Brainstorm Festival
5 en 6 november 2021, Gigant - Apeldoorn
We hebben de volgende bands op vrijdag gezien: Scarlet Stories, Morgarten, Majestica, Morgarten (akoestisch) en Eric Clayton and the Nine.
Setlist Scarlet Stories:
.
Setlist Morgarten:
.
Setlist Majestica:
Ghost of Christmas Past, Ghost of Marley, Ghost of Christmas Present, Night Call Girl, Welcome To The Theater en Above the Sky.
Setlist Morgarten:
.
Setlist Eric Clayton and the Nine:
Revelation Mine, Where It Starts, In the Lines, A Man's Heart, Initiated, The Cages, Lacerations,
Chasing Monsters, A Subtle Collapse, American Whore, Faithful Son, New Man en A Thousand Scars.
Setlist TerraDown:
Statement, Volition, From the Skies, Black Blood, Overlord en Memories.
Setlist Temperance:
.
Setlist Hamferd:
.
Setlist Leaves' Eyes:
.
Setlist Temperance:
.
Setlist Narnia:
A Crack in the Sky, The Mission, You Are the Air That I Breathe, The War That Tore the Land,
Behold a Pale Horse, Long Live the King, No More Shadows From the Past, Into This Game en I Still Believe.
Orden Ogan:
.
Het armbandje
Het programma
Klik erop voor een dubbelgrote plaat
Klik erop voor een dubbelgrote plaat
Brainstorm Festival dag 1: vrijdag 5 november
Na alle corona shit van de laatste tijd ging het tweedaagse Brainstorm Festival van 5 en 6 november zomaar door. Wat was dat een enorme meevaller voor zo'n concert en muziek liefhebber als dat ik ben. Mijn maat Hans ging mee en we hadden een overnachting geboekt van vrijdag op zaterdag bij Het Oude Kantongerecht. Hans moest op vrijdag nog de hele dag werken zodat ik alvast alleen op weg ging naar Apeldoorn. Het was prima weer en er moest 's middags vanaf 14:00 uur al ingecheckt worden bij het hotel. Na een voorspoedige reis liep ik dus al vroeg bij het hotel naar binnen en liet de manager mij alle belangrijke plekken in het gebouw zien. Het fraaie pand is een rijksmonument en is van 1838 tot 2002 een kantongerecht geweest. Vanaf 1 juli 2005 is het een bed & breakfast waar het grote deel van de werknemers bestaat uit mensen met een beperking. Ik heb mooi al onze spullen vast op de kamer kunnen zetten (had die van Hans al eerder opgehaald). Na een tukkie, had twee nachten niet zo goed geslapen, heb ik een stukje gewandeld en bij de Mac twee broodjes fishfilet en 6 nuggets verorberd.
Op weg naar Het Oude Kantongerecht
Aankomst en naar binnen!
Toen terug naar het hotel om me "concertklaar" te maken, ik had een sleutel gekregen waarmee ik de voordeur én onze kamerdeur kon openen. Toen ik bij de Gigant aankwam was Hans er al en konden we al snel na het tonen van onze ID en QR code naar binnen. De organisatie had nu een lange tent aan de zijkant van het gebouw neergezet. Hier was de merchandising te koop, of dit met corona te maken had weet ik niet maar het was een stuk handiger dan de vorige keer. Toen stond het in de lange gang bij de bar en dat was toen nogal krap. Nadat we onze jas hadden afgegeven bij de garderobe was het tijd voor een versnapering. Twee halve liters om onze dorst te lessen, het gekke was dat we beide Festivaldagen veel dorst hielden... Maar goed, ik moet veel drinken van de dokter dus dat kwam goed uit.
Proost op een mooi festival!
Scarlet Stories opent
Om 18:15 begon de eerste band van het festival, Scarlet Stories. Ik had ze één keer eerder live gezien en daar was ik toen zwaar van onder de indruk. Ik had toen het gesigneerde EP'tje gekocht en vorig jaar hun geweldige album (op vinyl) Necrologies. Deze kreeg ik binnen met een persoonlijke kaart, stickers en natuurlijk handtekeningen. Jammer genoeg kreeg de band vanavond te weinig tijd naar mijn zin. Maar ja, het was toch weer genieten van de bezwerende progressieve metal. Zangeres Lisette van den Berg zet een prachtig sfeertje neer tegenwoordig ondersteund door Sophie Ansems, die later in de set ook nog een viool tevoorschijn toverde. Ook gitarist Bram te Kamp krijgt een paar keer de gelegenheid zijn niet geringe capaciteiten te tonen. Later kwam ik Lisette en bassist Maarten Grimm nog tegen, natuurlijk moest er een foto gemaakt worden.
Om 18:15 begon de eerste band van het festival, Scarlet Stories. Ik had ze één keer eerder live gezien en daar was ik toen zwaar van onder de indruk. Ik had toen het gesigneerde EP'tje gekocht en vorig jaar hun geweldige album (op vinyl) Necrologies. Deze kreeg ik binnen met een persoonlijke kaart, stickers en natuurlijk handtekeningen. Jammer genoeg kreeg de band vanavond te weinig tijd naar mijn zin. Maar ja, het was toch weer genieten van de bezwerende progressieve metal. Zangeres Lisette van den Berg zet een prachtig sfeertje neer tegenwoordig ondersteund door Sophie Ansems, die later in de set ook nog een viool tevoorschijn toverde. Ook gitarist Bram te Kamp krijgt een paar keer de gelegenheid zijn niet geringe capaciteiten te tonen. Later kwam ik Lisette en bassist Maarten Grimm nog tegen, natuurlijk moest er een foto gemaakt worden.
Jammer genoeg stopt gitarist Carmen Raats binnenkort
Zangeres Lisette van den Berg, Sophie Ansems en Bram te Kamp
Zangeres Lisette van den Berg
En nog een keer
Morgarten
Het interview met Majestica in het theater lieten we voor wat het was, eerlijk gezegd vonden we het programma in het theater deze keer wat minder. Dat komt ook omdat we beiden niet van akoestische optredens houden. We hadden inmiddels vriendschap gesloten met Rob en met de uitstekende DJ, die telkens passende goede muziek draaide tussen de optredens door. Om iets voor half acht was het tijd voor het Zwitserse Morgarten. Ik had nog nooit van deze band gehoord laat staan live gezien. Nu moet ik zeggen dat ik in deze twee dagen van de tien bands er acht nog nooit live had gezien. En dat voor iemand die bijna 1100 optredens van meer dan 600 bands heeft meegemaakt hahaha. Gelijk maar even een pluim tussendoor voor degene die de line-up verzorgd, hij of zij heeft er werkelijk verstand van. Nou de black/folk metalband Morgarten klapte er gelijk flink op. Het is natuurlijk behoorlijk aanstekelijke muziek en het publiek reageerde er dan ook goed op. Knap is dat er genoeg afwisseling in de nummers zit, meeslepend er soms ontroerend, dan weer duister en agressief. Op het eind van de set kwam er plotseling nog een zakloze pijp tevoorschijn. Blijf dit soort instrumenten zelf altijd erg leuk vinden in combinatie met de harde muziek. Zo ben ik een groot fan van Eluveitie, niet toevallig ook afkomstig uit Zwitserland.
Het interview met Majestica in het theater lieten we voor wat het was, eerlijk gezegd vonden we het programma in het theater deze keer wat minder. Dat komt ook omdat we beiden niet van akoestische optredens houden. We hadden inmiddels vriendschap gesloten met Rob en met de uitstekende DJ, die telkens passende goede muziek draaide tussen de optredens door. Om iets voor half acht was het tijd voor het Zwitserse Morgarten. Ik had nog nooit van deze band gehoord laat staan live gezien. Nu moet ik zeggen dat ik in deze twee dagen van de tien bands er acht nog nooit live had gezien. En dat voor iemand die bijna 1100 optredens van meer dan 600 bands heeft meegemaakt hahaha. Gelijk maar even een pluim tussendoor voor degene die de line-up verzorgd, hij of zij heeft er werkelijk verstand van. Nou de black/folk metalband Morgarten klapte er gelijk flink op. Het is natuurlijk behoorlijk aanstekelijke muziek en het publiek reageerde er dan ook goed op. Knap is dat er genoeg afwisseling in de nummers zit, meeslepend er soms ontroerend, dan weer duister en agressief. Op het eind van de set kwam er plotseling nog een zakloze pijp tevoorschijn. Blijf dit soort instrumenten zelf altijd erg leuk vinden in combinatie met de harde muziek. Zo ben ik een groot fan van Eluveitie, niet toevallig ook afkomstig uit Zwitserland.
Mooi overzicht
Black en folk metal
Zakloze pijp of op z'n Engels: bagless bagpipe
Majestica
Zanger en gitarist Tommy Johansson
Toen was het de beurt aan Majestica uit Zweden. De bandleider en zanger van deze band is Tommy Johansson, ook gitarist van Sabaton. Duidelijk is dat deze Tommy heel veel geleerd heeft van Joakim Brodén daar hij het gehele optreden het publiek opjut en bespeeld. Mede daardoor en de overheerlijke powermetal gaat de zaal helemaal uit de bol. Er werd volop meegezongen met bijvoorbeeld Night Call Girl en Above the Sky. Natuurlijk werden er ook nog een paar kerstliedjes gespeeld, hoezo denkt de lezer misschien? De band heeft namelijk in 2020 een prima kerstalbum uitgegeven en wilde hier graag wat van spelen. Het paste naadloos in de set, er waren zelfs enkele kerstmutsen te zien in het publiek dus was er wel op gerekend. We keken heel even om het hoekje bij de akoestische show van Morgarten in het theater, maar zoals eerder aangeven, dat is niks voor ons.
Toen was het de beurt aan Majestica uit Zweden. De bandleider en zanger van deze band is Tommy Johansson, ook gitarist van Sabaton. Duidelijk is dat deze Tommy heel veel geleerd heeft van Joakim Brodén daar hij het gehele optreden het publiek opjut en bespeeld. Mede daardoor en de overheerlijke powermetal gaat de zaal helemaal uit de bol. Er werd volop meegezongen met bijvoorbeeld Night Call Girl en Above the Sky. Natuurlijk werden er ook nog een paar kerstliedjes gespeeld, hoezo denkt de lezer misschien? De band heeft namelijk in 2020 een prima kerstalbum uitgegeven en wilde hier graag wat van spelen. Het paste naadloos in de set, er waren zelfs enkele kerstmutsen te zien in het publiek dus was er wel op gerekend. We keken heel even om het hoekje bij de akoestische show van Morgarten in het theater, maar zoals eerder aangeven, dat is niks voor ons.
Gitarist Petter Hjärpe zingt ook mee
En nog een keertje Tommy
Akoestische set Morgarten in het theater
Met Lisette en bassist Maarten van Scarlet Stories op de foto
Eric is ook al in kerststemming...
Eric Clayton and the Nine
Als laatste stond Eric Clayton and the Nine geprogrammeerd. Ik had thuis naar de muziek geluisterd en vond het betrekkelijk saai. Hoe anders was dit live. De man maakt er een leuke visuele show van. Er komt van alles voorbij. Zo houdt hij bij de diverse nummers een babypop in z'n hand, een geweer en heeft een helm op, een masker en hij is bijzonder geschminkt. Grappig was dat hij op een gegeven moment op z'n knieën zat te zingen, blijkbaar was hij zijn tekst vergeten want toen we goed keken zagen we een A4 voor z'n neus op de grond liggen. Er werd nog gepoogd een standaard neer te zetten voor zijn tekstvellen maar die viel weer om. Dit hilarische tafereel herhaalde zich later nog een keer. Live komt de muziek trouwens veel krachtiger over. De man wordt gesteund door Nederlandse muzikanten, die een aantal keer met elkaar geoefend hebben. Het schijnt dat Eric een beetje extravagant is (dat was me nog niet opgevallen) maar zeer sympathiek. Dit vertelde de gezellige vriendin van de bassist die het gehele optreden naast me stond. De set werd afgesloten met het prachtige A Thousend Scars en na een laatste biertje gingen we op weg naar ons hotel. We kwamen door de uitgaansstraat van Apeldoorn, het was hier nogal gezellig maar om middernacht was alles net dicht gegaan. Toch konden we op de valreep nog een broodje döner scoren bij een schichtig om zich heen kijkende eigenaar en gingen we zeer tevreden slapen na de eerste geslaagde dag.
Als laatste stond Eric Clayton and the Nine geprogrammeerd. Ik had thuis naar de muziek geluisterd en vond het betrekkelijk saai. Hoe anders was dit live. De man maakt er een leuke visuele show van. Er komt van alles voorbij. Zo houdt hij bij de diverse nummers een babypop in z'n hand, een geweer en heeft een helm op, een masker en hij is bijzonder geschminkt. Grappig was dat hij op een gegeven moment op z'n knieën zat te zingen, blijkbaar was hij zijn tekst vergeten want toen we goed keken zagen we een A4 voor z'n neus op de grond liggen. Er werd nog gepoogd een standaard neer te zetten voor zijn tekstvellen maar die viel weer om. Dit hilarische tafereel herhaalde zich later nog een keer. Live komt de muziek trouwens veel krachtiger over. De man wordt gesteund door Nederlandse muzikanten, die een aantal keer met elkaar geoefend hebben. Het schijnt dat Eric een beetje extravagant is (dat was me nog niet opgevallen) maar zeer sympathiek. Dit vertelde de gezellige vriendin van de bassist die het gehele optreden naast me stond. De set werd afgesloten met het prachtige A Thousend Scars en na een laatste biertje gingen we op weg naar ons hotel. We kwamen door de uitgaansstraat van Apeldoorn, het was hier nogal gezellig maar om middernacht was alles net dicht gegaan. Toch konden we op de valreep nog een broodje döner scoren bij een schichtig om zich heen kijkende eigenaar en gingen we zeer tevreden slapen na de eerste geslaagde dag.
Jeroen Geerts op gitaar
Met een baby
Veel theater
Nu weer met een helm en geweer
Geschminkt hoofd
Mooie volle stem
Na aankomst in ons hotel nog een broodje döner
Geen opmerkingen:
Een reactie posten