Metal, Prog, Rock en Gothic: Sinistro, Pallbearer en Paradise Lost * 6 november 2017, Tivoli Pandora

maandag 6 november 2017

Sinistro, Pallbearer en Paradise Lost * 6 november 2017, Tivoli Pandora - Utrecht

Setlist Sinistro:
Partida, Relíquia, Abismo en Cidade (Parte II).
Setlist Pallbearer:
Worlds Apart, Thorns, Fear And Fury, Dancing in Madness en Foreigner.
Setlist Paradise Lost:
From the Gallows, Tragic Idol, One Second, Gods of Ancient, Enchantment,
Erased, Medusa, An Eternity of Lies, Faith Divides Us - Death Unites Us,
Blood and Chaos, As I Die, Beneath Broken Earth en Embers Fire. Toegift:
No Hope in Sight, The Longest Winter en Say Just Words.

Sinistro

Zangeres Patricia Andrade

Het gebeurt niet zo vaak dat we in Utrecht wat doombands aan het werk kunnen zien. Nou is Paradise Lost niet een doomband bij uitstek maar de supports van vanavond zijn dat wel degelijk. We waren vanavond met een flinke groep, Saskia, Argo, Geert met een maat en Andre. Renee en Marlous waren er ook. Ik was vanavond samen met Robin met de auto gegaan (en deze op m'n werk neergezet) omdat ik de hele dag al niet zo lekker was, een beetje grieperig. Zo heb ik deze keer het concert helemaal nuchter bekeken, met wel een paar paracetamollen en veel cola in m'n mik.

Sfeervolle muziek

Pallbearer

De avond begon met Sinistro, een band zomaar uit een land als Portugal. Deze band begon in 2012 maar zangeres Patricia Andrade sloot pas een jaar later bij de band aan. Vanaf dat moment brak de band door met als voorlopig hoogtepunt een plek op Roadburn van afgelopen jaar. Het geluid van de band is sloom en log, terwijl Patricia als een soort van Kate Bush op het podium staat te kronkelen en wapperen met haar armen. Door haar helle stem geeft ze een bijzonder tintje aan de sound van de band. Op de achtergrond draaiden er ook nog eens doomy zwart/wit beelden mee die de sfeer nog eens extra cachet gaven. Leuk optreden.

Zanger Brett Campbell

Vol pedalboard

De populaire Amerikaanse band Pallbearer geldt als een band met veel potentieel. Dit bewezen ze met een paar zeer goed ontvangen albums, Sorrow and Extinction (2012), Foundations of Burden (2014) en het net uitgekomen Heartless. De laatste plaat haalde zelfs noteringen in de album charts van Amerika en Duitsland. Wel was het vanaf het begin af aan wat onrustig geweest achter de drumkit, inmiddels zit daar de vierde man Mark Lierly in negen jaar te trommelen. Kunnen de mannen deze hoge kwaliteit ook op het podium halen? Nou dat was inderdaad zo, de band speelde zo strak als een snaar. Wel is het stemgeluid van zanger Brett Campbell nogal specifiek, vrij hoog. Niet iedereen in mijn omgeving vond dit goed, maar ik vond juist de combinatie met de zware logge riffs erg mooi. Wel vond ik de 40 minuten die de band speelde ruimschoots voldoende omdat (vooral bij de afsluiter van vanavond) de variatie in sommige nummers wel wat groter had gemogen.

Pallbearer

Setlist van Paradise Lost

Toen Paradise Lost begon was de zaal toch flink voller gelopen, ook probeerden veel mensen zich nog tussen de voorste rijen te wringen. Misschien beter wat eerder komen en niet de mensen die er al de hele avond staan opzij te duwen? Paradise Lost heeft inmiddels al vijftien officiële albums op zijn naam staan en vanavond was de tour ter ere van de verse worp Medusa. Persoonlijk vind ik deze plaat net iets minder dan de vorige The Plague Within uit 2015, maar dat was dan ook wel een topper! Heel bijzonder is verder dat de band al voor de elfde(!) keer in Utrecht staat, dit lijkt toch wel een tweede thuis voor de mannen.

Backdrop

Paradise Lost

Voor wie de band nog nooit eerder gezien heeft lijkt het enthousiasme van zanger/frontman Nick Holmes normaal te zijn maar de echte fans weten wel beter, in de begintijd was hij lang niet altijd zo innemend. Het geluid vanavond is (zoals bijna altijd in Tivoli) erg goed maar wel behoorlijk hard. Na de opener From the Gallows komen Tragic Idol en One Second en dan zit de sfeer er al opperbest in bij de bezoekers en dat houdt het hele optreden aan. Met From the Gallows, Gods of Ancient, Medusa, Blood & Chaos en The Longest Winter komt de nieuwe release ruimschoots aan bod. Helaas was het laatste nummer in de toegift te vinden tussen No Hope in Sight en Say Just Words en dat haalde jammer genoeg nét de vaart weer wat uit het optreden.

Bassist Steve Edmonson en gitarist Aaron Aedy

Licht van boven...

Natuurlijk kwamen ook alle andere krakers nog voorbij zoals Faith Divides Us - Death Unites Us, As I Die, Beneath Broken Earth en Embers Fire. En genoten we ook van het ongelofelijke enthousiasme van gitarist Aaron Aedy die vlak voor ons stond en werkelijk geen minuut stil kan staan. De andere gitarist Gregor Mackintosh die aan de andere zijde van het podium stond werd regelmatig in de spots gezet, hij gooide er de meest fraaie solo's uit. Natuurlijk kwam er met Say Just Words een einde aan een heerlijk opreden. Beetje voorspelbaar, maar laat het alsjeblieft altijd zo blijven want dan gaat iedereen ondanks de vele doomnummers van vanavond weer vrolijk en opgewekt naar huis!