Metal, Prog, Rock en Gothic: Graspop Metal Meeting dag 1 * 20 juni 2024, Dessel

Graspop Metal Meeting
20, 21, 22 en 23 juni 2024, Dessel - België

Klik hier voor het ingescande verslag uit de Aardschok.

Klik hier voor het ingescande verslag uit de Rocktribune.

De kaart

Het festivalbandje

We gingen voor de 14e keer (waarvan 12e keer alle festivaldagen) naar het Graspop Metal Meeting festival. Ook nu bestond het festival uit vier dagen en stonden er zo'n 140 bands op het programma. Het festival was weer volledig uitverkocht, 220.000 mensen verdeeld over vier dagen, dus gemiddeld 55.000 mensen per dag. We hadden dit jaar wel wat minder mooi weer dan dat we gewend waren de laatste jaren. Het was erg wisselvallig, gelukkig wel iets warmer dan de week voorafgaand aan het festival. Zo rond de 21 graden, met af en toe bewolking, een paar kleine buitjes op donderdag en een flinke bui op de vrijdag. We waren deze keer met Renate, Debora, Kimberley, Robin, Rick, Bas en ikzelf in het huisje van Sunparks, speciaal voor het festival omgedoopt tot Metalpark. Behalve Renate gingen we dus met 5 of 6 personen dagelijks naar het festival. De biertjes waren dit jaar 3,50 en de snacks waren wel aan de prijzige kant. Als man heb je het voordeel dat plassen niet zo'n probleem is, maar van de zit-wc's voor de dames (en soms ook voor de heren) zijn er toch opnieuw wat te weinig. Hier stonden vaak te lange rijen, vooral op de zaterdag was het gewoon veel te druk. Hoe het komt dat het op deze dag zoveel drukker was zou ik weleens willen weten. Alle combi- en dag tickets waren uitverkocht maar blijkbaar verkopen ze voor de zaterdag dan toch veel meer. Voor de rest niks dan lof voor de organisatie.

Aankomst op Metalpark en ons huisje (nr 151)

Poster met de live coverbands

We hadden een 6-persoons select huisje, wij, Kimberley en Bas kwamen meteen op maandagmiddag. Het was best moeilijk geweest om een huisje te boeken, op de valreep was het Kimberley nog gelukt. Het park was ook nu weer gevuld met 3000 metalheads. We waren eerst zoals eigenlijk elk jaar via Eersel gereden waar we een heerlijk broodje kip bij hotel/restaurant De Bengel hebben gegeten en een misschien wel het beste schepijsje van Nederland bij ijssalon De Smaak! We kwamen na een voorspoedige reis aan op Metalpark rond 15:00 uur en hadden daardoor nog een hele dinsdag en woensdag voordat het festival los zou barsten. Na een paar uurtjes in een ligstoel in de zon bij ons huisje aten we de door Renate gemaakte noodles met veel kip en groente zodat we de week in ieder geval begonnen met één keer een gezonde maaltijd. Na een klein rondje over het park gingen we 's avonds naar de zaal waar een coverband optrad. De volgende dag reden we al vroeg naar Hasselt, hier is op dinsdag een grote markt. Na een wandeling over de markt ging het regenen en hebben we buiten overdekt eerst een bakkie gedaan en later een lunch gebruikt, de temperatuur was namelijk prima. Wij zijn 's avonds gaan eten bij de Klothoeve en ik ben met Kimberley en Bas naar de zaal gegaan waar opnieuw een coverband optrad.

Elke avond was er een band in de zaal

Woensdag kwamen Debora en Robin, zij reden rechtstreeks naar het Zilvermeer om te gaan vissen. Het was heerlijk weer en we zijn naar ze toe gegaan, helaas heeft Robin deze keer geen karper gevangen. We hebben gegeten met Debora en Robin op het park (Kimberley en Bas waren naar Rammstein in Nijmegen), daarna weer naar de zaal waar de meest "heftige" coverband van de week optrad. Deze deed ook nummers van Dio en Black Sabbath bijvoorbeeld. De volgende morgen gingen we met z'n allen naar het zwemparadijs, dit hebben we deze week bijna elke dag gedaan in wisselende samenstellingen. Er was ook een paar keer aqua gym georganiseerd voor de metalheads, springen en oefeningen doen op Iron Maiden… We namen de bus van 13:45 uur en na het ophalen van de merchandise en het huren van een kluisje konden we als eerste band Amaranthe zien. Rick kwam op vrijdagmorgen en bleef twee nachten en nam zondagmorgen Renate mee naar huis. Op deze pagina een mooi overzicht van deze vakantie/annex festivalbezoek. Van de 2300 foto's heb ik er bijna 600 overgehouden, hiervan weer een selectie van precies 227 gemaakt voor op deze pagina's. We hebben in de dagen voor het festival dus ook nog een fijne vakantie gevierd.

Artikel uit de Limburger

Bij de receptie ons festivalbandje halen

Op woensdagavond de laatste live band, Silverblade

Deze moest je inleveren voor een "vaste" beker

De eerste dag duurde het nog wat lang met de pendelbus, maar dat ging later weer van een leien dakje. Na de wandeling vanaf het "busstation" en over de camping huurden we een kluisje voor alle dagen. We kochten een shirtje (ik kreeg er eentje voor vaderdag), hoodies en de nodige andere merchandise. Dit jaar stonden er zo'n 140 bands geprogrammeerd waarvan 75 (!) bands voor het eerst op Graspop gingen spelen. Wie dus zegt dat elk jaar lijkt op het voorgaande, kletst uit zijn nek. Ook was er wel een lichte verschuiving naar bands waar ook de nodige electronica een rol speelt en veel hard-death-metalcore bands. Helaas kwam daar ook wel een wat ander soort volk op af, zo zag ik zelf iemand snuiven op het toilet, had ik nog nooit eerder meegemaakt. Na een eerste biertje en een toast op een mooi festival, kwamen we aan bij de North Stage, eigenlijk had ik zelf naar Alien Weaponry willen gaan maar de andere vijf wilden naar Amaranthe, dus dat was wel zo gezellig want daar gaat het natuurlijk ook om. En we maakten zoals elk jaar een groepsfoto, later toen Rick er ook was nog eentje.

Bandje voor de shuttlebus

Graspop poster

Graspop Metal Meeting dag 1
20 juni 2024, Dessel - België
De eerste dag hebben we Amaranthe, Doro, Kerry King, Comeback Kid, Kvelertak, Babymetal, Ne Obliviscaris, Megadeth en Alice Cooper gezien.

Naar de pendelbus

Op weg!

Even een groepsfoto

Proost op een mooie festivaldag!

Begonnen met (gelukkig maar) 2 kleine buitjes

Amaranthe

Amaranthe
Tsja, Amaranthe al vaak gezien maar op één of andere manier slaat het toch niet helemaal bij me aan. De band is in 2008 opgericht onder de naam Avalanche, maar moest deze naam noodgedwongen veranderen als gevolg van juridische kwesties. Het debuutalbum Amaranthe kwam uit in 2011 en belandde in de Zweedse en Finse charts. Als pionier wisten ze twee tegenstrijdige muzikale werelden mooi te versmelten in een moderne mix van melodieuze death- en powermetal met metalcore-achtige breakdowns en afwisselende zangpartijen. Het is me iets te clichématig en te clean, ook de wat nieuwere nummers zijn niet echt verrassend. Het regende eventjes een beetje maar gelukkig hield dat al snel weer op. Leuk optreden en we waren met z'n zessen maar het blijft verder niet al te lang hangen.

Wordt vast een mooie foto

Powerpop

Setlist Amaranthe:
Fearless, Viral, Digital World, Damnation Flame, Strong, PvP, The Catalyst, Re-Vision, Amaranthine, The Nexus, Archangel, That Song en Drop Dead Cynical.

Zanger Mikael Sehlin

In het Classic Rock café

Er zat toen een gat in onze programmering dus gingen we naar het Classic Rock Café. Dat was een hele goede zet, heel gezellig en met de band Amaezing Snäke stond er een karaoke metal band op het podium. Veel dappere zangers en zangeressen meldden zich op het podium waarvan één zanger de het tent verbaasde met een prachtige uitvoering van Bed Of Roses van Bon Jovi. Hé zag ik daar Joe van Evil Invaders? Dat was 'm inderdaad, even een fotootje met deze topper gemaakt.

Met Joe van Evil Invaders

Wachten tot Doro begint

Doro
Warlock tekende hun eerste platencontract bij Mausoleum Records en bracht in 1984 hun debuutalbum Burning the Witches uit. Doro trok onmiddellijk de aandacht van fans en pers en werd de woordvoerder en het belangrijkste promotiemiddel voor de band. Vanaf 1989 ging ze verder onder haar "eigen" naam en haar nimmer aflatende vechtersmentaliteit bezorgde haar de status van trots boegbeeld en stijlicoon van de 'female-fronted metal'. Ben nooit een grote fan van haar geweest maar wilde het vandaag toch eens gaan proberen. Ik heb heel veel respect voor deze enthousiaste dame maar het kan me eerlijk gezegd nog steeds niet boeien. Tijd voor de eerste snacks van het festival, voor mij was het natuurlijk zoals elk jaar mijn favoriete hap, de cervela.

Doro

Stoere dame

Even speciaal voor deze foto

De gespierde gitarist Bill Hudson

Setlist Doro:
I Rule the Ruins, Earthshaker Rock, Burning the Witches, Time for Justice, Fire in the Sky, Children of the Dawn, Für Immer, Raise Your Fist in the Air, Revenge, Breaking the Law en All We Are.
Kerry King
Kerry Ray King is vooral bekend geworden als gitarist van Slayer. Nadat de band gestopt was onthulde King in 2021 dat hij meer dan twee albums aan nieuwe muziek klaar heeft voor zijn nieuwe soloproject. Hij onthulde ook dat Paul Bostaph betrokken zou zijn bij het project, dat hij graag al in 2020 had uitgebracht. Die plannen moesten echter opgeborgen worden vanwege de coronapandemie en zijn debuutalbum From Hell I Rise kwam dus pas uit in mei 2024. De grootste verrassing was wel de zanger, Mark Osegueda van Death Angel en dat is meteen wel de grootste winst van deze band. Prima optreden en het publiek ging goed los.

Kerry King

Mark Osegueda

Ook de frontman van Death Angel

Topper

Kerry King

Gitarist Phil Demmel

Setlist Kerry King:
Where I Reign, Trophies of the Tyrant, Toxic, Repentless, Two Fists, Idle Hands, Residue, Disciple, Crucifixation, Shrapnel, Raining Blood, Black Magic en From Hell I Rise.

Een lege metaldome

Plattegrond

Groepsfoto met oude bekenden

Comeback Kid
Op weg naar Kvelertak even om de hoek gekeken bij Comeback Kid op de Jupiler stage. De in 2000 opgerichte hardcore punkband Comeback Kid is altijd al een uitgesproken undergroundgenre geweest maar af en toe is er toch zo'n band die grote ogen gooit en een groter publiek weet te berieken. Het Canadese Comeback Kid is er zo eentje. Toen in 2005 het album Wake The Dead het daglicht zag, veranderde alles voor de band en werden ze al snel een van de meeste toonaangevende groepen binnen het genre. Na een fotootje met een groep oude bekenden en een paar nummers van de band was het toch tijd om naar de Marquee te gaan.

Comeback Kid

Zanger Andrew Neufeld

Setlist Comeback Kid:
False Idols Fall, Heavy Steps, Do Yourself a Favor, Talk Is Cheap, Trouble In The Winners Circle, Somewhere, Somehow, G.M. Vincent & I, All in a Year, Broadcasting..., Absolute, Wasted Arrows, Should Know Better en Wake the Dead.
Kvelertak
Was best even een lastige keuze, wilde Heart ook graag zien maar omdat deze de tour cancelden was het gemakkelijk om te kiezen voor Kvelertak. Dat is zo'n band die je niet vaak kan zien, eigenlijk alleen op een festival als dit. Ik zal nooit het optreden vergeten in 2011 waar ik samen met Rick en Robin bij was. Rick was toen 17 en Robin 15 en we gingen helemaal stuk bij Kvelertak. Het was een grote chaos, de zanger ging toen helemaal los en de jongens vonden het geweldig. Inmiddels is er sinds 2018 wel een andere zanger (Ivar Nikolaisen) maar is het optreden nog steeds dynamisch al haalt het deze keer niet meer de show uit 2011. Maar goed de Marquee gaat lekker los en ik vooral bij de wat oudere nummers. Toen ik de Marquee uitliep werd ik geroepen door een vriend van Francisco (mijn maatje uit Tenerife die er dit jaar helaas niet bij was). Hij wilde met me op de foto, deze kon hij delen met Francisco.

Kvelertak

De "nieuwe" zanger van Kvelertak, Ivar Nikolaisen

Setlist Kvelertak:
Krøterveg Te Helvete, Blodtørst, Crack of Doom, Kvelertak, Motsols, Likvoke, Skoggangr, Endling, Mjød en Bråtebrann.

Met Alex, vriend van Francisco

Het terrein werd al iets minder goed

Babymetal
De Japanse metal-, zang- en dansgroep Babymetal bestaat uit drie vrouwen die live worden bijgestaan door de Kami-band. Het project ontstond in 2010 en trok meteen de aandacht door de opvallende mix van J-pop en heavy metal. Eerlijk gezegd denk ik dat de band wat onderschat wordt, de mix van klassieke heavy metal en progressieve elementen is briljant en stelt de band in staat om generatiebarrières te overschrijden, een onmiskenbaar hedendaags fenomeen. De stoere K3 is inmiddels uit de luiers en het publiek genoot van een prima optreden. Ik vond hel wel leuk om even te kijken maar ging al snel op pad naar de Marquee.

Babymetal

De meisjes zwaaien met vlaggen

Setlist Babymetal:
BABYMETAL DEATH, Distortion, PA PA YA!!, Megitsune, Brand New Day, METALI!!, KARATE, RATATATA, Gimme Chocolate!! en Road of Resistance.
Ne Obliviscaris
Ik had er snel weer genoeg van dus een paar nummers van Ne Obliviscaris in de Metaldome was ook wel in het schema in te passen. Ne Obliviscaris (Latijn voor "vergeet niet") is een Australische extreme-metalband uit Melbourne, opgericht in 2003. De band combineert progressieve deathmetal met verschillende andere invloeden, onder andere uit de klassieke muziek en blackmetal. Er wordt veel gebruik gemaakt van de viool. De zangpartijen bestaan hoofdzakelijk uit gegrunt en gewone zang. Vond het live toch niet helemaal uit de verf komen, maar kan ook komen omdat ik de nummers niet goed genoeg ken.

Ne Obliviscaris

Gitarist Benjamin Baret

Setlist Ne Obliviscaris:
Equus, Suspyre, Devour Me, Colossus (Part I): Blackholes en And Plague Flowers the Kaleidoscope.
Megadeth
Megadeth is inmiddels een oudgediende. Al ruim 40 jaar spant Megadeth de kroon met technisch gitaarwerk en muzikaliteit. Onder leiding van Dave Mustaine is de band mee verantwoordelijk voor het succes van het thrashmetalgenre. Hun muziek wordt gekenmerkt door snelle en complexe arrangementen, dubbele gitaren en thema's over oorlog, politiek, religie, dood en persoonlijke relaties. Ondanks drugsproblemen, ruzies, line-upwissels en het overwinnen van kanker door Dave bracht de band uitstekend verkopende albums uit. Een geweldig old school metal optreden met een enthousiaste Megadeth en publiek!

Dave Mustaine (Megadeth)

Gitarist Teemu Mäntysaari

Nog een keer Dave

Nog een keer Teemu

Megadeth - Symphony Of Destruction

Setlist Megadeth:
The Sick, the Dying… and the Dead!, Dread and the Fugitive Mind, Rattlehead, Hangar 18, This Was My Life, Take No Prisoners, Skin o' My Teeth, Countdown to Extinction, Sweating Bullets, Tornado of Souls, We'll Be Back, Symphony of Destruction, Peace Sells en Holy Wars... The Punishment Due.
Alice Cooper
Ja daar is tie weer, mijn grote jeugdfavoriet. Inmiddels 76 jaar oud en de man lijkt onverslijtbaar. Alice (en band) treden zo ongelofelijk veel op, ook vorig jaar bijvoorbeeld wel bijna 200 keer. De huidige band is inmiddels de langst bestaande line-up en dat vertaald zich naar een zeer strakke show. Het is voor mij de 16e keer dat ik de man op het podium bezig zie en dat terwijl ik eind jaren 80 bang was dat ik 'm nooit meer live zou zien in Europa. Zoals altijd is het een waar feest om erbij te zijn en eindelijk is de band weer eens headliner op Graspop zodat er anderhalf uur genoten kan worden. Nummers zoals Bed of Nails, Lost in America en Be My Lover zijn voor de echte fans een feestje omdat deze niet vaak op de setlist staan. Bij Snakebite komt de echte slang tevoorschijn en natuurlijk wordt er op het eind door het hele veld School's Out meegezongen. Van de "oudjes" op Graspop behoorde hij bij de allerbeste, bij Bospop op 17 juli zie ik hem nog een keertje!