Airbourne - Diamond in the Rough 

en daar doet ie een gitaarsolo...

Spuitende blikjes bier het publiek in

Van de Textures heb ik helaas niet zoveel meegekregen, enkele nummers en dat klonk erg goed. Prima vervanger van Five Finger Death Punch en misschien voortaan wat meer waardering voor bands van eigen bodem. Ik had best zin in Entombed maar dat was ik na een nummer of vier al zat. Vond het niet geweldig dus maar gauw na de zoveelste plaspauze en een paar biertjes lekker vooraan bij Airbourne. Nou daar had ik geen spijt van, het mag allemaal voorspelbaar zijn maar deze ACDC kloon is (zeker voor een festival) hartstikke leuk. De zanger Joel o'Keefe maakte er een behoorlijk show van, beet blikjes bier open met z'n tanden en wierp ze in het publiek. Ook ging hij helemaal naar boven met zijn gitaar langs de zijkant van het podium de paal in en speelde daar boven ook nog een solo. 

Finntroll

Motorhead

Setlist Airbourne:
Ready to Rock, Chewin' the Fat, Diamond in the Rough, Back In the Game, Raise the Flag, Cheap Wine & Cheaper Women, Live It Up, Too Much, Too Young, Too Fast en Runnin' Wild.
Setlist Finntroll:
Blodsvept, Solsagan, Mordminnen, Nattfödd, Häxbrygd, Ett folk förbannat,
Skogsdotter, När Jättar Marschera, Under Bergets Rot, Trollhammaren en Jaktens Tid.
Setlist Motorhead:
I Know How to Die, Damage Case, Stay Clean, Metropolis, Over the Top, Doctor Rock,
The Chase Is Better Than the Catch, Rock It, The One to Sing the Blues, Going to Brazil, Killed by Death, Ace of Spades en Overkill.

We are Motorhead and we play rock 'n roll

Overzicht vanaf boven, achterin Jagermeister Stage

Bij Fintroll heb ik me prima vermaakt, er waren een paar die-hard fans naast me en dat maakt het dan wel extra leuk. Een meisje naast me ging helemaal uit haar dak, ondertussen was ze bezig met fotootjes en berichtjes met enthousiaste opmerkingen door te sturen naar een vriend(in). Wat eerder weg om nog enkele nummers te zien van Motörhead. Leuk maar eigenlijk ook wel wat saai. De stem van Lemmy gaat ondertussen wel wat achteruit lijkt het. Bij Amon Amarth stonden we helemaal vooraan en het ging behoorlijk los. We moesten flink werken om overeind te blijven, volgens de andere recensies bleek de tent helemaal stampvol en zelfs buiten en rondom de tent had het vol gestaan met mensen. Nikki kreeg nog een keer een schoen op haar neus van een crowdsurfer. 

Links Mainstage

Links achter Monster Energy Stage

Amon Amarth

In het midden Nikki, ik sta erachter met m'n camera

Setlist Amon Amarth:
War of the Gods, The Pursuit of Vikings, For Victory or Death, Destroyer of the Universe, Free Will Sacrifice, Deceiver of the Gods, Asator, Runes to My Memory, Death in Fire, Twilight of the Thunder God en Guardians of Asgaard.
Setlist Volbeat:
Hallelujah Goat, A New Day, Guitar Gangsters & Cadillac Blood, Pearl Hart, Ring of Fire, Sad Man's Tongue, Lola Montez, 16 Dollars, The Nameless One, A Warrior's Call, Dead But Rising, Raining Blood, The Hangman's Body Count, Still Counting, Fallen en Pool of Booze, Booze, Booza.

Volbeat

Opeth

Van Volbeat enkele nummers gezien en dat beviel me wel weer. Ik had hier wel meer van willen zien maar Opeth riep. Jammer genoeg viel ons dat weer wat tegen. niet omdat de muziek niet goed is, integendeel zelfs. Maar meer omdat het teveel luistermuziek is en toch minder geschikt voor een festival. We hadden ondertussen ook

wel zoiets van "laten we onze arme ruggen maar eens wat rust geven" dus zijn we redelijk vooraan bij Rammstein gaan zitten op het gras. Dit was een goede zet want Rammstein werd toch wel het hoogtepunt van de dag. Heerlijke stampmuziek en een fantastische show. Vuurwerk, vuur, vlammenwerpers en een spuitende kunstlul. Alles kwam voorbij en het werd een gedenkwaardige afsluiting van een fantastische dag. Minpuntjes waren de te weinige gewone wc's, te weinig bier verkooppunten en het was te druk. Hoogtepunt was zowiezo de geweldige line-up en voor mijzelf de optredens van

Audrey Horne, Enslaved, Airbourne, Amon Amarth en Rammstein. Nadat we om kwart voor twaalf ons laatste biertje hadden genomen werd ik om iets over 2 uur netjes door Nikki thuis afgezet. 

Rammstein begint, vuurwerk en zanger Till Lindemann 

komt naar beneden op een lift vol vuurwerk

Zanger Till Lindemann

Veel vuur

Setlist Opeth:
The Devil's Orchard, Ghost of Perdition, Heir Apparent,
Hope Leaves, The Lines in My Hand en Deliverance.
Setlist Rammstein:
Ich tu dir weh, Wollt ihr das Bett in Flammen sehen?, Keine Lust, Sehnsucht, Asche zu Asche, Feuer frei!, Mein Teil, Ohne dich, Wiener Blut, Du riechst so gut, Benzin, Links 2-3-4, Du hast, Bück dich, Ich will, Mein Herz brennt (Piano Versie), Sonne en Pussy.

Prachtig decor

Vlammenwerper

Brandend kruis

Knallen en vlammen

Met een spuitende penis over het publiek

Het tijdschema waar ik de 

gehele dag mee rondgelopen heb

Review van http://www.nu.nl/

FortaRock XL kent vlammend slot. In het kader van het vijfjarig bestaan als buitenfestival pakte FortaRock afgelopen zaterdag groot uit in het Goffertpark in Nijmegen, met een keur aan gevestigde en aanstormende acts in het harde genre. Rammstein zorgde voor een daverend einde. Met maar liefst drie podia en achttien bands is het vandaag schier onmogelijk alles te zien, maar het Noorse Enslaved staat in ieder geval garant voor een prima begin van de middag met zijn innovatieve en psychedelische black metal, waarin materiaal van het Monumension album en het pakkende Isa bijzondere hoogtepunten vormen. Five Finger Death Punch blijkt vervolgens de Kill Bill techniek nog niet helemaal machtig te zijn en laat derhalve verstek gaan, maar met een vervanger van het kaliber van Textures hoeft niemand daar werkelijk rouwig om te zijn. Snoeihard mathematisch stuitermetaal van de eerste orde – het kan allemaal in Nederland. 

Van complexe maatsoorten hebben de Zweedse death metal veteranen van Entombed bepaald geen kaas gegeten, maar dat hindert verder niet: hun 'death ‘n’ roll' waait zo ook wel effectief over het publiek, met klassieke afsluiter Left Hand Path als hoogtepunt (de weergoden laten zowaar even instemmend de zon doorbreken). Airbourne laat aansluitend horen het nodige te hebben opgestoken van illustere landgenoot AC/DC en maakt en passant zijn naam waar door een stevige klimpartij van de frontman. In de tent blijken de zware jongens van Mastodon hun scherpte nog geenszins kwijt, tot goedkeuring van Emile Roemer en de rest van het publiek. Raginstituut Motörhead weet onderhand allang niet meer in welk jaar het speelt ('MMXII' lezen we op het achterdoek), noch waar het zich bevindt (Lemmy gaat uit van Eindhoven), maar met onvergankelijk materiaal als Ace Of Spades en Overkill maakt dat eigenlijk niet uit. Kreator gooit er daarna nog een thrash schepje bovenop. 

Aan het om ietwat mysterieuze redenen zeer populaire Deense exportproduct Volbeat, dat rond de klok van acht het hoofdpodium betreedt, gaan we het liefst in stilte voorbij, hoewel we diens opgewekte en toegankelijke rock misschien ook zouden kunnen beschouwen als een aardige adempauze in het zware program. Dan veel liever Opeth, dat in de tent tekent voor één van de beste concerten van de dag. De melige humor van de frontman moet je liggen, over zijn muzikale kwaliteiten en die van de groep bestaat geen twijfel, al helemaal niet als je magistraal slotstuk Deliverance gehoord hebt. Progressieve death metal (of 'tent rock') op zijn best. Na dit Zweedse intermezzo breekt Hatebreed de boel nog eventjes heel effectief af op het zijpodium, terwijl elders alles in gereedheid wordt gebracht voor finale-act Rammstein. Geen overbodige luxe, zo blijkt, want de industriële Duitsers overtreffen zich deze avond weer in theatrale en vooral licht ontvlambare kunststukjes. Aldus eindigt deze FortaRock XL editie op de dag af 703 jaar nadat spirituele heldin Marguerite Porète in Parijs op de brandstapel werd gezet met veel vuur, edoch nu niet van de levensvernietigende, maar van de levensbevestigende soort. Een fraaie en indrukwekkende afsluiting van een geslaagd jubileumfestijn. 

Review van http://www.livexs.nl/ (staat niet meer op internet)

Fortarock XL is het gedroomde feestje voor elke metalhead. De vijfde editie van Fortarock was vooraf al een speciale. Met Rammstein als reus van een headliner werd van Brakkenstijn uitgeweken naar het Goffertpark. Iets minder knus misschien, maar of je nou van thrash-, death-, crossover-, tanz- of sludge metal houdt, voor elke metalhead was Fortarock het gedroomde feestje. Het langharige tuig van LiveXS was ter plaatse en zag hoe vooral de gevestigde namen indruk maakten. Als het over Nederland en metal gaat, wordt altijd de female fronted metal aangehaald. Niet gek met bands als Epica, Within Temptation en ook Delain. Bands onder aanvoering van een vrouw die de hele werd rond touren. Maar hoe groot ze wereldwijd ook zijn, in Nederland blijft de populariteit toch wat haken. Ook op Fortarock. Op het voorste gedeelte na lijkt niemand op het veld zich te interesseren in de opener van het hoofdpodium. Enkele metalheads beginnen zelfs spottend mee te gillen met zangeres Charlotte Wessels. Op de band zelf is weinig aan te merken. Ze trekken zich nergens wat van aan en zetten een energieke show neer. Maar toch: zet Delain volgende keer in de tent neer. Dan heb je een tent vol enthousiastelingen in plaats van het lauwe ontvangt wat de band nu krijgt. (ML) 

Enslaved (Monster Energy Stage / 13.55 – 14.40). Het geluid moet toch vele malen beter kunnen dan wat we hier voorgeschoteld krijgen. Aan de inzet van de band ligt het niet. We zullen vandaag nog meerdere malen te maken krijgen met veel Scandinavisch geweld. Deze Noorse beukers smijten een medogenloze partij progressieve dark metal in de nu al opvallend drukke tent die de nekspieren van iedereen om ons heen goed uitrekt. Isa van het album met de dezelfde naam komt verschrikkelijk hard aan en we kunnen constateren dat het festival al in een vroeg stadium echt is begonnen. (JB) 

Textures (Main Stage / 14.40 – 15.30). Da’s even mazzel voor Textures; doordat Five Finger Death Punch wegens ‘onvoorziene logistieke omstandigheden’ (what the hell?) moest afzeggen, mogen de Tilburgers spelen op het hoofdpodium van Fortarock. Een uitstekende vervanger, want Textures kan zich makkelijk meten met de internationale concurrentie. De band is retestrak en het enthousiasme spat er van af. Hier staan gasten die aan een blik genoeg hebben om elkaar te begrijpen en die bovendien elke show weer willen bewijzen hoe goed ze zijn. En goed zijn ze; beregoed zelfs. Al heb je Textures zes keer gezien, het blijft indrukwekkend om te zien hoe ze bizarre maten en accenten verpakken in aanstekelijke en meeslepende songs. Daniël de Jong is een vocale alleskunner. Prachtige cleane partijen wisselt hij af met helse kreten en diepe grunts. Was het publiek bij Delain nog wat tam, bij Textures ontstaat er al die typische metalsfeer van zweet, adrenaline en verbroedering. Heerlijk!(ML) 

Airbourne (Main Stage / 16.20 / 17.15). Deze Aussies worden wel eens AC/DC 2.0 genoemd. Puur gelul; dit is AC/DC! Alleen het schoolpakje ontbreekt nog. En nee, dit moet je niet interpreteren als cynisme van een gefrustreerde journalist. Ook zonder maar een greintje originaliteit zorgt Airbourne voor een collectieve glimlach. De ritmesectie gaat net als hun grote voorbeelden als de brandweer en de gitaristen trakteren je op heerlijke solo’s. Cliché op cliché; rock’n’roll! Frontman Joel O’ Keefe is de held van de show. Misschien zelfs wel van de hele dag; hij is Angus Young en Bon Scott inéén. Hij gilt als de te vroeg overleden zanger, maar net zo makkelijk speelt hij voor Angus en klimt de stellage van het podium in. Met gitaar en al! Het lukt hem zelfs om er op vijftien meter hoogte nog een solootje uit te gooien. Het publiek is om. Als dan ook nog het zonnetje voor het eerst begint te schijnen is het feest compleet. Sowieso het leukste concert van de dag. (ML) 

Mastodon (Monster Energy Stage / 17.00 – 17.55). Negen jaar terug stond Mastodon ook in het Goffertpark tijdens een van de laatste edities van Dynamo Open Air. Inmiddels is het losgeslagen beest geëvolueerd tot een van de meest toonaangevende bands in metalland, maar de oermannen hebben nog steeds dezelfde zwakte: het geluid. Vooral in de beginfase klinkt het als een onverstaanbare brij. Dat is doodzonde, want Mastodon is met zijn vele gitaarharmonieën, drumfills en samenzang bij uitstek een band waar een goed geluid een vereiste is. Gelukkig blijft er genoeg te genieten over. Mastodon speelt een retestrakke set met vooral veel werk van de laatste plaat The Hunter. Het knappe van Mastodon is dat hun werk complex en hard is, maar toch een breed publiek bereikt. Het zijn allang niet meer alleen metalheads die vooraan staan te bangen. We zien zelfs een paar verdwaalde hipsters. Een sell out is Mastodon dan ook weer geenzins, want na een snoeihard stuk met March of The Fire Ants en Iron Tusk, wordt er doodleuk afgesloten met het voortkabbelende The Sparrow. Slecht geluid of niet; Mastodon blijft een fenomeen. (ML) 

Motörhead (Main Stage / 18.05 – 19.05). Lemmy is rock‘n’roll en rock‘n’roll is Lemmy. Meerdere keren tijdens het concert verzucht de Engelsman al hoe lang hij meedraait. Dat is ook te horen aan zijn stem. Die klinkt als een wasmachine vol met spijkers. Niet dat dat erg is, het hoort er nou eenmaal bij. De setlist stelt zeker niet teleur. Zowel oud als nieuw werk wordt met grof geweld uit de speakers gebeukt. Ace of Spades bewijst zichzelf voor de zoveelste keer als een tophit die zowel de oude garde als de jonge generatie kan bekoren. Halverwege het optreden laat de frontman weten dat zijn gitarist, Phil Campbell, al 29 jaar meedraait met de band. Als de wereld niet vergaat, staan deze oude rotten over honderd jaar nog steeds met hetzelfde enthousiasme te spelen. Het is dan alleen nog maar de vraag of de stem van Lemmy nog enigszins menselijke geluiden kan produceren. (EvtH) 

Amon Amarth (Monster Energy Stage / 18.45 – 19.40). Het is al zes uur geweest en zoals het echte Nederlanders betaamt moet er toch echt gegeten worden. We melden ons met een paar halve hanen aan het front als Amon Amarth de overvolle tent op furieuze wijze in lichterlaaie zet. Het optreden van de Zweden zal, naar later blijkt, nauwelijks meer overtroffen worden. Dood of de gladiolen? For Victory Or Death? Werkelijk alles klopt aan deze show en het is overduidelijk dat het eerste optreden van de grote Europese festivaltour tot in de puntjes is voorbereid. Hoewel Deceiver Of The Gods nog officieel moet uitkomen worden de teksten van de titeltrack woord voor woord meegebruld. De melodieuze death metal van de boomlange zanger Johan Hegg en zijn mannen doet het tentzeil schudden en iedereen is het er over eens dat de volgende keer een groter podium voor deze geweldige act geen overbodige luxe is. (JB) 

Volbeat (Main Stage / 20.00 – 21.00). Toen deze Denen in 2009 op Pinkpop het hoofdpodium betraden, keken sommigen nog wat vreemd op. Inmiddels is het wel duidelijk dat je met Volbeat een echte festivalband binnenhaalt. Songs als Still Counting en Sad Man’s Tongue gaan er in als koek bij de menigte. Het mixen van Johnny Cash, Elvis en Metallica voelt nergens als een trucje. Volbeat heeft inmiddels genoeg goede songs om een uur lang te boeien zonder zichzelf te herhalen. Als Fortarock volgend jaar weer op kleinere schaal plaatsvindt, kun je Volbeat zo neerzetten als afsluiter. (ML) 

Hatebreed (Jägermeister Stage / 21.00 – 22.00). Een half uur voor aanvang van de finale op het Jägermeister-podium is het al opvallend druk. Logisch, want Hatebreed heeft de opdracht gekregen het licht uit te doen op het op één na grootste podium van het festival. Vanaf Tear It Down gaat het verschrikkelijk los en er is de band alles aan gelegen om de festivalwei plat te krijgen. Zoals vaker vandaag wordt even stil gestaan bij het recente overlijden van Slayers Jeff Hanneman die onlangs zijn Last Breath uitademde, maar niet voor lang. Het tempo licht moordend hoog en de enorme pit blijft non-stop in beweging. Alsof alle energie er nog even uit moet op zowel het podium als daarvoor. Na Destroy Everything is het toch echt afgelopen en voor sommigen een reden om al vroegtijdig het festival te verlaten. ‘Beter dan dit wordt het nu toch echt niet meer’, zullen ze gedacht hebben. Hatebreed heeft de fans weer een uur lang in opperste opwinding gebracht, maar voor enkelen zal de nasmaak zuur zijn als blijkt dat enkele boefjes het in de pit op smartphones en portemonnees hebben gemunt. Een smet op zo’n fijne dag in het park… (JB) 

Rammstein (Main Stage / 22.10 – 23.45). Vlammenwerpers, een klaarkomende dildo en een vonkenregen zijn slechts een kleine greep uit de ingrediënten van de weergaloze show die het zestal uit Duitsland weer eens weggeeft. Aangevoerd door frontman Till Lindemann houdt de band het complete Goffertpark tweeënhalf uur lang zonder genade in een ijzeren greep. De fans hoeven zeker niet klagend naar huis. Alle bekende nummers passeren de revue: van het stampende Feuer Frei tot het ronduit verontrustende Mein Teil. Iedereen die vooraf nog enigszins sceptisch was tegenover de live-performance van Rammstein heeft een duidelijke boodschap meegekregen: dit is nog steeds één van de beste shows die de muziekwereld rijk is. Ich Will! (EvtH) 

Lees ook een review op: 

http://www.festivalblog.be/

http://ashladan.be/