Sons of Node
Begonnen met alleen de gitarist en drummer
Op de fiets naar DB's, het was prachtig weer en ook op de terugweg naar huis en na twaalven is de temperatuur niet onder de 18 graden gekomen. Ik had afgesproken met Hans, Tom en André en nadat ik het gezellige terras opliep trof ik alleen maar vrienden, vriendinnen en bekenden. Zo waren Saskia, Argo, Patrick, Joran met vriendin er, Tiske, Carolien, Martijn, Paul, Liza, Marlous, Koert, Marc en Rens en dan zal ik er vast nog wel een aantal vergeten zijn. Het was zo gezellig op het terras dat we "geroepen" moesten worden door één van de vrijwilligers van DB's met een rinkelende tamboerijn. Dit gebeurde in de pauze tussen de support en de hoofdact nog een keer, hilarisch. Met André erbij weet je zeker dat je aan bier niks tekort komt dus werd het ook op dat gebied een dolle avond. Maar dat kwam ook zeker door de bands, want de support band Sons of Node zette meteen de toon van deze avond. De band heeft een innige band met The Midnight Ghost Train, al was het maar omdat gitarist Chuy de gitaar van TMGT frontman Steve Moss gekocht heeft. Sons of Node heeft nieuw materiaal, nog steeds straffe stoner met een hard metalen randje. Het wordt een leuk optreden, de band speelt met veel inzet en de zweetdruppels vliegen in het rond. Sommige nummers zijn snel en sommige langzamer met zware riffs, zanger Steve Moss van The Midnight Ghost Train komt ook nog twee nummertjes meedoen. Leuke support en een prima opwarmer, de band heeft vast en zeker nieuwe fans geworven vanavond.
Lekker overstuurde gitaargeluiden
Steve Moss van TMGT kwam ook nog twee nummers meezingen
De Amerikaanse stonerband uit Kansas, The Midnight Ghost Train is voor de laatste keer in Europa te zien, vanavond dus in DB's. De laatste line-up bestaat uit Steve Moss (gitaar/zang), Brandon Burghart (drums) en Mike Boyne (bas). Na het tekenen van een contract bij het Oostenrijkse label Napalm Records toerde het trio consequent door de VS en Europa vanaf hun oprichting in 2008 tot hun scheiding in 2018, waarbij vooral hun energieke liveshow het visitekaartje van de band is. The Midnight Ghost Train werd oorspronkelijk opgericht door Steve Moss in Buffalo, New York. De naam van de band kwam gedeeltelijk van een songtekst van Hank William in I'm So Lonesome I Could Cry. De eerste release van TMGT was "Johnny Boy EP" in 2008 en in 2009 brachten ze hun eerste volledige titelloze album uit. Het album werd in eigen beheer opgenomen in hun thuisstudio nadat de band naar Kansas was verhuisd.
Overzicht van de zaal
Geluidsman
In 2013 trad TMGT op tijdens het Roadburn Festival in Tilburg en kort daarna bracht het "Live at Roadburn 2013" uit. In 2014 tekende TMGT bij het in Oostenrijk gevestigde metallabel Napalm Records, dat op 28 februari 2015 TMGT's "Cold Was The Ground" uitbracht. Dat album heb ik de vorige keer dat ik de band zag in DB's in 2016 nog op vinyl gekocht. De nummers op het album waren wat sneller en dynamischer dan eerdere releases, met meer nadruk op songopbouw. De release verhoogde hun populariteit waardoor ze op grote festivals als Hellfest (2015 en dit jaar) en Graspop Metal Meeting in 2016 (daar was ik toen bij) konden verschijnen. Napalm bracht hun vierde volledige album "Cypress Ave." uit op 28 juli 2017. TMGT wordt meestal omschreven als hardrock en is verwant aan bands als Kyuss, Black Sabbath en Clutch. De band bouwde het grootste deel van hun fanbase op door consequent te touren en opwindende live-optredens. In 2018 ging TMGT op een pauze van onbepaalde duur om zich meer te richten op het gezinsleven. De band kwam dus nu voor de laatste keer naar Europa. Spanje, Frankrijk, België, Duitsland, Zwitserland en maar liefst drie keer in Nederland, Merleyn, vanavond in DB's en morgen in de Little Devil.
In de pauze een biertje, foto van 2 kanten genomen
Binnen bij DB's
Het was vanavond op een haar na uitverkocht, dat verdient deze band zeker. Meteen vanaf de start zat de vaart er goed in en was er een lekker sfeertje in de zaal. Jammer genoeg werden mijn lievelingsnummers "Gladstone" en "BC Trucker" niet gespeeld. Maar goed, de band ramde er flink op los en is vooral live een hele belevenis. TMGT komt in ieder geval in zo'n kleine zaal beter tot zijn recht dan in de grote Metaldome van Graspop waar ik ze in 2016 op een enorm podium heb zien optreden. Het publiek deed lekker mee en er ontstond diverse keren een kleine pit. De nieuwere nummers die gespeeld worden (van het laatste album "Cypress Ave." uit 2017) zijn wat gevarieerder en de stoner invloeden zijn wat subtieler verpakt in de nummers. Het was een intens optreden en het is ontzettend leuk om al die expressie te zien van zanger/gitarist Steve Moss. De man was na enkele nummers al drijfnat van het zweet. Maar ook drummer Brandon Burghart gaat tekeer als een beest en de van de Sons of Node "geleende" bassist Chut Smit springt rond als een Mexicaanse springboon en neemt regelmatig poses aan met Steve. Na ruim een uur zat het er op, met een soort acapella nummer They're Burying Me Alive werd de avond afgesloten en moesten we met z'n allen meezingen. Heel bijzonder einde in ieder geval van toch wel een bijzondere, vooral live, band. Toch jammer dat het er nu op zit, voor mij blijft The Midnight Ghost Train één van de meest ondergewaardeerde live-acts in hun genre. Helaas blijft foto's maken in DB's net als in de oude lastig door het weinige licht. Na afloop nog een tijdje hele leuke en interessante gesprekken gehad met de diverse vriendjes en dinnetjes en toen was het tijd om naar huis te gaan, deze keer zonder het gerinkel van de tamboerijn.
Het terras buiten
Erg gezellig
We werden geroepen door een dame met tamboerijn
The Midnight Ghost Train
Drummer Brandon Burghart
De expressieve Steve Moss
Vanuit achterin de zaal
Proost
The Midnight Ghost Train - Mix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten