Hee Hee Shamone en Hangman's Chair * 19 mei 2022, DB's - Utrecht

 

Setlist Hee Hee Shamone:
If You Think..., Tuck Me In, Led Zep, Still Got The Blues 4U,
March Of The Living Dead, The Joker en Would U Care 2 Dance.
Setlist Hangman's Chair:
An Ode to Breakdown, Cold & Distant, Who Wants to Die Old, Storm Resounds,
Naïve, Sleep Juice, 04/09/16, Flashback, Dripping Low, Loner en A Thousand Miles Away.

Op de fiets naar DB's

Met Eric Hazebroek

Op donderdag 19 mei was het heerlijk weer en ging ik op mijn ijzeren ros naar DB's in Utrecht voor een optreden van Hangman's Chair. Tijdje geleden had de band nog in Doornroosje gestaan maar toen kon ik niet en dat was achteraf maar goed ook. Toen ging het om een zittend (corona) concert en nu was het bijna een thuiswedstrijd en een "normaal" concert. Argo en Michael waren er vanavond ook dus toen ik aankwam na mijn fietstocht konden we mooi nog even buiten op het terras een paar biertjes drinken voordat we naar binnen gingen. Daar liepen we Eric Hazebroek (Vetrar Draugurinn, Pilgrimage en ex-Stream of Passion) tegen het lijf. Natuurlijk hebben we een tijdje gezellig gebabbeld, Eric is ook een groot fan van Hangman's Chair, maar moest wel direct na het optreden naar huis. De volgende dag ging hij namelijk voor de albumrelease van Pilgrimage al om 12:00 uur met het vliegtuig naar Malta. Even later kwam George Oosthoek er ook nog gezellig bij, hij ging vanavond met de support act Hee Hee Shamone meedoen. Deze keer niet als zanger/grunter, maar als drummer! We waren benieuwd!

Eerst even een slokje

Hee Hee Shamone

We werden vanavond dus opgewarmd door Hee Hee Shamone, dit is een splinternieuwe metalgroep uit Utrecht en bestaat uit de nodige oudgedienden. Zo hebben deze mannen ook een aandeel (gehad) in onder andere in Shinigami, Silicon Head, Grasmoajer, Pleurisy en Doghouse Gallows. De alternatieve metal met af en toe ook wat trash-invloeden werd goed ontvangen door het helaas niet zo massaal opgekomen publiek. Over de gehele avond gezien waren er zo'n 70 bezoekers aanwezig. Het prima headbangende metal half uurtje werd afgesloten met de grootste hit van de band, Would U Care 2 Dance. Het was in ieder geval erg leuk om te zien hoe George het deed als drummer, het paste hem als gegoten, hij kon zijn vele energie goed kwijt. Toen we weer bij de bar stonden (niet voor het laatst deze avond) kwam de zanger voorbij met een plectrum op zijn schouderblad. Hoe hij dit voor elkaar had gekregen zal altijd wel een raadsel blijven.   

4x de gitarist

George Oosthoek kon lekker zijn energie kwijt

Prima metalzanger

Met George

Argo met George

Hangman's Chair begon met de rug naar het publiek

Toen was het tijd voor de headliner van vanavond. Opgegroeid met hardcore punk in een buitenwijk van Parijs ontdekken de heren ook het zwaardere, langzame werk. Met Hangman’s Chair gaan ze dus de kant op van de stonerdoom en met resultaat. Het heavy geluid van Hangman’s Chair valt het beste te omschrijven als een mengeling tussen doom en grunge. Raakvlakken vind je onder andere met Alice in Chains en Paradise Lost. Na vijf eerdere albums tussen 2007 en 2019 hebben ze dit jaar met een nieuw platencontract bij Nuclear Blast op zak en hebben met het laatste album "A Loner" een flinke doorbraak gemaakt. Het album is zeer goed ontvangen en heeft hoge scores gekregen bij de diverse metal websites en magazines.  

Hangman's Chair

Lastig licht voor foto's

De band begon met de rug naar het publiek naast de vier opgestelde witte lampen gericht in de zaal. Er wordt gestart met vier nummers van het nieuwe album, An Ode to Breakdown, de zware gitaren bij Cold and Distant, Who Wants to Die Old en Storm Resounds. De cleane zang van Cédric Toufouti klinkt wanhopig en melancholisch. De sombere sfeer wordt aangedikt door het laaggestemde gitaarwerk en het zware basgeluid. De twee gitaristen laten afwisselend doomachtige riffs en psychedelische, duistere geluiden horen. Meteen vanaf de start sleuren de Fransen je mee in hun uiterst verzorgde, sfeervolle composities. De bandleden weten inmiddels goed hoe ze de contrasterende elementen in hun muziek moeten integreren. Dat we hier te maken hebben met goed op elkaar ingespeelde muzikanten is dan ook goed te merken.

Zanger Cédric Toufouti

Prima stem

Nu komt er een drietal nummers aan bod van het album Banlieue Triste uit 2018 met het emotionele Naïve, het loodzware Sleep Juice en 04/09/16 dat over een drugs-overdosis van een bandlid gaat. Dan nog twee nummers van This Is Not Supposed to Be Positive uit 2015, Flashback en Dripping Low. Met de twee nieuwe nummers Loner en A Thousand Miles Away wordt het fijne concert afgesloten. Frontman Cedric Toufouti kan een behoorlijke noot zingen en door de sterke opbouw komt de muziek steeds steviger uit de speakers en klinken de instrumenten gaandeweg zwaarder en dieper. Of het nu gaat over het verlies van een groepslid, een overdosis of het leven in de buitenwijken van de grote stad: Hangman's Chair weet dit om te zetten in iets moois, zwaars en melancholisch. Het werk gaat over eenzaamheid in al zijn vormen en de heren brengen het erg overtuigend. Gevoelig, hier en daar erg doomy, sterke melodielijnen en idem riffs. Soms erg rustig, maar met een aanwezige dreiging. Laten we hopen dat de groep ook gauw de erkenning krijgt die deze verdient want vanavond was de opkomst veel te laag voor zo'n topband.

Mooi licht

En nog een keer

We zijn nog een tijdje blijven hangen (what's in a name), het is een geweldige fijne locatie dat DB's. Prima kleine zaal, aardige mensen en een heel gezellige bar. We hebben met de diverse mensen nog nagebabbeld, George wilde mijn foto's nog graag hebben voor de social media van zijn band Hee Hee Shamone, dus dat heb ik later nog gedaan. Rond twaalf uur hebben we afscheid genomen en ben ik weer naar huis gefietst na een zeer geslaagde avond. 

Julien Chanut op gitaar

Drummer Mehdi Birouk Thépegnier

Setlist van Hangman's Chair

Setlist van Hee Hee Shamone