zondag 31 maart 2019

Egeria, Treurwilg en Vetrar Draugurinn * 31 maart 2019, Willemeen - Arnhem


Setlist Egeria:
A Night At The Mansion, The Forbidden Forest, What Lies Beneath,
Dawn Breaks, In The Shadows en Requiem Draconis.
Setlist Treurwilg:
Labyrinth, As His Final Light Is Fading, The Vacant Void, I en Departure.
Setlist Vetrar Draugurinn:
Hinterlands, I Am, Second,The Wolves at Our Door, Mother of Northern Skies,
Death Will Come for Us, Forever Locked Within, The Narrow Path, Wanderer, Bleak Earth, Twelfth Night, A Stutter, Vigil (for the Lost Children of Our Generation) en The Noose.


Op weg!


Egeria

Moest vroeg op pad, vanavond gingen de deuren al om 18:00 uur open en de eerste band stond gepland om 18:30 uur. Ik had met Geert afgesproken op station Arnhem en de vandaag jarige Hans zou later op de avond aanschuiven. Hij was 's middags al naar The Move gegaan voor een middag surfmuziek. Ik had het kaartje van vanavond voor zijn verjaardag gegeven en ook de nieuwe cd van de hoofdact van vanavond, Vetrar Draugurinn (IJslands voor winter geesten), kreeg hij cadeau van me. Ik had daarover van tevoren al contact gehad met Eric Hazebroek de gitarist van de band. We moesten een paar minuten wachten voor de deur maar waren dus mooi op tijd en konden alvast een biertje nemen. Dat zou zeker niet de laatste van vanavond zijn... 


Max Vijgen op keyboards


Zangeres Nicole de Ruiter

Vanavond was de album release show van Vetrar Draugurinn en de band had twee support acts meegenomen. De symfonische metalband Egeria opende de avond en na een wat aarzelend begin en matig geluid kwam de band steeds beter op gang. Ook de stem van zangeres Nicole werd warm en het eerste hoogtepunt was What Lies Beneath, geloof dat dit het eerste nummer van de nieuwe EP gaat worden. Het laatste nummer Requiem Draconis vonden we echt heel goed en was een waardige afsluiter van een leuk optreden. Jammer dat er zo weinig publiek was, helaas werd dat ook niet heel veel beter naarmate de avond vorderde. 


Setlist van Egeria


Treurwilg

Toen was het tijd voor Treurwilg, een band met invloeden van Swallow the Sun en My Dying Bride. Allereerst werden er kaarsen aangestoken en een paar wierookstokjes om alvast in de stemming te komen. Natuurlijk werd er uiterst serieus gemusiceerd en kon er geen lachje vanaf (achteraf natuurlijk wel, waren gezellige gasten). Treurwilg speelt zijn doom/black nogal wat tandjes lager dan dat gebruikelijk is, het geeft de band een stukje originaliteit. De nummers zijn redelijk lang uitgesponnen maar door de fraaie opbouw zijn de nummers spannend. Ook dit optreden was de moeite waard, er werd een prima sfeertje gecreëerd. 


Gitarist Stef Heesakkers


Moest serieus gekeken worden

Nu was het dan zover, het nieuwe album van Vetrar Draugurinn ging in zijn geheel gespeeld worden. Het album bevat persoonlijke teksten en is geschreven vlak nadat de vader van Eric is overleden. Ik was samen met Robin twee jaar geleden ook op uitnodiging van Eric Hazebroek bij de toenmalige EP release geweest in Gebr de Nobel. Deze EP was toen geheel bijeen gebracht door crowdfunding waar ik ook aan meegedaan had voor de vinyl versie. Gitarist en componist Eric, die de band oprichtte nadat tot zijn grote teleurstelling Stream of Passion besloot het bijltje erbij neer te gooien, heeft een sterke band om zich heen verzameld. Op gitaar (buiten Eric zelf), Thomas Cochrane, op de bas Arjan Heijden, drummer Jim van de Kerkhof en zangeres Marjan Welman (ook Autumn) is de grote uitblinker. 


Rens van Herpt


Vetrar Draugurinn

Ze is zoals altijd geweldig goed bij stem en ondanks de slechte publieke opkomst weet Vetrar Draugurinn een heerlijke sfeer neer te zetten met hun melancholische muziek gesteund door zware riffs en langzame drumpartijen. Ik heb ze nu drie keer gezien en ik kan zeggen dat de band enorm gegroeid is en een groter podium verdiend. Het optreden werd geopend met het sfeervolle nummer Hinterlands gevolgd door het opzwepende I Am. Daarna Second en de twee lekker rockende nummers The Wolves at Our Door (met vette riff) en Mother of Northern Skies. Het lekker stampende Death Will Come for Us gevolgd door het voor zijn dochter geschreven nummer Forever Locked Within (met bijdrage van Elianne Anemaat op cello, George Oosthoek mocht haar krukje neerzetten) en Twelfth Night (samen gezongen met zus Heleen) leveren kippenvel op. Met de laatste nummers The Narrow Path, Wanderer en het fijne Bleak Earth kwam er een einde aan de reguliere set.


Sfeervol plaatje van gitarist Thomas Cochrane


En één van Marjan Welman

Natuurlijk kwam er nog een toegift met als eerste een cover van Ólafur Arnalds: A Stutter (ook hier met Elianne Anemaat op cello). Daarna een eigen nummer Vigil (for the Lost Children of Our Generation) en als laatste een cover van Perfect Circle: The Noose. Dit was een geweldig lekkere afsluiter van een wat ons drieën (ik, Hans en Geert) betreft topavondje. We hebben nog een tijdje heel gezellig nagebabbeld met de band en natuurlijk bemachtigden we alle drie het nieuwe album met alle handtekeningen en gingen op de foto (gemaakt door Cristel). 


Marjan Welman


Heerlijk optreden

Toen we buiten kwamen en langs het Willemeen cafe liepen was daar de blackmetal avond ook nog bezig. We mochten van de aardige meneer voor de deur naar binnen om onze vrienden Saskia en Argo nog even te knuffelen en het laatste nummer van de Oostenrijkse band Ellende nog even mee te pakken. Toen was het echt tijd om naar huis te gaan en na een gehaktstaf en twee halve Hema rookworsten kroop ik voldaan mijn mandje in om de volgende dag met een flink punthoofd en droge muil weer uit mijn bed uit te rollen om op tijd naar mijn werk te gaan. 


Elianne Anemaat op cello


Eric Hazebroek


Bassist Arjan Heijden


Mooi licht


Marjan met haar zus Heleen


Eric in het "zonnetje"


Heleen Welman


Marjan Welman


Elianne Anemaat op het krukje van George Oosthoek


Mooi podium


De band bedankt het publiek


Setlist Vetrar Draugurinn


Op de foto


De gekochte cd met handtekeningen


Ellende in het café









Geen opmerkingen:

Een reactie posten