Het
tijdschema:
16:55 I Am Blazing Lights
17:20 Memento Mori
17:45 Goldsick
Monkey
18:10 All Access
18:35 Silver
19:00 Orange Fox
19:25 Leopard
Tears
19:50 The Lemon Tasting
20:15 Dandelion
20:40 Collect Call From
Mars
21:05 Sleepless Dreamers
21:30 Assigned
21:55 Fall Eleven
22:20
Prevent The Fall
De mannen bij
aankomst voor het podium
Het is écht in
de Max!
Het schema, we
hebben toch nog mooi 70 kaarten verkocht
Zaterdag 22 juni was de grote dag voor de band waar Robin in speelt, All Access. Via Facebook hadden de mannen de like wedstrijd van Emergenza Nederland gewonnen en samen met nog 13 andere bands mochten ze optreden in de Nederlandse finale in de Melkweg in Amsterdam. Wel raar alleen dat zij (ondanks de winst met het aantal likes) gewoon in blok één werden ingedeeld. Blok één was van 16:55 tot 20:00 uur en blok twee van 20:00 tot 23:00 uur. Alle bands moesten minimaal 50 kaartjes verkopen (12 euro per stuk). Hiervoor moest een contract getekend worden en zo had je min of meer 600 euro schuld. Aan de hand van het aantal verkochte kaartjes werd je eerder of later in een blok ingedeeld. Uiteindelijk verkocht onze band 70 kaarten en werden ze als vierde ingedeeld en mochten ze om 18:10 spelen.
Het gave
digitale mengpaneel
Bij dit
mengpaneel moest nog een hoop handmatig
We gingen met ons hele gezin al om 10:15 uur 's ochtends op weg naar Amsterdam en parkeerden de auto bij het World Fashion Centre. Hier kregen we vier kaartjes voor de tram zodat we voor 8 euro (inclusief dus het parkeren) klaar waren. Mooi systeem. Vanaf het WFC waren we met tram 1 in een kwartiertje op het Leidseplein en kwamen we mooi op tijd aan bij de Melkweg tegelijk met de andere bandleden. We konden meteen naar binnen en de jongens moesten een soundcheck doen. Nadat eerst vier andere bands waren geweest was All Access aan de beurt en het was leuk om te zien hoe zoiets in zijn werk gaat. Op het podium aan de zijkant stond een digitale mengtafel, deze kon mooi worden ingesteld aan de eisen van de band. Op het moment dat de geluidsman hiervan een bepaalde band ingaf zag je alle schuifjes "automatisch" naar de juiste instellingen gaan. Bij de andere mengtafel in de zaal plakte de geluidsman tape boven de schuifjes waarop hij alle instellingen van de band noteerde. Zo had hij uiteindelijk van alle bands een stuk tape die hij aan de zijkant klaar hing voor wanneer het optreden begon.
I Am
Blazing Lights was leuk
Memento Mori
was niks
Goldsick
Monkey was leuk
De soundcheck ging prima, er werd een stukje van Evermore gespeeld en na wat tunen klonk alles uiteindelijk goed. Nadat de jongens alle spullen naar boven hadden gebracht in een "dressingroom" hebben we ze getrakteerd op een hapje en een drankje bij McDonalds. We hebben daarna afscheid van elkaar genomen en Renate, Rick en ik zijn gaan winkelen. We hebben de hele Leidsestraat, Singel en Kalverstraat uitgelopen en Rick had een mooie score met kleding bij de WE. Nadat we terug gewandeld zijn hebben we op het terras van Hole in the Wall op het Leidse Plein wat biertjes gedronken, niet veel later kwamen Jurgen en daarna Billy met haar moeder Yvonne er ook bij. Om 16:45 uur gingen we de Melkweg binnen en konden we het eerste optreden bewonderen, I Am Blazing Lights mocht de spits afbijten.
Robin voelt zich
steeds meer thuis op het podium
Op de
achtergrond Jordan in actie
Dit viel niet tegen, deze Indie Rock band was behoorlijk goed. Helaas waren er nog erg weinig mensen in de zaal. Na dit optreden kwamen Saskia, Argo en Joran (later gevolgd door Madeleine en John en vlak voordat Robin begon kwamen ook Nicole, Robin, Julie, Geoffrey en zijn vriendin er nog bij). Erg leuk dat al deze mensen de moeite hadden genomen om te komen kijken! Toen was het de beurt aan de Death Core band Memento Mori. Nou buiten dat de band gewoon slecht was, veroorzaakten ze ook een nogal negatieve sfeer. We zijn best wel wat gewend maar deze pit met een man of tien was gewoon vervelend. Er werd nogal met de armen gezwaaid en af en toe ook tegen de mensen aan gesprongen die gewoon op afstand wilden kijken. De muziek was zeer rommelig en slecht, de zanger kon er geen reet van en alleen als de drummer een klein stukje zong was het aardig. Na elk optreden moest het publiek stemmen door met de arm omhoog te gaan staan, bij deze band waren er niet veel handen te zien. Gauw vergeten dus deze band.
All Access was
natuurlijk heel leuk!
Mooi overzicht
van wat verder weg
Mooie zwart/wit
foto
De hiphop rock band Goldsick Monkey daarna was heel aardig. De nummers zaten goed in elkaar en de gitarist die regelmatig tussendoor zijn stukken zong zorgde wat mij betreft voor de juiste afwisseling. Maar dat kan ook zijn omdat ik niet van hiphop houd natuurlijk. Nu was het dan eindelijk zover, Robin op het podium in de grote zaal van de Melkweg. Gelukkig was het een stuk voller geworden en na het snelle opbouwen kon er begonnen worden. We waren wel verrast dat Robin opkwam met zijn flying V, maar dat stond wel stoer natuurlijk. Jammer genoeg was het optreden wat minder dan de vorige twee keer dat ik de band gezien had. De gitaarafstelling was niet helemaal okee en waarschijnlijk toch door de spanning was de zang een beetje te over enthousiast. Maar goed, lijkt me heel menselijk en begrijpelijk, de nummers zijn en blijven super aanstekelijk en Brandon gaat als een beest tekeer op het podium. Heerlijk punkerige nummers met als laatste twee nummers Evermore en het gave en splinternieuwe nummer College Screwup als uitsmijter. Gelukkig reageerde het publiek erg enthousiast en dat gaf de jongens natuurlijk een super gevoel. Een fantastisch hoogtepunt in het korte bestaan van de band All Access (en van Robin natuurlijk).
Bassist Bruce op
de voorgrond
Enthousiast
publiek
Silver vond ik zelf
de beste band (na All Access natuurlijk ;-)
Hierna kwam de hardrockband Silver en dit was voor mij uiteindelijk de beste band (al heb ik niet alles gezien). Lekkere rockmuziek met een prima zanger met uitstraling. Wel jammer dat ze allemaal een adidas pakje aan hadden, dat staat echt niet hoor. Orange Fox viel me tegen, deze poprock band speelt wel heel erg op safe met al die standaard deuntjes. Leopard Tears uit België vond ik best goed. Vooral het laatste nummer was lekker, leek wel wat op industrial metal. We hebben nog een paar nummers van The Lemon Tasting meegemaakt, was niet bijzonder, voordat we weer richting huis vertrokken na een bewogen dag. Heel bijzonder om mee te maken en voor de jongens een unieke gebeurtenis die ze nooit meer zullen vergeten. Heel fijn dat zoveel vriendinnen en vrienden de moeite hadden genomen om te komen kijken.
Orange Fox,
teveel simpele refreintjes
Leopard Tears
was prima
The Lemon
Tasting was leuk, niet bijzonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten