Metal, Prog, Rock en Gothic: Alice Cooper * 4 december 2017, 013

maandag 4 december 2017

Alice Cooper * 4 december 2017, 013 - Tilburg

Setlist Alice Cooper:
Spend the Night Intro @Tape, Brutal Planet, No More Mr. Nice Guy, Under My Wheels, Department of Youth, Pain, Billion Dollar Babies, The World Needs Guts, Woman of Mass Distraction, Guitar Solo (Nita Strauss), Poison, Halo of Flies, Feed My Frankenstein, Cold Ethyl, Only Women Bleed, Paranoiac Personality, Ballad of Dwight Fry, Killer (gedeelte met de guillotine), I Love the Dead (gedeelte) en I'm Eighteen. Toegift: School's Out (met gedeelte Another Brick in the Wall Part 2).

Proost!

Onder een regen van vuurwerk

Alice krijgt er maar geen genoeg van, alleen dit jaar alweer bijna 70 optredens in Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Australië en opnieuw Europa. Waar haalt de man op bijna 70-jarige leeftijd de energie toch vandaan? Dat terwijl hij er vorig jaar ook al ruim 90 optredens op had zitten. Het is trouwens toch onvoorstelbaar hoeveel shows Alice geeft, een hele leuke fanwebsite om daarvoor eens te bekijken is: www.sickthingsuk.co.uk Dit is trouwens toch een waanzinnig uitgebreide website over Vincent Damon Furnier oftewel Alice Cooper, die zijn weerga niet kent.

Chuck Garric, Alice Cooper en Tommy Hendriksen

The World Needs Guts!

Maar goed, na een enorm gat tussen 1972 en 1988 (in de Rijnhal, ik was daar trouwens bij) was hij nooit meer in Nederland geweest. Daarna kwam Alice om de zoveel jaar naar Nederland. Soms zat er twee jaar tussen, ook een keer zes jaar en nu dus twee jaar achter elkaar in 013. Anderhalf jaar geleden waren we op de terugweg van Graspop geweest met ons complete gezin en dat was een waanzinnig gave avond geweest. Dus dat moest natuurlijk nog een keer over. Deze keer met Robin, Hans, Tom, André en Sicco. Susan en haar vriendin zagen we aan de bar bij 013.

Met lederen pet

Ryan Roxie en Nita Strauss

De setlist verschilde niet veel met vorig jaar, in plaats van The Black Widow, Public Animal #9, Long Way To Go en Guilty werden deze keer Brutal Planet, Department of Youth, Pain, The World Needs Guts en Paranoiac Personality gespeeld. Wat de avond vorig jaar extra bijzonder maakte was de ode met een aantal covers aan de doden, Lemmy, Jimi Hendrix, Keith Moon en David Bowie werden toen uitgebreid geëerd. Deze ode ontbrak logischerwijs vanavond en mede daardoor(?) was het vanavond na anderhalf uur alweer afgelopen.

Billion Dollar Babies

4x Nita Strauss

Vanaf het moment dat het doek viel en Alice in een regen van vallend vuurwerk het podium opkwam was het raak. Brutal Planet, No More Mr. Nice Guy en Under My Wheels, het is een opening waar menig band van droomt. De uitpuilende zaal (het was deze keer toch wel weer wat te vol gestouwd) ging helemaal los. Er staat dan ook nog eens een geweldige band, sinds 2011 zit superdrummer Glen Sobel achter de trommels, Chuck Garric is een geweldige basgitarist, en ook de gitaristen zijn niet mis met Tommy Hendriksen, Ryan Roxie en vooral stergitariste Nita Strauss. Alice is nooit een topzanger geweest maar er zit nog weinig sleet op zijn stem, dus ook dat klonk prima. Qua geluid zat het vanavond dan ook het hele optreden snor. De band is verder constant in beweging, zo kun je als toeschouwer iedereen goed in actie zien.

Gitaargeweld

In de transformator

Daarna was het tijd voor een paar wat minder bekende nummers, Department of Youth, Pain, Woman of Mass Distraction afgewisseld door de kraker Billion Dollar Babies. Hier vlogen de bankbiljetten natuurlijk weer vanaf zijn sabel de zaal in. Er gebeurde natuurlijk toch van alles op het podium, de guillotine-act, slingers, confetti, diverse personages, sexy horror verpleegsters, ballonnen en bij Feed My Frankenstein werd Alice in een futuristisch apparaat gestopt waarna er tot grote hilariteit van het publiek een enorme Frankenstein-pop over het podium waggelde.

En daar ontstaat Frankenstein!

Lol

Gitariste Nita Strauss krijgt een moment van fame, een lekker lange solo, deze mooie dame is écht goed. De solo gaat over in de grote jaren tachtig hit Poison die door de zaal luidkeels wordt mee geblèrd. Daarna weer een groot hoogtepunt met het muzikaal supersterke nummer Halo Of Flies waar ook een korte drumsolo zit. Tijdens Cold Ethyl wordt er weer flink met een pop geknuffeld en gegooid waarna er een rustmoment komt met de prachtige ballad Only Women Bleed (met een soort van balletdanseres…...). Er komt deze maandagavond slechts één nummer van zijn nieuwe plaat aan bod, namelijk Paranoiac Personality. Meteen ook één van de sterkste nummers van zijn laatste, toch wat mindere, album.

Cold Ethyl

Only Woman Bleed

Bij The Ballad Of Dwight Fry is het toneelstukje nog nooit anders geweest. Alice wordt in een dwangbuis gepropt en door twee horror zusters (één daarvan is Alice's dochter). Deze martelen de arme man en prikken er een flinke injectienaald met spuit in. Daarna wordt zijn hoofd eraf gehakt en toont de beul zijn hoofd aan alle aanwezigen in de zaal, vergezeld van het massaal meegezongen I Love The Dead. Na het onvermijdelijke I'm Eighteen was het alweer afgelopen met School's Out. Zeepbellen en ballonnen vlogen de zaal in, Alice prikte de ballonnen één voor één kapot waarna er confetti uitkwam. Het was een avond in hoog tempo waarin voor spontaniteit niet veel ruimte is. Maar goed dat is ook het enige minpuntje, het is ook niet eenvoudig als je zo'n complete show aanbiedt om daar zomaar van af te wijken. Het was in ieder geval weer een flitsend optreden en iedereen moet deze man in ieder geval één keer in zijn leven gezien hebben! Alice nam afscheid met de woorden: You're all paranormal and have horrible nightmares and merry christmas from Alice Cooper. Na nog een laatste biertje konden we weer op tijd met de trein richting huis.