Setlist Hangman's Chair:
An Ode to Breakdown, Cold & Distant, Who Wants to Die Old,
Storm Resounds, Naïve, 04/09/16, Loner en A Thousand Miles Away.
Setlist Paradise Lost:
Enchantment, Forsaken, Blood and Chaos, Faith Divides Us - Death Unites Us,
Eternal, One Second, Serenity, The Enemy, As I Die, The Devil Embraced,
No Hope in Sight en Say Just Words. Toegift: Darker Thoughts, Embers Fire en Ghosts.
An Ode to Breakdown, Cold & Distant, Who Wants to Die Old,
Storm Resounds, Naïve, 04/09/16, Loner en A Thousand Miles Away.
Setlist Paradise Lost:
Enchantment, Forsaken, Blood and Chaos, Faith Divides Us - Death Unites Us,
Eternal, One Second, Serenity, The Enemy, As I Die, The Devil Embraced,
No Hope in Sight en Say Just Words. Toegift: Darker Thoughts, Embers Fire en Ghosts.
Hangman's Chair
De uitstekende drummer Mehdi Birouk Thépegnier
Het is duidelijk dat er in Tivoli in Utrecht niet al te veel ruimte is voor metal maar dan is het toch wel bijzonder dat Paradise Lost er vanavond voor de twaalfde(!) keer optreedt. De band heeft blijkbaar een prima band opgebouwd met de mensen in Utrecht, jammer dat er niet meer bands zijn die dat hebben. Het is echt niet zo heel moeilijk als je een beetje in deze “wereld” bekend bent om jaarlijks een goed programma in elkaar te zetten. Goed voor de fans maar zeker ook voor de omzet van Tivoli zelf. Maar goed, we pakken zoveel mogelijk rock/metal optredens mee als we kunnen in ons stadsie, want het is gewoon fijn als je niet al te ver hoeft te reizen. Omdat deze week met vier(!) concerten al redelijk volgeplempt is zijn we met de auto gegaan, moest de volgende dag ook alweer om 6:00 uur op.
Zanger/gitarist Cedric Toufouti
Mooi licht
Wij (Robin en ik) zijn al een tijdje fan van deze band en hadden al heel snel de kaarten hiervoor gekocht. Gelukkig maar want het is vanavond stijf uitverkocht. Van de twaalf keer hebben we Paradise Lost drie keer eerder in Utrecht gezien, in 2017, 2015 en in de oude Tivoli nog in 2012. Ook op Graspop hebben we een mooi rijtje staan, 2012, 2014, 2019 en dit jaar nog. We weten dus wel een beetje wat we kunnen verwachten vanavond. Kimberley was er vanavond ook weer bij, we troffen haar in de rij bij de ingang van Tivoli. Grappig is dat enkele weken geleden Hangman’s Chair werd aangekondigd als support, deze band had ik nog op 19 mei in DB’s een geweldig optreden zien geven, toen als headliner. Net als toen begint de band met de rug naar het publiek toe aan het optreden, voor vier grote witte lampen. De mannen zijn opgegroeid in een buitenwijk van Parijs en via de hardcore punk ontdekt de band ook het zwaardere, langzame werk. Het heavy geluid van Hangman’s Chair valt het beste te omschrijven als een mengeling tussen doom en grunge.
Wij (Robin en ik) zijn al een tijdje fan van deze band en hadden al heel snel de kaarten hiervoor gekocht. Gelukkig maar want het is vanavond stijf uitverkocht. Van de twaalf keer hebben we Paradise Lost drie keer eerder in Utrecht gezien, in 2017, 2015 en in de oude Tivoli nog in 2012. Ook op Graspop hebben we een mooi rijtje staan, 2012, 2014, 2019 en dit jaar nog. We weten dus wel een beetje wat we kunnen verwachten vanavond. Kimberley was er vanavond ook weer bij, we troffen haar in de rij bij de ingang van Tivoli. Grappig is dat enkele weken geleden Hangman’s Chair werd aangekondigd als support, deze band had ik nog op 19 mei in DB’s een geweldig optreden zien geven, toen als headliner. Net als toen begint de band met de rug naar het publiek toe aan het optreden, voor vier grote witte lampen. De mannen zijn opgegroeid in een buitenwijk van Parijs en via de hardcore punk ontdekt de band ook het zwaardere, langzame werk. Het heavy geluid van Hangman’s Chair valt het beste te omschrijven als een mengeling tussen doom en grunge.
Prima maar wel wat eentonig optreden
Paradise Lost
Raakvlakken vind je onder andere met Alice in Chains en met de headliner van vanavond. Na vijf eerdere albums tussen 2007 en 2019 hebben ze dit jaar met een nieuw platencontract bij Nuclear Blast op zak en hebben met het laatste album "A Loner" een flinke doorbraak gemaakt. Het album is zeer goed ontvangen en heeft hoge scores gekregen bij de diverse metal websites en magazines. Helaas kon het me vanavond wat minder bekoren, de muur van geluid werd me op een gegeven moment wat te eentonig. Ook het publiek reageerde wat lauw, ondanks de pogingen van de gitarist en bassist van de band om de boel op te zwepen. Wel genoten van de drummer, wat een beest is dat zeg.
Raakvlakken vind je onder andere met Alice in Chains en met de headliner van vanavond. Na vijf eerdere albums tussen 2007 en 2019 hebben ze dit jaar met een nieuw platencontract bij Nuclear Blast op zak en hebben met het laatste album "A Loner" een flinke doorbraak gemaakt. Het album is zeer goed ontvangen en heeft hoge scores gekregen bij de diverse metal websites en magazines. Helaas kon het me vanavond wat minder bekoren, de muur van geluid werd me op een gegeven moment wat te eentonig. Ook het publiek reageerde wat lauw, ondanks de pogingen van de gitarist en bassist van de band om de boel op te zwepen. Wel genoten van de drummer, wat een beest is dat zeg.
Heerlijke start met Enchantment
Zanger Nick Holmes
Toen was het tijd voor het in 1988 opgerichte Paradise Lost. In 1990 maakte Paradise Lost deel uit van de zogenaamde "Grote Drie" (Big Three) van de death/doom-metal, samen met My Dying Bride en Anathema. Voor wie de band nog nooit eerder gezien heeft lijkt het enthousiasme van zanger/frontman Nick Holmes normaal te zijn maar de echte fans weten wel beter, in de begintijd was hij lang niet altijd zo innemend. Het geluid vanavond is (zoals bijna altijd in Tivoli) erg goed maar wel behoorlijk hard. Bijzonder is dat de line-up van de band al vanaf het begin af aan vrijwel constant is, zanger Nick Holmes, de gitaristen Gregor Mackintosh en Aaron Aedy en basgitarist Stephen Edmondson zijn er al vanaf 1988 (de oprichtingsdatum) bij. Alleen (sessie)drummer Guido Montanarini is er dit jaar bij gekomen nadat Waltteri Väyrynen (vanaf 2015) er dit jaar mee gestopt is.
Toen was het tijd voor het in 1988 opgerichte Paradise Lost. In 1990 maakte Paradise Lost deel uit van de zogenaamde "Grote Drie" (Big Three) van de death/doom-metal, samen met My Dying Bride en Anathema. Voor wie de band nog nooit eerder gezien heeft lijkt het enthousiasme van zanger/frontman Nick Holmes normaal te zijn maar de echte fans weten wel beter, in de begintijd was hij lang niet altijd zo innemend. Het geluid vanavond is (zoals bijna altijd in Tivoli) erg goed maar wel behoorlijk hard. Bijzonder is dat de line-up van de band al vanaf het begin af aan vrijwel constant is, zanger Nick Holmes, de gitaristen Gregor Mackintosh en Aaron Aedy en basgitarist Stephen Edmondson zijn er al vanaf 1988 (de oprichtingsdatum) bij. Alleen (sessie)drummer Guido Montanarini is er dit jaar bij gekomen nadat Waltteri Väyrynen (vanaf 2015) er dit jaar mee gestopt is.
Dynamisch optreden
Mooie gast die Aaron Aedy
Geopend wordt er met het lekkere Enchantment, een oudje van het album “Draconian Times” uit 1995. Daarna is het tijd om aandacht te schenken aan het laatste album “Obsidian”uit 2020 waarvan nu eindelijk nummers live gespeeld kunnen worden. Het fijne Forsaken, maar later in de set worden ook nog Serenity, The Devil Embraced, Darker Thoughts en Ghosts gespeeld. De laatste twee nummers worden in de toegift gedaan, met daartussen ingeklemd een heerlijke kraker namelijk Embers Fire. Het melancholische gitaarspel van Gregor Mackintosh blijft één van de sterkste troeven van Paradise Lost maar het blijft ook een genot om deze op-en-top-professionals aan het werk te zien. We genieten ook van slaggitarist Aaron Aedy, de man staat recht voor onze neus en straalt constant plezier en vrolijkheid uit en klapt af en toe net zo hard voor ons als wij voor de band klappen.
Geopend wordt er met het lekkere Enchantment, een oudje van het album “Draconian Times” uit 1995. Daarna is het tijd om aandacht te schenken aan het laatste album “Obsidian”uit 2020 waarvan nu eindelijk nummers live gespeeld kunnen worden. Het fijne Forsaken, maar later in de set worden ook nog Serenity, The Devil Embraced, Darker Thoughts en Ghosts gespeeld. De laatste twee nummers worden in de toegift gedaan, met daartussen ingeklemd een heerlijke kraker namelijk Embers Fire. Het melancholische gitaarspel van Gregor Mackintosh blijft één van de sterkste troeven van Paradise Lost maar het blijft ook een genot om deze op-en-top-professionals aan het werk te zien. We genieten ook van slaggitarist Aaron Aedy, de man staat recht voor onze neus en straalt constant plezier en vrolijkheid uit en klapt af en toe net zo hard voor ons als wij voor de band klappen.
Doom
Bassist Stephen Edmondson
Het ijzersterke songmateriaal staat natuurlijk overeind, in welke vorm de band ook is. Heerlijke nummers als, Faith Divides Us - Death Unites Us, One Second, As I Die en No Hope in Sight komen voorbij. Veel mensen hebben een hekel aan de “meezinger” Say Just Words maar wij vinden het wel lekker, we blèren dan ook flink mee. Er ontstaat in het laatste deel van het optreden een kleine pit tot genoegen van de band. Er is een mooie afwisseling tussen de oude en nieuwe nummers ende wat langzamere en snelle. De band weet zoals altijd een strakke show neer te zetten en de heer Holmes zorgt met zijn Britse humor af en toe voor een leuke anekdote. Zoals wanneer hij aangeeft bij de piano intro op tape dat dit wel de kleinste pianist ter wereld is en we hem daarom niet kunnen zien. Nog even na gekletst met Eric Hazebroek (Vetrar Draugurinn), we zien hem en de band over vier weken weer optreden op het Brainstorm Festival. We waren mooi op tijd thuis zodat ik me fris en fruitig de volgende dag weer 100% kon inzetten voor mijn prettige werkgever.
Het ijzersterke songmateriaal staat natuurlijk overeind, in welke vorm de band ook is. Heerlijke nummers als, Faith Divides Us - Death Unites Us, One Second, As I Die en No Hope in Sight komen voorbij. Veel mensen hebben een hekel aan de “meezinger” Say Just Words maar wij vinden het wel lekker, we blèren dan ook flink mee. Er ontstaat in het laatste deel van het optreden een kleine pit tot genoegen van de band. Er is een mooie afwisseling tussen de oude en nieuwe nummers ende wat langzamere en snelle. De band weet zoals altijd een strakke show neer te zetten en de heer Holmes zorgt met zijn Britse humor af en toe voor een leuke anekdote. Zoals wanneer hij aangeeft bij de piano intro op tape dat dit wel de kleinste pianist ter wereld is en we hem daarom niet kunnen zien. Nog even na gekletst met Eric Hazebroek (Vetrar Draugurinn), we zien hem en de band over vier weken weer optreden op het Brainstorm Festival. We waren mooi op tijd thuis zodat ik me fris en fruitig de volgende dag weer 100% kon inzetten voor mijn prettige werkgever.
Gitarist Gregor Mackintosh
Heerlijke avond gehad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten