Nervosa, Destruction, Obituary en Testament * 26 oktober 2025, Tivoli Ronda - Utrecht

 

Setlist Nervosa:

Seed of Death, Behind the Wall, Kill the Silence, Perpetual Chaos, Venomous, Jailbreak en Endless Ambition.

Setlist Destruction:

Curse the Gods, Nailed to the Cross, Scumbag Human Race, Mad Butcher, No Kings No Masters, Thrash 'Til Death, Bestial Invasion en Destruction.

Setlist Obituary:

Redneck Stomp, Sentence Day, A Lesson in Vengeance, The Wrong Time, Infected, Body Bag, Dying, Cause of Death, Chopped in Half / Turned Inside Out, I'm in Pain en Slowly We Rot.

Setlist Testament:

D.N.R. (Do Not Resuscitate), WWIII, Practice What You Preach, Sins of Omission, Native Blood, Trail of Tears, Low, More Than Meets the Eye, Drum Solo, First Strike Is Deadly, Infanticide A.I., Shadow People, Return to Serenity, Electric Crown en Into the Pit.

Vanavond!

Nervosa was een leuke opwarmer

Voor de tweede keer dit weekend naar Tivoli, deze keer op de fiets want er zal vast wel een biertje gedronken gaan worden. Het ging een druk programma worden deze avond met maar liefst vier bands. De Thrash of The Titans tour brengt verschillende smaken samen van de laatste decennia Trash. We hebben nieuw bloed uit Zuid-Amerika in de naam van Nervosa, Teutoonse terreur van Destruction, old school thrash/death van Obituary en het almachtige en nog steeds onderschatte Testament. Ik kwam om iets over 18:00 uur binnen en sloot aan bij mijn vriendjes Susan en André die beneden op me stonden te wachten. We liepen naar boven en kwamen de ene na de andere bekende tegen, vanavond waren "we" massaal op komen dagen. Alle 2000 kaarten waren dan ook heel snel de deur uit gevlogen en op Ticketswap werden zelfs tot op de laatste dag nog bijna 600 kaarten gezocht. Opvallend was dat het al goed vol was toen Nervosa de avond aftrapte.  

Destruction

Prima trashmetal

Nervosa werd in 2010 opgericht door gitariste Prika Amaral en drummer Fernanda Terra, inmiddels en de nodige line-up wisselingen later is Prika nog het enige bandlid van het allereerste uur. Op 22 januari 2021 werd het vierde album "Perpetual Chaos" uitgebracht, met als onder andere speciale gasten Schmier van Destruction en Eric AK van Flotsam and Jetsam, gevolgd door het album "Jailbreak" in 2023 waar opnieuw een paar bijzondere gasten aan meededen zoals Gary Holt en Lena Scissorhands. In datzelfde jaar werd de line-up voor de zoveelste keer gewijzigd en wordt er inmiddels gewerkt aan een nieuw album. De verhuizing naar Griekenland lijkt eindelijk te hebben geresulteerd in een op zijn minst een semi-stabiele line-up. De band hanteert meer een Slayer aanpak met strak gespeelde vlotte korte songs en de extreme vocalen van Prika Amarals zijn overtuigend. Het klinkt allemaal erg aanstekelijk, de dames spelen een strakke set en sluiten af met de knaller "Endless Ambition". 

Gitarist Damir Eskic

Obituary

Na een korte pauze was daar de Duitse thrashmetalband Destruction, al opgericht in 1982. Ze behoren bij de "Big Four" van de Duitse thrash metal scene, samen met Kreator, Sodom en Tankard. De vroege releases van de band worden door sommigen beschouwd als klassiekers binnen het thrash metal genre. In april 2022 kwam het vijftiende studioalbum "Diabolical" uit ter ere van het 40-jarig jubileum van de band en op 7 maart jongstleden alweer hun zestiende studioalbum "Birth of Malice". Alhoewel er weinig verrassingen in de releases van de laatste jaren zitten is het toch een wat beter album geworden waarvan vanavond enkele nummers gespeeld worden in de korte tijd die de band krijgt. Met "Scumbag Human Race", "No Kings No Masters" en "Destruction" wordt het nieuwste album toch behoorlijk in het zonnetje gezet. Bassist en zanger Schmier is de enige die over is van de originele line-up. Hij wordt geflankeerd door twee jonge gitaristen die gretig hun ding staan te doen. Ik, André en zeker Susan (als grote fan van de band) waren zeer te spreken over het gebodene. Afgesloten werd met het nieuwe nummer genoemd naar de naam van de band, eerlijk gezegd vond ik dat nog het minste nummer, maar voor de rest was het een prima optreden.  

Veel pauzes tussendoor

Als een stoomwals

Veel bezoekers waren gekomen voor Obituary, deze Amerikaanse deathmetalband werd al in 1984 opgericht in Tampa, Florida. De band heeft inmiddels elf studio- en vijf live albums uitgebracht. De huidige line-up van Obituary bestaat uit zanger John Tardy, drummer Donald Tardy, bassist Terry Butler, gitaristen Trevor Peres en Ken Andrews. De band heeft verschillende bezettingswisselingen ondergaan, maar Trevor Peres, Donald en John Tardy zijn er al vanaf het allereerste begin bij en dat is toch wel uniek. De band ging er gelijk vol op en ging als een stoomwals over de volle Ronda heen. De sound gaat door merg en been, de muzikanten spelen met intens veel gevoel. Er zijn geen gimmicks, geen onzin, ze hebben het niet nodig, de riffs zijn genoeg. Meer dan de helft van het 35-jarige jubileumalbum "Cause of Death" zitten in de set, "Infected", "Body Bag", "Dying", "Cause of Death" en "Chopped in Half / Turned Inside Out". Jammer is wel telkens die lange pauze tussen de nummers door, kan dat niet helemaal plaatsen eigenlijk. Met de publieksfavoriet "Slowly We Rot" wordt de set afgesloten en bewijst Obituary vanavond dat er na al die jaren nog lang geen sleet zit op de band.

Vuisten in de lucht

Gitarist Trevor Peres

Heel veel zin had ik in de laatste band van deze avond, Testament. Deze Amerikaanse thrashmetalband bracht in 1987 haar debuutalbum "The Legacy" uit, een ode aan Legacy. Legacy was de naam waaronder Testament ooit in 1983 begonnen was. In datzelfde jaar trad Testament al op in Europa, namelijk als co-headliner op Dynamo Open Air, toen nog in de binnenstad van Eindhoven. Dit werd vanavond nog heel wat keren benoemd door zanger Chuck Billy. Een jaar later, in 1988, bracht de band reeds een nieuw album uit: "The New Order". "The New Order" wordt door veel fans nog steeds gezien als een van de beste albums die Testament ooit uitbracht. Op deze release staan onder andere de klassiekers "Trial by Fire", "Into the Pit" en "Disciples of the Watch". In 2000 kreeg Chuck Billy te horen dat hij kanker had. Terwijl Billy de strijd tegen kanker aanbond, organiseerde Eric Peterson in zijn naam een benefietconcert waarbij Testament samen met ex-vocalist Steve Souza (die met de band had gespeeld toen ze nog bekend stonden als Legacy) als The Legacy optrad. Onder andere oud-leden Alex Skolnick en Greg Christian verschenen voor het eerst sinds jaren weer met Peterson en Billy op het podium. Gelukkig heeft Chuck Billy deze strijd gewonnen en staat hij alweer een tijdje fit op de planken. 

Was knalhard

Zanger John Tardy

Op 16 februari 2020 zag ik Testament ook in de Ronda, met Death Angel en Exodus. Kort hierna brak de corona pandemie uit. Tijdens deze tournee raakten zowel zanger Chuck Billy als bassist Steve DiGiorgio besmet met het coronavirus, wie weet hadden ze het al wel op deze avond...... Billy en DiGiorgio behoorden tot de eerste metal artiesten die de ziekte opliepen. Als gevolg van de pandemie werd deze tournee stilgelegd. Nu dus alweer meer dan vijf jaar later staat de band weer in Tivoli en Testament trapt gelijk met een stevige kraker af, "D.N.R. (Do Not Resuscitate)" gevolgd door de knaller en hopelijk het nooit bewaarheid wordende "WWIII". In Alex Skolnick hebben ze één van de allerbeste gitaristen die uit de eerste golf van thrash uit de jaren tachtig is voortgekomen en hij krijgt regelmatig de schijnwerpers op zich gericht om zijn niet geringe kunsten te vertonen. Chuck Billy heeft deze band het grootste deel van zijn carrière op zijn enorme schouders gedragen en vanavond bewijst hij nog maar eens waarom hij een van de meest gerespecteerde frontmannen in de thrash is. 

Met André en Susan

Testament

Er zitten ook nog twee wat rustigere nummers in de set vanavond met "Trail of Tears" en "Return to Serenity" en dan hoor je hoe sterk de band muzikaal in elkaar steekt. Hou hier zelf wel erg van, ook omdat dan het opvolgende nummer dan meteen veel harder binnenkomt hahaha. Gelukkig spelen ze vanavond ook mijn favoriete nummer "More Than Meets the Eye", dus daar ook nog een filmpje van gemaakt. O ja, er worden ook nog twee splinternieuwe nummers gespeeld, het profetische "Infanticide A.I." en "Shadow People" deze passen naadloos in de set en zeker het eerste nummer zal wel eens een blijvertje kunnen worden. Met het logische en door iedereen omarmde nummer "Into The Pit" werd de set afgesloten en hield André het ook niet meer vol en sprong de pit in. Testament blijft een formidabele live-act! Al met al een hele toffe avond gehad met voor mij (net als volgens mij voor Susan en André) als uitschieters Destruction en vooral Testament. We namen nog een laatste biertje en ik kon ik nog redelijk droog bij mijn fiets komen. Die stond vlakbij op m'n werk en gelukkig had ik m'n regenpak meegenomen want ik reed in de stromende regen naar huis. 

Geweldig optreden

Chuck Billy

Gitarist Alex Skolnick

Geweldige gitarist

Vuurwerk!

Drummer Chris Dovas in het zonnetje

Chris krijgt "hulp" van Steve Di Giorgio

Vanaf het balkon

De avond afsluiten met Destruction en Nervosa op het podium

Utrecht bedankt!

Forever Still en Blackbriar * 24 oktober 2025, Tivoli Pandora - Utrecht

 

Setlist Forever Still:

Survive, Find a Way, This Dark Abyss, So I Run, Do Your Worst, Breathe in Colours. Yell To the Sky (op piano) en Embrace the Tide.

Setlist Blackbriar:

Bluebeard’s Chamber, Floriography, I'd Rather Burn, Arms of the Ocean, The Hermit and the Lover, The Catastrophe That Is Us, Cicada, Spirit of Forgetfulness, Acoustic medley, Far Distant Land, The Fossilized Widow, Deadly Diminuendo, Selkie, Crimson Faces, Until Eternity, A Last Sigh of Bliss en Green Light Across the Bay.

Drummer Viktor Enebjörn

Forever Still

Ik ben mooi op tijd in de zaal en zoek maatje Rob op, hij staat met Renée en nog een meisje uit Wijk vrijwel vooraan bij het podium. We proosten met een biertje op een leuke avond. De support band Forever Still is een Deense alternatieve metalband en werd in 2013 in Kopenhagen opgericht door zangeres Maja Shining en multi-instrumentalist Mikkel Haastrup. De band heeft inmiddels drie albums en een EP uit en er wordt gewerkt aan een nieuwe plaat. De mix van rock en metal van het viertal (drummer Rune Frisch, gitarist Inuuteq Kleemann, bassist Mikkel Haastrup en zangeres Maja Shining) komt live overtuigender over dan op de plaat. De band treedt niet heel veel op en dat is wel merkbaar aan het begin van het optreden. De eerste twee nummers komen niet helemaal lekker uit de verf en ook de zang van Maja bezorgt me de kriebels. 

Zangeres Maja Shining

Nog een keer Maja

Gelukkig wordt daarna beter en het meest opvallende is de progressieve inslag van de nummers. Zangeres Maja maakt een super blije indruk, ze geeft diverse keren aan dat het een hele eer is om weer op het podium te staan. Bij het nummer "Yell To the Sky" staat ze alleen op het podium en speelt ze als begeleiding op piano. Ze geeft aan dat ze nogal nerveus is en je zal dan net zien dat het mis gaat. Heel lullig is dat er een storing in de zware tonen van de piano optreedt. De volle zaal pakt het prima op en na een onderbreking speelt ze het nummer nog een keer helemaal opnieuw en wordt ze enthousiast toegejuicht. Gelukkig wordt daarna nog met een lekker pittig nummer, "Embrace the Tide", op een fijne manier de set afgesloten.  

Ook op piano (lees: keyboard)

Blackbriar met spinnewiel

De in 2012 opgerichte alternatieve Nederlandse gothic/metal band Blackbriar begeeft zich op het snijvlak van gothic en symfonische metal en zie ik vanavond alweer voor de vijfde keer. Twee keer als voorprogramma, één keer als onderdeel van een soort festival en nu dus voor de tweede keer als headliner. De eerste keer was alweer zes jaar geleden en heel leuk is de ontwikkeling te zien die de band heeft doorgemaakt. Wat is de band in deze periode gegroeid! Frontvrouw Zora Cock trekt de aandacht met haar glasheldere, Kate Bush-achtige stemgeluid dat fraai contrasteert met de loodzware gitaarriffs. Ook is duidelijk dat de band aardig wat aanhang heeft, de zaal (700 bezoekers) was heel snel uitverkocht en er zijn tientallen fans met bandshirts, deze zorgen voor een heerlijk enthousiast sfeertje. 

Gitarist Bart Winters

Zora Cock

Dit is ook duidelijk omdat bij de aankondiging en het einde van elk nummer luid gejuich uit de zaal opstijgt. De setlist bestaat uit een afwisseling van oudere en nieuwere nummers waarbij wel een nadruk ligt op het album “A Thousand Little Deaths" welke net uitgebracht is. Hier zijn maar liefst vijf clips van uitgebracht, dus even checken op YouTube zou ik zeggen. Van het splinternieuwe album worden vanavond liefst zeven nummers gespeeld "Bluebeard’s Chamber", "Floriography", "The Hermit and the Lover", "The Catastrophe That Is Us", "The Fossilized Widow", "A Last Sigh of Bliss" en "Green Light Across the Bay". Deze laatste twee nummers sluiten de set ook nog eens af. Nummers als "Crimson Faces" toonden haar vermogen om moeiteloos over te gaan in een krachtige falsetstem, Zora's toon is een mix van melancholie en romantiek.

Prachtige stem

Op keyboard Ruben Wijga

Het optreden van de band wordt gekenmerkt door een perfecte balans tussen agressie en elegantie. De zware riffs, met dank aan gitaristen Bart Winters en Robin Koezen, zorgen voor een solide basis, terwijl het keyboardspel van Ruben Wijga (rood wijntje!) diepte toevoegt aan het algehele geluid. Zijn pianostukken bij "Far Distant Land" bootst traditionele volksinstrumenten na met fijne soundscapes. De chemie tussen de bandleden zie je er vanaf springen. Helaas ging het akoestische gedeelte ietwat de mist in, het was rommelig, maar gelukkig liep dit gedeelte "over" in het lekker stevige nummer "Far Distant Land" en kwam het toch nog goed. Voor mij lag het zwaartepunt toch wel bij het waanzinnige goede nummer "Deadly Diminuendo", daarna "Selkie" en "Crimson Faces". Blackbriar brengt stuk voor stuk zeer gevarieerde nummers en wisselt stevige knallers mooi af met minder hevige liedjes en Zora heeft een hemelse stem. Buiten dat het een professionele band is zie je ook een vriendengroep met veel plezier optreden. Heerlijk avondje gehad!

Weinig echte gitaarsolo's

Zora samen met Siebe Sol op bas

Nog een keer Zora en Siebe

Van achterin de zaal

Vanaf het balkon

De band bedankt het publiek

Foto!

Blackbriar - Selkie

After Forever * 5 oktober 2025, 013 - Tilburg

 

Setlist After Forever:

Ex Cathedra (tape), Monolith of Doubt, My Pledge of Allegiance #1: The Sealed Fate, Tortuous Threnody, Emphasis, Intrinsic, Zenith, Inimical Chimera, Beyond Me, Mea Culpa, Leaden Legacy (The Embrace That Smothers, Part I), Wings of Illusion (met Joep Beckers en Jack Driessen), Estranged (A Timeless Spell), The Key, Semblance of Confusion, Yield to Temptation (The Embrace That Smothers, Part III) en Forlorn Hope. Toegift: Discord, Energize Me en Follow in the Cry (The Embrace That Smothers, Part II) (met Joep Beckers en Jack Driessen).

Wat een start!

Angel Wolf-Black

Heel bijzonder om een band reünie te zien precies 20 jaar nadat ze speelden in de oude Tivoli op de Oude Gracht. Voor de band zelf is het in 2025 precies 25 jaar geleden dat ze geschiedenis schreven met het debuutalbum "Prison of Desire". Met de opvolger "Decipher" (2001) werd de basis gelegd voor hardere symfonische metal. Dit leidde tot een succesvol avontuur, met vijf albums en vele optredens wereldwijd, tot hun afscheid in 2008. Dit wordt door veel fans (zelfs wereldwijd) nog steeds betreurd en nu besloten de originele bandleden, Mark Jansen, Sander Gommans, André Borgman en Luuk van Gerven om dit 25-jarige jubileum te vieren in 013. Ik las in een interview met Mark Jansen dat Progpower U.S.A. aan hem had gevraagd of de band daar in de originele bezetting wilde optreden. 

Nog een keer Angel

Mark is blij met Sander

Helaas wilde Floor niet meedoen en was dat voor Progpower ook meteen de reden om het niet door te laten gaan. Maar het zaadje was geplant en de andere oud-leden hadden er wel zin in. Ondertussen werd vocaliste Angel Wolf-Black van SheWolf gestrikt om deze niet bepaald eenvoudige job op zich te nemen. Verder werd de band versterkt met gitarist Bas Maas (Doro/After Forever) en toetsenist Jeffrey Revet (Stream of Passion). Mark moest verder zijn best doen om Sander Gommans ook zover te krijgen, de beste man had al 15 jaar niet meer op de planken gestaan. Ook het grunten moest hij weer langzaamaan opbouwen. Zo werd er een show gepland in de kleine zaal van 013 op zaterdag 4 oktober en deze was razendsnel uitverkocht. Ik zelf greep ook naast een kaartje en gelukkig werd er al snel een 2e show gepland op zondag 5 oktober in de grote zaal en kon ik er toch bij zijn. Ondertussen werd er door verschillende festivals en promotors geprobeerd om de band te strikken maar Mark gaf aan dat hij het te druk heeft met Epica en dat dat er zeer waarschijnlijk niet inzit. We zullen zien, ik hoop toch nog een beetje op Graspop? 

Mark Jansen en Sander Gommans

Geweldige band

Misschien is het leuk om eerst iets over de geschiedenis van deze band te vertellen. After Forever werd oorspronkelijk opgericht in 1995, onder de naam Apocalypse. In 1997 kwam zangeres Floor Jansen bij de band en verschoof hun stijl naar symfonische metal. De sopraanstem van Floor contrasteerde heel mooi met de grunts en screams van Sander Gommans en Mark Jansen. Al snel begon de band hun eigen nummers te componeren en veranderden ze hun naam in After Forever, naar het Black Sabbath-nummer. Eind 2001 verscheen After Forever als rijzende ster in de dynamische scène van de Nederlandse metal, met bands als The Gathering, Within Temptation, Gorefest en Ayreon. In 2001 bracht de band "Decipher" uit, met klassieke instrumenten en een live koor. 

Wat een zangeres!

Angel Wolf-Black

Critici waren onder de indruk van het opmerkelijke muzikale vakmanschap van de jonge leden van de band en in het bijzonder van de zang van Floor Jansen, zowel in de studio als in liveoptredens. Al snel na de release van "Decipher" kreeg After Forever te maken met een sterk creatief contrast tussen stichtend lid en gitarist Mark Jansen en de rest van de band. Deze muzikale verschillen leidden ertoe dat Mark Jansen de band verliet. Bij zijn vertrek vormde Mark Jansen al snel een andere band genaamd Sahara Dust, die zich later ontwikkelde tot de symfonische metalband Epica. In een interview in 2007 beschreef Jansen zijn vertrek bij After Forever als een schok voor hem, op het moment van zijn ontslag bereidde de band zich voor op deelname aan een reeks grote tournees en concerten zoals Pinkpop. 

Angel Wolf-Black

Bas Maas

Jansens plaats werd ingenomen door Bas Maas, die tijdens de tournees van 2001 en 2002 gitaartechnicus was geweest voor After Forever. In 2004 werd het conceptalbum "Invisible Circles" uitgebracht. Het album, dat gaat over jeugdtrauma's en misbruik, introduceerde progressieve metal elementen in de muziek van After Forever en het gebruik van een cleane mannenstem. Het album bereikte nummer 24 in de Nederlandse Top 100 hitlijst. In datzelfde jaar verliet ook Lando van Gils de band en werd vervangen door Joost van den Broek, een toetsenist die Floor Jansen had ontmoet tijdens haar tournee met Star One, een ander project van Arjen Lucassen. Begin september 2005 bracht de band hun vierde album "Remagine" uit. De nummers van het album zijn eenvoudiger en meer rechttoe rechtaan dan op de vorige albums. 

Mooi licht

Loepzuiver

Eind 2006 nam de band op wat hun laatste album zou zijn, evenals hun enige album dat werd uitgebracht via Nuclear Blast, het titelloze "After Forever". Het nummer "Energize Me" werd een bescheiden hitje. Het bevat gastoptredens van Annihilator-gitarist Jeff Waters en Doro Pesch. In januari 2008 kondigde After Forever op hun website aan dat de band een pauze van minstens een jaar zou nemen. In februari 2009 werd aangekondigd dat After Forever was ontbonden. Zangeres Floor Jansen en toetsenist Joost van den Broek werkten opnieuw samen in ReVamp en Star One, voordat Jansen zich uiteindelijk in 2013 bij Nightwish voegde als leadzangeres. Voormalig ritmegitarist Mark Jansen richtte Epica op in 2002 na zijn vertrek bij After Forever en richtte in 2010 MaYaN op, waar voormalig After Forever-leden Sander Gommans en Jack Driessen deel van uitmaakten. 

Gruntende Mark

Mark is blij met Bas

Ik ben deze keer met de auto gegaan, op zondag is dat qua drukte goed te doen. Was wel weer helemaal klaar met het OV. Een paar weken geleden was het weer drama toen we naar Ayreon in 013 gingen en we van de ene vertraging na de andere waren gegaan. Ook nu stond er aangegeven dat er geen treinen reden tussen Den Bosch en Tilburg. Waar zouden we zijn zonder de trein.... nou opheffen die handel en asfalteren zou ik zeggen. Voortaan ga ik me maar beperken tot concerten in m'n eigen stadsjie, gelukkig doet Tivoli tegenwoordig veel leuks. En ook de Helling en vooral DB's zijn toplocaties. Jammer genoeg waren er vanavond nogal veel erg leuke metal concerten buiten After Forever in 013. Zo was Y&T in het Patronaat, Ashes of Ares in Nobel en Angel Witch in Fluor. Toch jammer dat de zalen dat niet meer op elkaar afstemmen, maar misschien is dat wel onmogelijk. Er was vanavond geen support en After Forever speelde van 20:30 tot bijna 22:30 uur en ging de eerste twee albums spelen. "Prison of Desire" uit 2000 en "Decipher" uit 2001, deze werden mooi door elkaar gemixt. 

Links Jeffrey Revet (Stream of Passion) en rechts Ariën van Weesenbeek (Epica)

Geweldig optreden

Ik was mooi op tijd in de zaal en zocht maatje Rob op en zo stond ik precies in het midden voor het podium op rij 4. Het was dus nu de tweede keer dat ik After Forever live aan het werk zag met een tussenpauze van 20 jaar...... toentertijd dus met Floor. Er heerste een gespannen sfeer in de zaal, we hadden allemaal het gevoel dat we iets bijzonders gingen meemaken. Er waren heel veel fans uit binnen- en buitenland. Wat konden we precies verwachten? Er werd geopend met een instrumentale intro, "Ex Cathedra" en toen kwam de band het podium op onder oorverdovend gejuich van de bijna volle zaal (alleen de balkons waren dicht). Er werd geopend met het heerlijke nummer "Monolith of Doubt" en de uit Griekenland afkomstige zangeres Angel Wolf-Black bezorgde ons meteen kippenvel. Ze deed het veel beter dan verwacht. Af en toe deed ik m'n ogen dicht en leek het wel of Floor stond te zingen, geweldig! De hoge noot aan het einde van het nummer "Intrinsic" was episch. De band was super enthousiast en Mark straalde de hele avond van oor tot oor. 

Joep Beckers deed twee nummers mee

Mark Jansen

Beide albums "Prison of Desire" en "Decipher" (van die laatste heb de gelimiteerde dubbel picture vinyl uitvoering (slechts 1000 exemplaren van geperst, je had gelijk Andreas)). De muziek is wat minder pompeus en ruwer dan dat van Epica maar is zeker wel vergelijkbaar, echte metal met klassieke opera elementen. Het gaat dan ook heen en weer in heftige maar ook "kleinere" nummers met veel gevoel en melodie. Bij het nummer "Wings of Illusion" werd er een tweede drumstel en keyboard het podium opgereden. Joep Beckers en Jack Driessen (drummer en toetsenist van het allereerste uur) deden dit nummer mee. Later bij de afsluiter deden ze nog een keertje mee. Met "Forlorn Hope" werd de reguliere set afgesloten, maar de band kwam nog terug voor een toegift van drie nummers (waarvan de eerste twee van het allerlaatste album After Forever uit 2007 als leuke extra's). Met "Discord", "Energize Me" (dit poppy nummer was wat minder geschikt voor Angel) en "Follow in the Cry (The Embrace That Smothers, Part II)" werd deze geweldige en ook bijzondere avond afgesloten. Ik dronk nog even een afzakkertje met Rob en we gingen beide zeer tevreden huiswaarts.

Mark met Jack Driessen

Jack Driessen deed ook twee nummers mee

Wat een stem!

Drummer Ariën van Weesenbeek

De band bedankt het publiek

After Forever - Leaden Legacy (33 seconds)

After Forever - Energize Me