After Forever * 5 oktober 2025, 013 - Tilburg

 

Setlist After Forever:

Ex Cathedra (tape), Monolith of Doubt, My Pledge of Allegiance #1: The Sealed Fate, Tortuous Threnody, Emphasis, Intrinsic, Zenith, Inimical Chimera, Beyond Me, Mea Culpa, Leaden Legacy (The Embrace That Smothers, Part I), Wings of Illusion (met Joep Beckers en Jack Driessen), Estranged (A Timeless Spell), The Key, Semblance of Confusion, Yield to Temptation (The Embrace That Smothers, Part III) en Forlorn Hope. Toegift: Discord, Energize Me en Follow in the Cry (The Embrace That Smothers, Part II) (met Joep Beckers en Jack Driessen).

Wat een start!

Angel Wolf-Black

Heel bijzonder om een band reünie te zien precies 20 jaar nadat ze speelden in de oude Tivoli op de Oude Gracht. Voor de band zelf is het in 2025 precies 25 jaar geleden dat ze geschiedenis schreven met het debuutalbum "Prison of Desire". Met de opvolger "Decipher" (2001) werd de basis gelegd voor hardere symfonische metal. Dit leidde tot een succesvol avontuur, met vijf albums en vele optredens wereldwijd, tot hun afscheid in 2008. Dit wordt door veel fans (zelfs wereldwijd) nog steeds betreurd en nu besloten de originele bandleden, Mark Jansen, Sander Gommans, André Borgman en Luuk van Gerven om dit 25-jarige jubileum te vieren in 013. Ik las in een interview met Mark Jansen dat Progpower U.S.A. aan hem had gevraagd of de band daar in de originele bezetting wilde optreden. 

Nog een keer Angel

Mark is blij met Sander

Helaas wilde Floor niet meedoen en was dat voor Progpower ook meteen de reden om het niet door te laten gaan. Maar het zaadje was geplant en de andere oud-leden hadden er wel zin in. Ondertussen werd vocaliste Angel Wolf-Black van SheWolf gestrikt om deze niet bepaald eenvoudige job op zich te nemen. Verder werd de band versterkt met gitarist Bas Maas (Doro/After Forever) en toetsenist Jeffrey Revet (Stream of Passion). Mark moest verder zijn best doen om Sander Gommans ook zover te krijgen, de beste man had al 15 jaar niet meer op de planken gestaan. Ook het grunten moest hij weer langzaamaan opbouwen. Zo werd er een show gepland in de kleine zaal van 013 op zaterdag 4 oktober en deze was razendsnel uitverkocht. Ik zelf greep ook naast een kaartje en gelukkig werd er al snel een 2e show gepland op zondag 5 oktober in de grote zaal en kon ik er toch bij zijn. Ondertussen werd er door verschillende festivals en promotors geprobeerd om de band te strikken maar Mark gaf aan dat hij het te druk heeft met Epica en dat dat er zeer waarschijnlijk niet inzit. We zullen zien, ik hoop toch nog een beetje op Graspop? 

Mark Jansen en Sander Gommans

Geweldige band

Misschien is het leuk om eerst iets over de geschiedenis van deze band te vertellen. After Forever werd oorspronkelijk opgericht in 1995, onder de naam Apocalypse. In 1997 kwam zangeres Floor Jansen bij de band en verschoof hun stijl naar symfonische metal. De sopraanstem van Floor contrasteerde heel mooi met de grunts en screams van Sander Gommans en Mark Jansen. Al snel begon de band hun eigen nummers te componeren en veranderden ze hun naam in After Forever, naar het Black Sabbath-nummer. Eind 2001 verscheen After Forever als rijzende ster in de dynamische scène van de Nederlandse metal, met bands als The Gathering, Within Temptation, Gorefest en Ayreon. In 2001 bracht de band "Decipher" uit, met klassieke instrumenten en een live koor. 

Wat een zangeres!

Angel Wolf-Black

Critici waren onder de indruk van het opmerkelijke muzikale vakmanschap van de jonge leden van de band en in het bijzonder van de zang van Floor Jansen, zowel in de studio als in liveoptredens. Al snel na de release van "Decipher" kreeg After Forever te maken met een sterk creatief contrast tussen stichtend lid en gitarist Mark Jansen en de rest van de band. Deze muzikale verschillen leidden ertoe dat Mark Jansen de band verliet. Bij zijn vertrek vormde Mark Jansen al snel een andere band genaamd Sahara Dust, die zich later ontwikkelde tot de symfonische metalband Epica. In een interview in 2007 beschreef Jansen zijn vertrek bij After Forever als een schok voor hem, op het moment van zijn ontslag bereidde de band zich voor op deelname aan een reeks grote tournees en concerten zoals Pinkpop. 

Angel Wolf-Black

Bas Maas

Jansens plaats werd ingenomen door Bas Maas, die tijdens de tournees van 2001 en 2002 gitaartechnicus was geweest voor After Forever. In 2004 werd het conceptalbum "Invisible Circles" uitgebracht. Het album, dat gaat over jeugdtrauma's en misbruik, introduceerde progressieve metal elementen in de muziek van After Forever en het gebruik van een cleane mannenstem. Het album bereikte nummer 24 in de Nederlandse Top 100 hitlijst. In datzelfde jaar verliet ook Lando van Gils de band en werd vervangen door Joost van den Broek, een toetsenist die Floor Jansen had ontmoet tijdens haar tournee met Star One, een ander project van Arjen Lucassen. Begin september 2005 bracht de band hun vierde album "Remagine" uit. De nummers van het album zijn eenvoudiger en meer rechttoe rechtaan dan op de vorige albums. 

Mooi licht

Loepzuiver

Eind 2006 nam de band op wat hun laatste album zou zijn, evenals hun enige album dat werd uitgebracht via Nuclear Blast, het titelloze "After Forever". Het nummer "Energize Me" werd een bescheiden hitje. Het bevat gastoptredens van Annihilator-gitarist Jeff Waters en Doro Pesch. In januari 2008 kondigde After Forever op hun website aan dat de band een pauze van minstens een jaar zou nemen. In februari 2009 werd aangekondigd dat After Forever was ontbonden. Zangeres Floor Jansen en toetsenist Joost van den Broek werkten opnieuw samen in ReVamp en Star One, voordat Jansen zich uiteindelijk in 2013 bij Nightwish voegde als leadzangeres. Voormalig ritmegitarist Mark Jansen richtte Epica op in 2002 na zijn vertrek bij After Forever en richtte in 2010 MaYaN op, waar voormalig After Forever-leden Sander Gommans en Jack Driessen deel van uitmaakten. 

Gruntende Mark

Mark is blij met Bas

Ik ben deze keer met de auto gegaan, op zondag is dat qua drukte goed te doen. Was wel weer helemaal klaar met het OV. Een paar weken geleden was het weer drama toen we naar Ayreon in 013 gingen en we van de ene vertraging na de andere waren gegaan. Ook nu stond er aangegeven dat er geen treinen reden tussen Den Bosch en Tilburg. Waar zouden we zijn zonder de trein.... nou opheffen die handel en asfalteren zou ik zeggen. Voortaan ga ik me maar beperken tot concerten in m'n eigen stadsjie, gelukkig doet Tivoli tegenwoordig veel leuks. En ook de Helling en vooral DB's zijn toplocaties. Jammer genoeg waren er vanavond nogal veel erg leuke metal concerten buiten After Forever in 013. Zo was Y&T in het Patronaat, Ashes of Ares in Nobel en Angel Witch in Fluor. Toch jammer dat de zalen dat niet meer op elkaar afstemmen, maar misschien is dat wel onmogelijk. Er was vanavond geen support en After Forever speelde van 20:30 tot bijna 22:30 uur en ging de eerste twee albums spelen. "Prison of Desire" uit 2000 en "Decipher" uit 2001, deze werden mooi door elkaar gemixt. 

Links Jeffrey Revet (Stream of Passion) en rechts Ariën van Weesenbeek (Epica)

Geweldig optreden

Ik was mooi op tijd in de zaal en zocht maatje Rob op en zo stond ik precies in het midden voor het podium op rij 4. Het was dus nu de tweede keer dat ik After Forever live aan het werk zag met een tussenpauze van 20 jaar...... toentertijd dus met Floor. Er heerste een gespannen sfeer in de zaal, we hadden allemaal het gevoel dat we iets bijzonders gingen meemaken. Er waren heel veel fans uit binnen- en buitenland. Wat konden we precies verwachten? Er werd geopend met een instrumentale intro, "Ex Cathedra" en toen kwam de band het podium op onder oorverdovend gejuich van de bijna volle zaal (alleen de balkons waren dicht). Er werd geopend met het heerlijke nummer "Monolith of Doubt" en de uit Griekenland afkomstige zangeres Angel Wolf-Black bezorgde ons meteen kippenvel. Ze deed het veel beter dan verwacht. Af en toe deed ik m'n ogen dicht en leek het wel of Floor stond te zingen, geweldig! De hoge noot aan het einde van het nummer "Intrinsic" was episch. De band was super enthousiast en Mark straalde de hele avond van oor tot oor. 

Joep Beckers deed twee nummers mee

Mark Jansen

Beide albums "Prison of Desire" en "Decipher" (van die laatste heb de gelimiteerde dubbel picture vinyl uitvoering (slechts 1000 exemplaren van geperst, je had gelijk Andreas)). De muziek is wat minder pompeus en ruwer dan dat van Epica maar is zeker wel vergelijkbaar, echte metal met klassieke opera elementen. Het gaat dan ook heen en weer in heftige maar ook "kleinere" nummers met veel gevoel en melodie. Bij het nummer "Wings of Illusion" werd er een tweede drumstel en keyboard het podium opgereden. Joep Beckers en Jack Driessen (drummer en toetsenist van het allereerste uur) deden dit nummer mee. Later bij de afsluiter deden ze nog een keertje mee. Met "Forlorn Hope" werd de reguliere set afgesloten, maar de band kwam nog terug voor een toegift van drie nummers (waarvan de eerste twee van het allerlaatste album After Forever uit 2007 als leuke extra's). Met "Discord", "Energize Me" (dit poppy nummer was wat minder geschikt voor Angel) en "Follow in the Cry (The Embrace That Smothers, Part II)" werd deze geweldige en ook bijzondere avond afgesloten. Ik dronk nog even een afzakkertje met Rob en we gingen beide zeer tevreden huiswaarts.

Mark met Jack Driessen

Jack Driessen deed ook twee nummers mee

Wat een stem!

Drummer Ariën van Weesenbeek

De band bedankt het publiek

After Forever - Leaden Legacy (33 seconds)

After Forever - Energize Me

Ayreon * 12 september 2025, 013 - Tilburg

 

Setlist Ayreon:

Act 1: My House on Mars, Sail Away to Avalon, Green and Cream (Guilt machine (part)), Days of the Knights (Arjen Anthony Lucassen), Day Six: Childhood, Dragon on the Sea, Day Thirteen: Sign (part), Sea Of Machines, The Year of ’41 (Star One), The First Man on Earth, The Lighthouse, The Argument 2 en Carried by the Wind. Act 2: Ayreon Classics: The Theory of Everything, Part 1, Actual Fantasy, Into the Black Hole (part), The Awareness, Dawn of a Million Souls, Valley of the Queens, Day Sixteen: Loser, The Castle Hall, Amazing Flight (part), Everybody Dies, Arjen en Joost speech, Set Your Controls (Star One), Day One: Vigil (tape) en Day Two: Isolation.

Met onze Griekse vrienden in een bui bij de molens

Bij kasteel Haarzuilens

Voor iemand die het altijd erg spannend vond om live op te treden (Arjen Lucassen heeft last van podiumvrees) is het inmiddels toch heel wat keren gelukt. Lucassen is in 1995 gestart met zijn concept albums onder de naam Ayreon en het was nooit de bedoeling om dit live ten uitvoer te brengen. In september 2002 is er voor het eerst zo'n moment geweest, toen onder de naam Star One heeft Arjen een prachtige show gegeven in 013, wij waren daar toen gelukkig ook bij. In september 2017 was het dan voor het eerst onder de naam Ayreon. Dit project had inmiddels een enorme vlucht genomen en alle shows waren uitverkocht. Ook de jaren daarna (2019, 2023 en dit jaar vijf shows) was elke kaart de deur uitgevlogen.    

De uitgebreide merchandise

Ayreon bier

Voor diegene die Ayreon niet (goed) kennen, het "project" is gebaseerd op progressieve rock en metal, maar combineert diverse muziekgenres. De nummers zijn zeer afwisselend maar ook binnen de nummers vinden veel tempowisselingen en variaties plaats. Er wordt ook regelmatig gebruik gemaakt van onverwachte instrumenten en er treden vele gastmuzikanten op, zoals Bruce Dickinson, Floor Jansen, Anneke van Giersbergen, Fish, Damian Wilson, James LaBrie, Barry Hay, Hansi Kürsch en Simone Simons.

Met Bill

André en nog iemand

Juist vanwege de vele gastmuzikanten is het moeilijk voor Ayreon om live optredens te geven. Lucassen treedt nadat hij in 2007 uit Stream of Passion stapte niet meer op. In 2016 maakt hij bekend toch weer te gaan optreden in verband met het aankomende album The Source. In september 2017 werden drie Ayreon-shows opgevoerd in poppodium 013, voorafgegaan door een try out show en de show werd bezocht door mensen uit meer dan 50 landen. De band bestond uit tien muzikanten en zestien zangers/zangeressen. Arjen Lucassen deed met maar enkele nummers mee. Wij hebben toen (inmiddels onze vrienden) een Grieks stel uit Athene ontmoet, waarmee we vanaf dat moment elk optreden hebben afgesproken.  

Start van het concert

Maggy Luyten

Op Graspop Metal Meeting 2018 werd ook opgetreden (wij waren hier ook bij). Dit was tevens de eerste festival show (en laatste?) van Ayreon. Sommige bandleden waren vervangen of deden niet mee wegens andere verplichtingen. Barry Hay, gastzanger op een van de Ayreon-albums en leadzanger van Golden Earring, trad ook op. Voorafgaand aan het optreden gaf Lucassen aan vaker te willen optreden, maar de shows wel exclusief te willen houden. In september 2019 waren er weer een reeks concerten in 013. Dit keer van het album Into the Electric Castle. Nu waren er mensen uit 64 landen aanwezig. Hiervoor heeft Lucassen een achievement award van de gemeente Tilburg ontvangen. Op 15, 16 en 17 september 2023 vond de concertreeks Live Beneath the Waves plaats in dezelfde concertzaal. Het album 01011001 werd er integraal uitgevoerd. Voor die gelegenheid mocht Lucassen als tweede artiest na Guus Meeuwis een gesigneerde cd tegen de buitenmuur van poppodium 013 prikken. 

Veel AI

En lasers

Vanavond dus een bloemlezing uit het complete werk van Ayreon onder de noemer: Ayreon - 30th Anniversary - An Amazing Flight Through Time. Helaas zonder zanger Edward Reekers (onder andere Kayak). Hij maakte op 22 augustus bekend uitgezaaide longkanker te hebben en dat genezing niet meer mogelijk is. Arjen: "Na het overweldigende succes van de vorige Ayreon-shows, en vooral de warme ontvangst van zowel de fans als de muzikanten, was het een gemakkelijke beslissing om Ayreon terug te brengen naar het podium voor meer shows in 2025. Maar de grote vraag was: wat moet het thema van de show zijn, en hoe kunnen we de fans dit keer verrassen en verblijden? Het antwoord was simpel-2025 markeert het 30-jarig jubileum van Ayreon! 

Tommy Karevik

Arjen Lucassen

Nadat we op het station verzameld hebben met onze Griekse vrienden Irene en Bill uit Athene gaat de heenweg zoals bijna altijd niet zonder hindernissen. Helaas heeft onze nationale trots de NS weer de nodige vertragingen maar de overstap in Den Bosch halen we nog net. Maar wat er met deze trein gebeurt zal altijd een raadsel blijven. Na 10 minuten gaat deze gedoseerd "in de ankers" om vervolgens het grootste deel van het traject in een slakkengang af te leggen. En als men dan nog de moeite neemt om de "beste reizigers" op de hoogte te stellen wat er nu aan de hand was….. niet dus. We blijven tot op dit moment compleet in ongewisse wat er nu precies aan de hand was. Een technisch probleem, een kleine aanrijding, een vliegend hert, we zullen het nooit weten. Gelukkig waren we lekker vroeg op pad gegaan en kwamen we net op tijd bij 013. Voordeel was dat de enorme rij voor de deur nu weg was. 

Anneke van Giersbergen

Prachtige stem

We worden vanavond meegenomen in een ultramoderne live-productie met een gigantisch, uniek podiumontwerp, prachtige visuals en spectaculaire special effects. Na een lang intro begon het concert met het nummer "My House On Mars". Heel mooi dat er even stil gestaan werd bij Edward Reekers. Ik denk dat Edward normaal gesproken deze opening had gedaan maar helaas is net bekend geworden dat de man ongeneeslijk ziek is. Er werd door de compleet afgeladen 013 een oorverdovend applaus gegeven voor Edward. 

Het podium vanaf het balkon

Marcela heeft er plezier in

Zoals altijd was het en komen en gaan door de verschillende zangeressen en zangers, deze keer waren het Wudstick, Arjen Lucassen himself, Robert Soeterboek, Damian Wilson, Anneke van Giersbergen, Marcela Bovio, Irene Jansen, Heather Findlay, Maggy Luyten, Mike Mills, Tommy Karevik en Dino Jelusick. Dit maakt dat er lekker veel afwisseling zit in zo'n avond. Het eerste deel (Act I) van het optreden was ingeruimd voor nog nooit eerder live gespeelde nummers. 

Mooi overzicht van boven

Joost van den Broek

Op enkele momenten na reageerde het publiek daarom wat lauw. Later in de toespraak van Arjen Lucassen kwam ter sprake dat er dit jaar een record gevestigd werd met bezoek van 71(!) verschillende nationaliteiten. In het tweede deel (Act II) kwamen de bekende nummers aan bod. Nu kwam ook de zaal goed los en werd er flink meegedaan, gezongen en geklapt. Eerlijk gezegd vind ik het een beetje vreemd dat als je 30 jaar Ayreon viert dat dus doet met nogal veel nooit eerder (en dus wat minder bekende) nummers. Dit hoorde ik dus ook veel bezoekers om me heen zeggen.

Day Sixteen: Loser

Toespraak van Arjen

Maar goed, het blijft altijd indrukwekkend en het niveau is ongelofelijk hoog van alle vocalisten, muzikanten en fraaie composities die voorbij komen. Bij het tweede deel van de set werd de sfeer een stuk beter en bij The Theory of Everything Part 1, Actual Fantasy, Valley of the Queens, Day Sixteen: Loser, The Castle Hall en Everybody Dies werd flink meegedaan. Er kwam toen een moment van rust, Arjen hield een nogal lange speech en ook Joost van den Broek werd terecht in het zonnetje gezet. Met een Star One nummer "Set Your Controls" en "Day Two: Isolation" werd het optreden afgesloten. 

De band bedankt het publiek

Op de foto met Patty Gurdy (onder andere Alestorm)

Al met al weer een mooie avond maar met toch wel wat kanttekeningen. Al zeg ik dat niet graag, Arjen blijft natuurlijk een muzikaal genie. Zag Ayreon nu voor de vierde keer (als we Star One in 2002 niet meetellen) in 2017, 2018, 2019 en 2023 en vond dit de minste keer. Natuurlijk is logischerwijs de verrassing er wel af maar we waren toch wat teleurgesteld over het eerste deel van het optreden. Ook de afsluitende nummers waren niet zo indrukwekkend als in de andere jaren. Het podium was dit keer vooral heel veel AI, prachtige beelden hoor maar weinig menselijk. Behalve vooral door Damian Wilson werd er weinig gedaan aan interactie met het publiek en hadden er wel wat meer pittige  nummers gespeeld mogen worden. Het was allemaal nogal mat, maar misschien ook wel dat er gewenning is opgetreden? Mocht er ooit nog een volgende keer komen dan sla ik (en als mijn gevoel goed is) ook onze Griekse vrienden over. 

Neeeeee! Ja, gelukkig kwam de trein van 23:33 naar Utrecht toch nog

Stortbui

Als laatste wat totaal niet te maken heeft met het optreden, die geweldige NS. Doordeweeks is het vrijwel onmogelijk om met de auto over de A2 van het noorden naar het zuiden te rijden dus is de trein de enige optie. Maar ook de treinen zitten zo extreem vol dat het soms niet eens lukt om erin te komen. Op de heenweg was het al spannend maar toen we op de terugweg op het station kwamen om de allerlaatste trein (let wel de laatste trein naar Utrecht is dus op vrijdagavond om 23:33 uur, wat een grap) werd aangegeven dat deze niet ging rijden. Grote paniek natuurlijk, wat gaan we doen? Gelukkig was blijkbaar het probleem net opgelost en kwam deze toch nog. Maar wat je anders kan doen, geen idee. We namen op station Utrecht afscheid van onze Griekse vrienden Irene en Bill. Nam de bus naar mijn dorp en in de 500 meter naar huis kwam er als toetje een enorme bui en kwam ik drijfnat thuis, hahahaha. 

Paar gadgets, beker van Irene en Bill gekregen

Ayreon - The Castle Hall