Graspop Metal Meeting
20, 21, 22 en 23 juni 2024, Dessel - België
We hebben op de tweede dag de volgende bands gezien: Dynazty, Lansdowne, Brian Downey's Alive and Dangerous, Borknagar, P.O.D., Hammerfall, High on Fire, Fear Factory, Bruce Dickinson, Avantasia, Electric Callboy, Fu Manchu, Tarja, Graveyard en Judas Priest.
Veel regen vrijdagmorgen, het terrein was nattig
Dynazty
Zingen in de regen
Zanger Nils Molin
Bassist Jonathan Olsson
Dynazty - Presence Of Mind
Power of Will, Firesign, Natural Born Killer, Waterfall, Yours, Presence of Mind, The Human Paradox en Heartless Madness.
Lansdowne is een hard rock band uit Boston, Massachusetts. Heb de band toevallig vorig jaar voor het eerst gezien in de Helling als supportband van Thundermother. De band, opgericht in 2006, heeft voorheen het podium gedeeld met rock-zwaargewichten Blackstone Cherry, Theory of a Deadman en Creed. Lansdowne heeft veel overeenkomsten met Five Finger Death Punch, volgens de zanger zijn het dan ook vrienden van elkaar. Het is een dynamisch optreden en de band straalt heel veel plezier uit op het podium. De gespierde zanger Jon Ricci doet er alles aan om het publiek op te warmen maar de vonk slaat niet helemaal over. De nummers missen toch een beetje de punch van de echte Five Finger.
Lansdowne
Zanger Jon Ricci op het middenscherm
Halo, Savage, Falling Down, Oxygen, Watch Me Burn en One Shot.
Brian Downey, drummer en mede-oprichter van Thin Lizzy maakte deel uit van een aantal Thin Lizzy-tributebands. Downey speelde ook mee op de soloplaten van Lynott en Gary Moore. In 2017 richtte hij Brian Downey's Alive and Dangerous op. Met bassist/zanger Matt Wilson en gitaristen Jo Merriman en Michal Kuibaka toert hij door Europa met, zoals de al naam aangeeft, voornamelijk Thin Lizzy-nummers. De zanger heeft niet alleen dezelfde stem als Phil Lynott maar hij ziet er ook nog eens angstig gelijk uit als de in 1986 overleden frontman. Het is dan ook een feest der herkenning en met nummers als Dancing in the Moonlight, The Boys Are Back in Town en Whiskey in the Jar heb ik me prima vermaakt.
Brian Downey's Alive and Dangerous
Zanger/basist Matt Wilson
4x het enige originele lid van Thin Lizzy: Brian Downey
Gitarist Michal Kulbaka
Lekker gitaarwerk
Are You Ready, Jailbreak, Dancing in the Moonlight (It's Caught Me in Its Spotlight), Massacre, Still in Love With You, Cold Sweat, Cowboy Song, The Boys Are Back in Town, Whiskey in the Jar en Suicide.
Eén van de bands waar ik het meest naar uitkeek en nog nooit eerder live had gezien is de de Noorse progressieve blackmetalband Borknagar. De band heeft nooit zoals andere bands de wereld afgeschuimd om hun albums te promoten, ze zijn meer van het creatieve proces in de studio, waar ze in de afgelopen 30 jaren inmiddels 11 albums van hoge kwaliteit smeedden. De muziek is soms ingetogen, dan weer melodieus en zwaar en soms furieus. We werden afwisselend bestookt met passages van black metal, death metal, prog metal, classic metal, folk metal en alle denkbare combinaties daarvan. Jammer genoeg stond het geluid veel te hard zodat de finesses in de composities tot een brij werden gekneed. Heel jammer, maar op woensdag 9 oktober in Tivoli (waar het geluid altijd juist heel zuiver is) ga ik op herhaling en hopelijk lossen ze dan hun belofte in!
Borknagar
Gitarist Øystein G. Brun
ICS Vortex, oftewel Simen Hestnæs
P.O.D.
Drop, I Got That, Listening for the Silence, Boom, I Won't Bow Down, Satellite, Murdered Love, Youth of the Nation, Southtown, Afraid to Die en Alive.
Nu waren we weer compleet, Debora, Robin, Kimberley, Bas en ook Rick waren nu ook gearriveerd. We proostten op een mooie dag en dat deden we de komende uren nogal vaak dus werd het erg gezellig. Een beetje melig zelfs toen we allemaal gekke foto's gingen maken, dus besloten we op een gegeven moment maar even een drinkpauze in te lassen… Ondertussen genoten we van een leuk optreden van HammerFall. Deze Zweedse power metalband is opgericht in Göteborg in 1993 door gitarist Oscar Dronjak en staat bekend om hun epische geluid en fantasierijke teksten. Eigenlijk is dit altijd leuk en konden we lekker meezingen onze favoriet Any Means Necessary. Maar ook Renegade, Hector's Hymn en Hearts on Fire zijn heerlijke en meezingbare powermetal nummers.
Gitarist Pontus Norgren (Hammerfall)
Heerlijke powermetal
Mooie show
Zanger Joacim Cans
4x Pontus Norgren en Oscar Dronjak
Hammerfall - Hearts On Fire
Brotherhood, Any Means Necessary, Renegade, Hammer High, Last Man Standing, Let the Hammer Fall, Hail to the King, (We Make) Sweden Rock en Hearts on Fire.
Onze club op vrijdag en zaterdag
Biertjes en snacks
High on Fire
Zanger/gitarist Matt Pike
Burning Down, Fertile Green, Cometh the Storm, Rumors of War, Fury Whip, Sol's Golden Curse, Snakes for the Divine en Darker Fleece.
Gitarist Dino Cazares
Fear Factory
Zanger Milo Silvestro
What Will Become?, New Breed, Recharger, Shock, Edgecrusher, Powershifter, Disruptor, Linchpin, Demanufacture, Replica en Zero Signal.
Toen was het tijd voor Bruce Dickinson. De frontman van Iron Maiden is nu een keertje solo aanwezig. De man heeft natuurlijk een aantal zeer geslaagde solo albums gemaakt en ook de laatste worp mag er zijn. Het is inmiddels ook wel een flink rijtje: Tattooed Millionaire (1990), Balls to Picasso (1994), Skunkworks (1996), Accident of Birth (1997), The Chemical Wedding (1998), Tyranny of Souls (2005) en The Mandrake Project (2024). Het optreden van de band is wat zwaarder, rauwer en donkerder dan het Maiden-werk en dat bevalt me eigenlijk wel. Hoogtepunten zijn wat mij betreft het lekker knallende Laughing in the Hiding Bush en de powerballad Tears of the Dragon. De ras entertainer Bruce heeft met zijn band en de opvallende bassiste een prima optreden neergezet.
4x Tanya O'Callaghan (Bruce Dickinson band)
Bruce Dickinson
Bruce vond het leuk
4x gitarist Chris Declerq
Lekker actief mannetje
Veel Maiden fans
Accident of Birth, Abduction, Laughing in the Hiding Bush, Afterglow of Ragnarok, Chemical Wedding, Tears of the Dragon, Book of Thel, The Alchemist en Road to Hell.
Ik ging zelf even naar de andere Mainstage (South) om Avantasia aan het werk te zien. Ik heb deze band nog nooit live gezien dus daar was ik wel blij mee. Ze hebben ooit in 2013 in de Melkweg gestaan maar voor de rest hebben ze in Nederland nooit een voet aan de grond gekregen. Avantasia is een Duits metal opera project gecreëerd door Tobias Sammet, zanger van de band Edguy. Het is gekarakteriseerd als een rockopera, omdat het de bijdragen van verschillende vocalisten en muzikanten bevat en het bestaat uit conceptalbums. Een beetje in de stijl van onze eigen Arjen Lucassen met Ayreon, al vind ik dat wel wat beter. Leuk om de band eens live te zien en ik werd niet teleurgesteld. Voordeel van een festival optreden is dat de meest bekende nummers aan bod kwamen. Met de heerlijke afsluiter Sign of the Cross / The Seven Angels kwam er een einde aan dit leuke optreden.
Gezellig biertjes drinken
Tobias Sammet
Nog een keer Tobias Sammet
Avantasia
Avantasia
Met Tommy Karevik (Kamelot)
Spectres, Reach Out for the Light, The Scarecrow, The Story Ain't Over, Promised Land, Dying for an Angel, Farewell, Lucifer en Sign of the Cross / The Seven Angels.
Tsja, wat moet ik nu zeggen van het Duitse Electric Callboy? De teksten gaan over thema's als dronken worden, feesten en seks en de band noemt hun muziek "Porno Metal". Ze nemen zichzelf niet serieus en dat moeten wij ook maar niet doen dan. Wat wel het geval was, de hele festivalweide deinde op en neer, crowdsurfers, moshpits enzovoorts. Het was één groot feest, dan doe je toch iets goed lijkt me. Ik was op weg er naartoe maar er was geen doorkomen aan. Het is niet zo mijn ding maar de rest van ons clubje ging goed los en deden zelfs mee met het crowdsurfen. Ik besloot een stukje mee te pakken van Fu Manchu.
Electric Callboy
Zanger Nico Sallach ziet een surfer aan komen
Veel jonge fans
Debora, Rick, Robin en Bas surfen
Crowdsurfing Electric Callboy door Debora, Rick, Robin en Bas
Tekkno Train, MC Thunder II (Dancing Like a Ninja), Spaceman, Hate/Love, Everytime We Touch, Castrop X Spandau, Arrow of Love, Hypa Hypa, RATATATA, Hurrikan, MC Thunder, Pump It, Mindreader en We Got the Moves.
The Big Four, we weten allemaal wie we daarmee bedoelen, maar ook andere muziekgenres hebben hun eigen Big Four. Wat stonerrock betreft, kunnen we dan ook niet om de Palm Desert Scene heen. Naast Kyuss, QOTSA en Mondo Generator maakt ook Fu Manchu daar deel van uit. Die acts hebben niet alleen veel gemeen, ze vertegenwoordigen nagenoeg de volledige stonerrock afdeling uit de Palm Desert. Live heeft de band niets aan kracht ingeboet. De directe aanpak van de muziek werkt aanstekelijk op het publiek en het gaat goed los, heerlijk optreden.
Fu Manchu
Drummer Scott Reeder
Zanger/gitarist Scott Hill
Nog een keer Scott
Eatin' Dust, Evil Eye, Hands of the Zodiac, Hell on Wheels, Clone of the Universe, Loch Ness Wrecking Machine, Coyote Duster, King of the Road en Saturn III.
Wat eerder weg bij Fu Manchu en als een haas naar Tarja, dat blijf ik toch een fenomeen vinden. Na enkele nummers vooraan, ging ik een stukje naar achteren, Debora en Robin waren er nu ook. Later zagen we Rens en Jaap ook, dus maakten we na afloop even een groepsfoto. De klassiek geschoolde zangeres heeft een stembereik van drie octaven en wist ook solo haar weg te vinden met zowel rock- en metalsongs. Opnieuw is het de kracht van die prachtige zang die de avond in de verf zet. Met diverse variaties in tempo en timing staat Tarja's vocale bekwaamheid rechtop het blijft wonderlijk om te zien hoe gemakkelijk het haar afgaat. De muziek die ze maakt ligt wel wat in de lijn van Nightwish maar zeker wel met een eigen twist. Heb al een kaartje voor het concert wat ze gaat geven in September in Tivoli, dat wordt dan de achtste keer dat ik deze geweldige zangeres live ga zien. Erg lekker en alle nummers waren eigen werk, op één nummer na. Met Ever Dream deed ze één Nightwish nummer waar het publiek meteen flink op reageerde. Toch wel een beetje gek want ik vind haar eigen werk minstens even sterk.
Tarja
Een blije Tarja
Een ingetogen Tarja
Een extraverte Tarja
Tarja - Ever Dream
Anteroom of Death, Innocence, Ever Dream, I Walk Alone, Victim of Ritual, Dead Promises en Until My Last Breath.
Met Rens en Jaap
Graveyard
Zanger/gitarist Joakim Nilsson
It Ain't Over Yet, Twice, Cold Love, Bird of Paradise, Breathe In Breathe Out, Hisingen Blues, Goliath, Rampant Fields, From a Hole in the Wall, Please Don't, The Siren en Ain't Fit to Live Here.
Toen was het tijd voor één van de headliners vandaag, Judas Priest. Priest heb ik natuurlijk al heel wat keren gezien en dat blijft altijd een leuke gebeurtenis. Nu wordt Rob over twee maanden alweer 74, is gitarist van het eerste uur Kenneth Downing in 2011 vervangen door Richie Faulkner en bij de andere gitarist Glenn Tipton is helaas de ziekte van Parkinson geconstateerd en is bij het touren ook geen vast onderdeel van de band meer. Andy Sneap vervangt hem tijdens de live optredens. Wel is bassist Ian Hill er al vanaf het begin af aan bij en is drummer Scott Travis inmiddels 30 jaar onderdeel van de band. Het was weer erg sterk wat de band liet horen al is Rob Halford niet zo mobiel meer. Ik heb niet het hele optreden afgekeken en liet FFDP voor wat het was, dit was voor mij de langste dag van het festival en vond het mooi geweest. De rest bleef wel achter om naar Five Finger Death Punch te gaan. Lekker met het bussie naar Metalpark en snurken.
Judas Priest
Gitarist Richie Faulkner
Rob zong nog prima
Op het grote scherm
Priest was prima
Judas Priest - Panic Attack
Het terrein in de avond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten