Eklipse, Battle Beast, Nightwish en Hangover Hero * 13 april 2012, HMH - Amsterdam

Setlist Eklipse:

The Godfather Theme en diverse bekende nummers van Lady Gaga, Coldplay en Justin Timberlake.

Setlist Battle Beast:

Justice And Metal, Armageddon Clan, Cyberspace, Steel, Iron Hand, Victory, Enter The Metal World en Show Me How To Die.

Setlist Nightwish:

Taikatalvi, Storytime, Wish I Had an Angel, Amaranth, Scaretale, “Slow, Love, Slow”,I Want My Tears Back, Come Cover Me, The Crow, the Owl and the Dove, The Islander, Nemo, Last of the Wilds, Planet Hell, Ghost River, Dead to the World, Over the Hills and Far Away, Finlandia, Song of Myself, Last Ride of the Day en Imaginaerum.

Setlist Hangover Hero:

Play in a Band, Here We Go, Wooohooo, Here Comes Trouble, Get it Over With, New Future Weapon, Mr. Perfect, Would?, Ivory Tower, Harder, Wake Up The Sleeping en Play in a Band. 

Battle Beast was een geweldige opwarmer

Wat een avond. Nightwish was werkelijk waanzinnig goed, één van de allerbeste concerten die ik ooit gezien heb. Hans en ik waren mooi op tijd in de Heineken Music Hall. Voor de deur was het een grote rommelberg van mensen die daar uren in de rij hadden gestaan en gezeten. Op het moment dat het voorprogramma Eklipse begon stonden we met een groot glas bier in de hand te kijken en luisteren naar een soort klassiek ochtendconcert waar we beide niet heel vrolijk van werden. Deze band bestond uit vier dames, één op cello en drie met een viool. Toen de set afgelopen was zijn we nog maar snel een biertje gaan halen, ondertussen roepend "wat was dit SAAI". Toen Battle Beast begon stonden we boven gezellig aan de bar. Wat een heerlijke metal speelden deze gasten met een zalige metalstem van de leadzangeres. Echt een band die, als je gek bent op echte metal, je eens moet gaan bekijken in een klein zaaltje. De op een haar na uitverkochte zaal ging helemaal los, van bovenaf was het prachtig om alle deinende koppies en handjes te zien. Snel naar beneden gegaan om zover mogelijk vooraan nog een tijdje mee te doen.

En toen viel het doek...

Gitarist Emppu Vuorinen en zanger/gitarist Marco Hietala 

Er werd een groot doek opgehesen waarachter de spullen voor Nightwish werden klaargezet. Het eerste voorprogramma was al om 19:00 uur begonnen en Nightwish begon al om 20:45 dus de vaart zat er goed in. Het witte doek bestaat uit een soort wapperende vaantjes en geeft een winters (dus Finland) gevoel. Een grote lamp gaat aan en je ziet een silhouet van Marco in een schommelstoel. Hij zingt het openingsnummer “Taikatalvi" en het duurt een heel couplet voordat het doek naar beneden valt. Nu ging het helemaal los en dat zou het gehele concert zo blijven. Wat een fantastische avond was dit. Een euforisch gevoel bekroop me en dat zou de hele avond (sterker nog, het hele weekend voelde ik me nog fijn) zo blijven. Bijna allemaal nieuwe nummers (gelukkig) en enkele oude (Tarja) nummers werden door Anette gezongen. Dat was maar goed ook want tussen de krakers en perfect gezongen nummers Storytime en Amaranth in viel het oude nummer Wish I Had an Angel wat uit de toon. Dit was het enige moment en ondanks dat Anette geen topzangeres is was het de hele avond prima wat ze liet horen en ook de band was in super vorm (het geluid was uitstekend). Ook de show met veel vuur en een mooi achtergrondscherm was erg mooi. Na dit spektakel zijn we nog naar de afterparty geweest met de Nederlandse band Hangover Hero. Even omschakelen, maar ook dit was een leuk optreden. Na het nuttigen van een Big Whopper op het station kroop ik om 1:00 uur zeer voldaan in mijn mandje.

Het 3D projectiescherm op de achtergrond

Review van http://www.rockportaal.nl/
De regen komt met bakken uit de lucht gevallen als ik aankom bij de Heineken Music Hall. Niet geheel onverwacht maar toch verbaasd staat er bij de ingang een rij waar je U tegen zegt. Vooral het eerste stuk van die rij zijn de trouwe fans die vaak al de hele dag voor de deur bivakkeren om hun helden van zo dichtbij mogelijk te kunnen bekijken. De nodige krukjes, plastic poncho’s en ander afval blijven liggen als de deuren dan eindelijk open gaan. Vanavond op het programma staan er drie bands: Battle Beast, Eklipse en uiteraard Nightwish. De show van vanavond maakt deel uit van de Imaginaerum World Tour. Dit wetende schept hoge verwachtingen die zeker waar gemaakt zullen worden. Bij binnenkomt is de zaal al redelijk gevuld. Het podium is netjes aangekleed en tot mijn verbazing hangt het doek van Eklipse omhoog. Battle Beast zou volgens de online programmering de aftrap geven. Zodra de dames van Eklips de aftrap geven wordt het me volledig duidelijk waarom er die wissel in programmaring heeft plaatsgevonden. De vier dames spelen hedendaagse muziek maar dan volledig gespeeld op strijkinstrumenten. Je kan het vergelijken met een huiskamer concert. Het heeft dezelfde sfeer en is wat mij betreft een waardige opener voor de avond. Ook het podium heeft die uitstraling. Een rustig decor en een paar ouderwetse straatlantaarnpalen kleden het geheel mooi aan. De kleding van de dames zou zomaar eens terug gevonden worden in de kleerkast van Lady Gaga. Misschien is dit ook wel een inspiratie bron voor de vier uitermate getalenteerde dames. De korte set is gevarieerd, nummers van Lady Gaga, Coldplay en Justin Timberlake komen voorbij. Voor elk wat wils dus.

Een hoop vuur en vlammen

Iets minder subtiel gaat het er aan toe bij Battle Beast. Deze band speelt traditionele heavy metal. Rauw en als een los geslagen tornado razen zij door hun set. Up tempo nummers worden op het publiek afgevuurd en deze gaat daarop helemaal los. Rondzwiepende haren, metal tekens door heel het publiek. Geweldig om het publiek los te zien gaan. De sfeer zit er goed in en dat is wat telt. Met twee support act als deze kan het niet anders dan dat het een geweldige avond gaat worden. De tijd vliegt voorbij en voor je er erg in hebt is het alweer tijd voor de act waar het publiek voor gekomen is, Nightwish! Een wit doek wordt voor het podium gespannen en allerlei attributen als een piratenschip orgel worden het podium opgedragen. Het publiek wacht in spanning af. Alle lichten doven, tijd voor de show! In silhouet op het witte doek zie je Marco in een schommelstoel zitten. Hij zingt het openingsnummer “Taikatalvi”. Deze vorm van opening is echter niet nieuw. Tarja (oud zangeres van Nightwish) maakte hier een paar jaar geleden ook al gebruik van bij de presentatie van haar album “My Winter Storm”. “Storytime” is het tweede nummer van de avond. Het publiek heeft er zin in en dat merkt de band op. Anette, Marco, Tuomas, Emppu en Jukka genieten met volle teugen. Marco en Emppu zoeken elkaar regelmatig op om geintjes met elkaar te maken. Het publiek smult ervan. Ook schroomt Emppu het contact met de fotografen in de fotopit niet. Leuk om een band zo te zien genieten van waar zij goed in zijn, briljante muziek maken!

Een fantastisch optreden

De set is lekker up tempo en biedt plaats voor nieuw en ouder werk. Nummers van eerdere albums: Dark Passion Play, Once, Over The Hills And Far Away zijn goed vertegenwoordigd. Dat Anette veel heeft geleerd op gebied van zang en performen is goed merkbaar. Zij is goed bij stem en schroomt ook niet om de interactie met het publiek en de band op te zoeken. Echter moet ik wel opmerken dat vooral het ouder werk moeilijk haalbaar voor haar is. Nemo wordt in een akoestisch nummer gegoten, wat haar stem erg goed uit de verf laat komen. Bij het nummer “Over The Hills And Far Away” moet Anette gered worden door Marco omdat zij de hoge uithalen niet haalt. Begrijp me niet verkeerd, zij is echt geen slechte zangeres. Als je met een rock stem opera probeert te zingen dan heb je het moeilijk. Ik heb dan ook echt diep respect voor die pogingen. Ik doe het haar niet na. Een adempauze wordt gecreëerd door het nummers “Slow, Love, Slow”. Het publiek reageert hier gemengd op, de ene vind het vet terwijl de ander juist die tijd gebruikt om een biertje te halen. Zoals ik eerder in mijn album review al aangaf hoeft dit nummer voor mij niet zo. Ik geef het een kans maar het nummer kan mijn aandacht niet vast houden.

Een zaal vol lampjes bij het nummer The Islander

Op Imaginaerum zijn een aantal instrumenten als verschillenden fluiten, trommels, doedelzakken te horen. Hier was een extra gast voor aanwezig die hiervoor zorgt dat deze live ook erg goed overkwamen. Dat er tijd gestoken is in de pyro show ga ik ook niet ontkennen. Nog nooit heb ik zoveel vuurwerk gezien in één show. Met “Last Ride Of The Day” wordt op een gepaste manier het einde van de set ingeluid. Het publiek gaat helemaal los, ze dansen, zingen mee. Onder luid applaus verlaat de band het podium. Nog nooit heb ik zoveel mensen tegelijk hun voeten horen stampen of horen schreeuwen ”We Want More!”En meer krijgen ze! Een traktatie van twee nummers. Tuomas op de toetsen zet het nummer “Finlandia” in. Het nummer wordt steeds meer uitgebreid door het toevoegen van de bass, gitaar en drums. Uiteindelijk staat de hele band weer op het podium. Het nummer maakt heel wat los bij het publiek. Her en der zie ik armen om elkaar heen geslagen worden, een traantje weggepinkt worden of zelfs mensen die op hun eigen manier dansen of het nummer invulling geven. “Song Of Myself” is dan ook het allerlaatste nummer wat de band speelt. De band gaat nog één keer voluit net als het publiek. Alles wordt uit de kast gehaald om met een knal de show te eindigen. Gelukkig wordt de ontzettend lange lap tekst op het eind van het nummer ons bespaard. Het nummer “ Imaginaerium” wordt ingezet en met een diepe buiging neemt de band afscheid van het publiek. Drum stokjes en plectrums worden het publiek ingegooid. Nog nagenietend van alle mooie momenten van deze show loop ik de zaal uit om nog even een kijkje te gaan nemen bij de after party met Hangover Hero.

Ontploffingen en vuur

Review van http://www.metalfan.nl/
Eind vorig jaar kwam het zevende album uit van Nightwish, getiteld Imaginaerum, waarmee de discussie over de huidige frontvrouw weer oplaaide. Op het laatste album klinkt Anette Olzon echt op haar plaats, maar tijdens haar eerste tour met Nightwish kwam ze op de oude nummers toch wat te kort. Voordat we gaan horen of dat nog steeds het geval is krijgen we vanavond in de erg volle Heineken Music Hall twee openingsacts voorgeschoteld. Als eerste mag het Duitse gezelschap Eklipse een aantal nummers spelen. De meeste aanwezigen zijn verbaasd als de vier jongedames het podium betreden met violen, cello en een altviool. De Duitse dames brengen instrumentale covers van pop- en rocknummers, waardoor het door de gekozen instrumenten al snel aan Apocalyptica doet denken. Eklipse is echter wat kalmer en prettiger voor het mannelijk oog. De keuze voor ondermeer covers van Lady Gaga en Justin Timberlake is echter wel wat opmerkelijk, gezien het ensemble opent voor een symfonische metalband. Toch klinkt het best leuk voor een paar nummers, wat misschien precies genoeg was, want veel meer dan een paar nummers speeltijd heeft Eklipse niet.

Mooie stikstof kanonnen

Na het kalme begin is het de taak van het Finse Battle Beast om het publiek echt op te warmen. De band bracht onlangs in Europa het debuutalbum Steel uit, en is gretig om dat voor te stellen aan de Heineken Music Hall. De band is enthousiast, maar mist toch wat ervaring, waardoor men hier en daar nog wel eens een steekje laat vallen. Het samenspel tussen de twee vocalisten is goed, en mede door het enthousiasme weet de band het publiek goed mee te krijgen. De invloeden van Accept zijn duidelijk hoorbaar in de muziek, waarbij dat live nog iets duidelijker wordt dan op cd. En doordat alles rondom deze band zo cliché is, is het eigenlijk best vermakelijk. Om de hoofdact van vanavond te omschrijven als "best vermakelijk" zou de Finse band toch wel erg tekortdoen. Nightwish kwam, zag, en het scheelde niet veel of het overwon. Met een optreden vol vuur, rook, video en een vette lichtshow is duidelijk dat de band van toetsenist Tuomas Holopainen er niet met de pet naar gooit. Van achter zijn mooi versierde orgel kijkt hij de hele avond tevreden toe hoe zijn mede bandleden samen met hem de nummers vol overtuiging en plezier brengen. De spelvreugde is ook terug te horen in het spel van de muzikanten. De nieuwe nummers zijn nog grootser dan ooit tevoren, maar dat blijkt in een liveuitvoering ook geen enkel probleem. Opvallend is dat Nightwish ook Troy Donockley mee op tour heeft genomen. De Brit was al te horen op de laatste twee platen van de band, en voegt vanavond dus ook live wat toe aan de show.

Wat wel een probleem voor vele fans (inclusief ondergetekende) is, is dat de "nieuwe" zangeres toch moeite heeft met het oude materiaal. Wish I Had An Angel brengt Anette nog redelijk, maar vooral op Come Cover Me kom je al snel tot de pijnlijke conclusie dat bij zo'n nummer Tarja toch echt wel gemist wordt. Nightwish heeft er dan ook wijselijk voor gekozen om het grootste deel van de nieuwe cd Imaginaerum te spelen, want maar liefst acht (de intro niet meegerekend) nummers daarvan komen aan bod. Een oud nummer in een nieuw jasje doet echter wel wonderen. De semi-akoestische versie van Nemo is namelijk zeer leuk. Op "haar eigen" materiaal blinkt Anette overigens wel uit, en de wisselwerking met bassist/zanger Marco Hietala pakt ook hier goed uit. Vooral Scaretale en Song Of Myself zijn wellicht nog gaver dan op cd. Bij dat laatstgenoemde nummer heeft de band overigens er goed aan gedaan om de lange gesproken passage te schrappen. Op cd werkt dat best goed, maar bij een liveshow zou dat echt de vaart er uithalen. In plaats daarvan wordt de tekst tijdens het nummer op de schermen achter de band getoond.

Hangover Hero, erg leuke Nederlandse rockband
(met ex-leden van Autumn, Epica, Delain en After Forever) 

Na ruim honderd minuten blijkt Last Ride Of The Day een erg geschikte afsluiter, waarbij de meeste fans toch tevreden naar huis keren. Maar toch he, die oude nummers... Wie overigens nog niet naar huis wil blijft nog even voor de afterparty. De Heineken Music Hall heeft ontdekt dat de ze na de avondklok nog best wat geld te verdienen is door een bandje te laten spelen op de eerste verdieping, waardoor een deel van het publiek nog wat blijft hangen. Vanavond staat daar het partyrock-gezelschap Hangover Hero. Een band die bestaat uit (ex)leden van After Forever, Epica, Delain en Autumn, dan verwacht je iets gothics. Helaas pindakaas. Nou ja, eigenlijk is het maar goed ook dat ze gewoon lekker rocken, want het is uitermate geschikt voor als het niet zo serieus moet zijn. Perfect dus voor een afterparty. Niets hoogstaands, gewoon rocken. Onder het genot van wat bier is het in ieder geval best leuk.