Concertverslagen en eigen gemaakte foto's met smartphone/pocketcamera.
Verder wat andere leuke metal dingetjes......
Stand 27-12-2024: 1332 optredens van 729 verschillende bands
Setlist Spill Gold: Beast Machine Alien. Setlist Dool: Venus in Flames, Self-Dissect, The Hand of Creation, The Shape of Fluidity, Wolf Moon, The Alpha, God Particle, Currents, Evil in You, House of a Thousand Dreams, Hermagorgon, Love Like Blood en Oweynagat.
Proost, op een mooie avond!
Plaatjes maken (foto André)
Ik heb het waarschijnlijk al eens eerder aangegeven op deze blog maar zo af en toe komen er door de jaren heen bands voorbij die in mijn favorietenlijst terechtkomen. DOOL is er zo één en ik kan deze band niet vaak genoeg zien optreden, het is telkens weer een hoogtepunt voor mij. Thuis gaat regelmatig een elpee van de band (heb ze allemaal) op de draaitafel maar live is het toch een ander verhaal. Het komt veel steviger en zeer indringend binnen. Ik was in mei dit jaar ook bij de presentatie van het nieuwe album "The Shape of Fluidity" geweest in Annabel (Rotterdam, geboorteplaats van Raven). Daarna heeft de band een prachtige tournee gemaakt (dit optreden is daar ook een onderdeel van) en meer dan 40 keer opgetreden. De band heeft op de grote festivals Graspop, Hellfest, Wacken, Pinkpop en Resurrection Fest gestaan en was headliner op Baroeg Open Air.
Nina de Jong op drums
Zangeres Rosa Ronsdorp, ook op synthesizer
Ik heb de groei van de band wel een beetje meegemaakt als je dat zo mag noemen. Ik zag ze in 2017 voor het eerst, dit was in de Helling in een heel intieme setting en was meteen zwaar onder de indruk. De jaren erna nog een aantal keren en vanavond wordt het alweer de zevende keer. Eigenlijk vind ik dat nog te weinig maar het is helaas niet altijd mogelijk om elke avond te gaan, je hebt soms ook wat andere verplichtingen natuurlijk. André, Hans en Tom waren vanavond ook mee en het werd opnieuw een geweldige avond. De supportband vanavond was Spill Gold. Deze tweepersoons band heeft net een nieuw album uit genaamd "ZaZa". Met Nina Jong op drums en Rosa Ronsdorp op vocalen en synth wordt er een heel bijzonder geluid op ons losgelaten. Het is nogal psychedelisch met ingewikkelde percussie. Het werd naarmate het optreden vorderde wel wat leuker maar dat kan ook aan de biertjes gelegen hebben. Niet een voorprogramma voor ons en we komen vanavond tenslotte voor DOOL.
Setlist Dool
4x Raven
Deze keer was de setlist net een beetje anders dan bij de elpee presentatie van mei jongstleden maar ook nu ging de zaal al heel snel mee in de sfeer die de band altijd weer weet neer te zetten. Er werd begonnen met vier nummers van het laatste album, de opener "Venus in Flames" is een heerlijk stoner achtig nummer met grunge invloeden. Na het lekkere rauwe "Self-Dissect" komt het donkere "The Hand of Creation" gevolgd door "The Shape of Fluidity". Dit is weer zo'n nummer waar DOOL het patent op lijkt te hebben, je komt in een wurggreep en het nummer is een echte oorwurm die nog dagenlang blijft nagalmen. Daarna is het tijd voor wat "oudere" nummers, natuurlijk de "hit" "Wolf Moon" van het album "Summerland" waar later in de set ook nog het oosters getinte "God Particle" van gespeeld wordt.
4x drummer Vincent Kreyder
Vincent Kreyder
Tussendoor komt het dreigende, mysterieuze en psychedelische nummer "The Alpha" van het eerste album "Here Now, There Then" nog aan bod voordat we weer wat nieuwe nummers krijgen. "Currents", het vrolijke "Evil in You" met het opnieuw een zeer beklijvend refrein, het melancholische en donkere "House of a Thousand Dreams" en "Hermagorgon". Dit laatste nummer is een samensmelting van de woorden hermafrodiet en de monsterlijke figuren uit de Griekse mythologie (Gorgonen). Het nummer is zeer krachtig en de slepende doom riffs, teksten en het refrein zorgen ervoor dat je weer helemaal gehypnotiseerd staat weg te dromen. Afgesloten wordt er met de inmiddels bijna eigengemaakte cover van Killing Joke "Love Like Blood" en één van mijn favoriete nummers, het ruim zeven minuten durende Oweynagat. Het bestaat eigenlijk uit twee delen, een stevig uptempo rock deel gevolgd door een zalig vier minuten durend instrumentaal deel waarop de gehele zaal staat te headbangen.
Gitarist Omar Iskandr
Geweldige gitarist
Raven van Dorst
Voluit
Tussendoor heb ik nog een filmpje gemaakt vanaf het balkon van het nummer "House of a Thousand Dreams" en trof daar George Oosthoek aan. Even gezellig gekletst en een fotootje gemaakt samen met zijn vriendin Elianne Anemaat en Charlotte Wessels (grappig feitje, ze waren er ook bij in 2017 in de Helling, ook toen hebben we een foto gemaakt, zie op deze blog. Dus blijkbaar ook die hard Dool fans). André, Hans, Tom, Sicco en ik zijn na afloop nog een tijdje gezellig blijven hangen en troffen daar ook Liza, Martijn en Paul aan. Ik was op het fietsje dus had de tijd aan mezelf, was gelukkig niet afhankelijk van het OV. Ook nog even op de foto gegaan met gitarist Nick Polak en drummer van de band Vincent Kreyder. Helaas kwam Raven niet meer naar de merchandising dus deze keer geen knuffel. Net zoals alle andere keren dat ik de band live heb zien optreden was het weer een intens en indrukwekkend optreden en gingen we zeer tevreden huiswaarts.
Setlist Dream Theater: Set 1: Metropolis Pt. 1: The Miracle and the Sleeper, Act I: Scene Two: I. Overture 1928, Act I: Scene Two: II. Strange Déjà Vu, The Mirror (With ‘Lie’ outro solo), Panic Attack, Barstool Warrior, Hollow Years (‘96 demo versie), Constant Motion en As I Am. Set 2: Night Terror, Under a Glass Moon, This Is the Life, Vacant, Stream of Consciousness en Octavarium. Toegift: Act II: Scene Six: Home, Act II: Scene Eight: The Spirit Carries On en Pull Me Under.
Op weg met bus en trein
Bij de start van het concert werden hier projecties op gedaan
Volle bak
Een toch wel bijzondere avond voor me, na ruim 1300 live optredens gezien te hebben was ik voor het eerst bij Dream Theater. Heb ze altijd al heel goed gevonden maar op één of andere manier was het nog nooit gelukt om ze live te gaan bekijken. Natuurlijk speelt zo'n topband alleen maar in de grotere zalen en dat is niet waar mijn voorkeur naar uitgaat. Dat bleek uiteindelijk wel weer, bij aankomst bij station Bijlmer Arena liep net de Johan Cruijff Arena leeg en ook voor de Afas stond een gigantische rij. Ik liep in de pauze naar wat verschillende plekken in en rond de zaal en het was allemaal weer flink stampvol. Maar goed genoeg gezeurd, ik had gezegd dat ik graag een uitzondering wilde maken voor deze avond en daar kreeg ik zeker geen spijt van. Ik moest deze keer in mijn uppie op pad en ging met de bus en trein naar Amsterdam.
Gelijk sterk van start
Dream Theater
Dream Theater is een Amerikaanse progressieve metalband, opgericht in 1985 in Boston, Massachusetts. De band bestaat uit John Petrucci (gitaar), John Myung (bas), Mike Portnoy (drums), James LaBrie (zang) en Jordan Rudess (keyboards). De band heeft wereldwijd inmiddels een enorme fanschare opgebouwd, heeft drie Grammy nominaties gehad en een gewonnen Grammy in de categorie 'Best Metal performance' in 2022. Samen met Queensrÿche en Fates Warning wordt de band één van de "grote drie" van het progressieve metalgenre genoemd. Ze hebben inmiddels wereldwijd ruim 15 miljoen platen verkocht. Naast drie platina- en twee gouden video's werd de groep in 2010 opgenomen in de Long Island Music Hall of Fame. In augustus 2023 begon de band in de studio aan hun zestiende album en op 25 oktober kondigde Dream Theater het vertrek aan van drummer Mike Mangini en werden ze herenigd met Mike Portnoy.
Lasers
4x Mike Portnoy
James LaBrie
Vlak daarna kondigde Dream Theater hun eerste tournee met Portnoy in veertien jaar aan, getiteld de "40th Anniversary Tour 2024 - 2025", waarvan we vanavond dus getuige zijn. Ik stond bij set 1 tegen de rand van de golden cirkel aan, dichterbij kon niet en zag dat Rens zowat naast me stond. Met de songkeuze zit het vanavond wel goed, want er is een gulden middenweg gevonden tussen nieuwe songs, lange epossen, publieksfavorieten en verrassende tracks. Het openingsnummer "Metropolis Pt. 1: The Miracle and the Sleeper" is al meteen een fantastische kraker en met "Panic Attack", het massaal door het publiek meegeschreeuwde "As I Am" het Metallica achtige "Night Terror" zitten er ook een paar beuknummers tussen vanavond. Natuurlijk zijn er ook rustige nummers zoals het prachtige "Hollow Years" en "This Is The Life".
Prachtige lichtshow
2x Jordan Rudess
Keyboard kon schuin staan, zodat het publiek het toetsenwerk goed kon zien
De fantastische gitarist John Petrucci
Er staat namelijk een waanzinnig goede band zodat we instrumentaal en qua show volop kunnen genieten. Vooral ook op de momenten dat Petrucci zijn gitaar op een wonderschone manier laat zingen is indrukwekkend. Voordeel is dat LaBrie het echt naar zijn zin heeft en dat straalt af op de volle zaal, wel verlaat hij zoals altijd bij ieder instrumentaal stuk(je) het podium. Bassist John Myung bast stoïcijns en vingervlug zijn partijen links op het podium. De zwaar bebaarde Petrucci heeft een heerlijk gitaargeluid en de teruggekeerde Mike Portnoy, nou ja, daar hoef ik eigenlijk geen woorden aan "vuil" te maken: geweldig! Hij wordt enkele keren in het zonnetje gezet en dat vind de man zelf ook erg geslaagd. Zo zweept hij het publiek ook enkele keren flink op.
Zong vanavond prima
Mooie lichtshow
Ook zanger James LaBrie betrekt het publiek regelmatig bij de nummers en we moeten meezingen, klappen en zwaaien. Bij de tweede set heb ik een tijdje bij de ingang aan de rechterzijde gestaan maar daar was het wel erg vol. Nadat ik een paar biertjes gescoord had ben ik het laatste gedeelte vanaf het balkon gaan bekijken en dat was prachtig. Zo werd er massaal meegezongen en met de telefoonlampjes gezwaaid met "The Spirit Carries On". Het was het een prachtig progmetal avondje op een enorm hoog niveau en Dream Theater overtuigde op alle fronten. De uitverkochte Afas heeft een fantastische avond gehad. Super genoten en blij dat ik eindelijk een optreden van deze legendarische progmetal band van mijn bucketlist kan afstrepen.
We hebben de volgende bands op zaterdag gezien: Undawn, Virtual Symmetry, Alterium, Theocracy, Marco Pastorino (akoestisch) en Evergrey.
Setlist Undawn: Dear Son, Implode, Learn the Hard Way, Head of Doubt, Never Again, Glacier of Tears, Redemption of Pain en YMNTM. Setlist Virtual Symmetry: Fantasie di Verità, Come Alive, Canvas Of Souls en The Paradise of Lies. Setlist Alterium: Drag Me To Hell, Crossroads Inn, Bismarck, Firebringer en Of War and Flames. Setlist Theocracy: Sinsidious, Return to Dust, 30 Pieces of Silver, Mosaic, The Master Storyteller, The Gift of Music, Flicker, Ghost Ship, I Am en Laying the Demon to Rest.
Setlist Evergrey: Falling From the Sun, Say, Midwinter Calls, Distance, Eternal Nocturnal, A Silent Arc, Call Out the Dark, One Heart, Where August Mourn, Weightless, Misfortune en Save Us. Toegift: A Touch of Blessing, King of Errors en Our Way Through Silence.
Het programmaboekje
Heerlijk ontbijt bij het Oude Kantongerecht
Zaterdagmorgen wandelen door het gezellige Apeldoorn
Nadat we hadden genoten van een uitstekend ontbijt, diverse broodjes, krentenbollen, beschuit, ontbijtkoek, roerei, gekookte eitjes, croissants, jam, ham, kaas, jus d'orange, thee en koffie hebben we onze kamer opgeruimd en konden we onze spullen in het kantoor van het hotel parkeren. Het was een prachtige herfstdag en we hebben een wandeling gemaakt, zijn over de grote markt gelopen en een tijdje op een bank in de zon gezeten. Natuurlijk zochten we daarna een terras op, deden hier een bakkie en een lunch, buiten in de zon (wel onder een heater als extra voor de warmte). Na de smakelijke maaltijd zijn we via ons hotel, waar we onze spullen hebben opgehaald, teruggegaan naar de Gigant waar we een locker hadden gekregen om dit allemaal op te slaan. Super aardig natuurlijk. We waren hier alweer om 13:30 uur omdat de eerste band om 14:00 uur op het programma stond. Ondanks (of dankzij....) onze goede voornemens begonnen we toch maar weer met een biertje...... De eerste band van vandaag was de Nederlandse metalcore band Undawn. Schoondochter Debora had hier al vanaf het bekendmaken van deelname van deze band veel zin in en daarin werd ze (en wij ook niet) niet teleurgesteld.
Over de grote markt
Op de foto met het plaatselijke konijn
Lunchen buiten op het terras
Vorig jaar had Brainstorm Festival een verrassende metalcore band geprogrammeerd met Confessions Of A Traitor. Die show resulteerde in een groot feest met onder andere een flinke moshpit. Blijkbaar was dit reden genoeg om dat concept te herhalen met de Nederlandse metalcore band Undawn. Deze band heeft in het verleden al eens op Brainstorm Festival gespeeld en is de laatste jaren redelijk succesvol. Zo heeft de band al in het voorprogramma mogen staan van Parkway Drive, Lorna Shore en While She Sleeps in zalen als Afas, Effenaar en Doornroosje. Ze hebben sinds 2011 al twee albums en een EP uitgebracht die allemaal prima ontvangen zijn. De band was uniek omdat het bestond uit vier broers, zangers/gitaristen Michiel en Jord, bassist/zanger Thijs en drummer Tom Brinkhuis. Inmiddels is gitarist Jord vervangen door Leon Kloosterman, dus zijn er nog drie Brinkhuisjes over. Het wordt een lekker dynamisch optreden in een hoog tempo waarin er zowel clean gezongen wordt als geschreeuwd en inderdaad, er is bijna het gehele optreden lang een moshpit. Undawn zorgt voor voldoende afwisseling tussen de verschillende songs om te blijven boeien. Prima zanger, er wordt goed gemusiceerd en het geluid is helder. Lekker heftig om de tweede festivaldag mee te starten, we zijn in ieder geval gelijk op scherp gezet.
Setlist Undawn
Undawn
Metalcore om de 2e dag mee te starten
Erg goed optreden
Het Italiaanse Virtual Symmetry bestaat al sinds 2009 en heeft drie albums, twee live albums en één EP op naam staan. Helaas is dit eigenlijk het enige optreden op het festival wat ons tegenvalt. Na twee nummers kijken we elkaar aan en hebben alle vier hetzelfde, het is rommelig en het klopt niet. En dat is best jammer, want er staat een uitstekende band met leuke gasten. Zanger Marco Pastorino is een innemende frontman en heeft een prima stem. Hij is ook onderdeel van Temperance en Serenity, die beiden met succes aan de weg timmeren. Ook gitarist Valerio Æsir Villa is altijd super vrolijk en zorgt voor mooie gitaarsolo's en fijne riffs. Maar na enkele nummers houden we het voor gezien en gaan naar het café. Bij Alterium is er voor het eerst sprake van een female fronted metal band. Dit is best een beetje gek want de afgelopen jaren stonden er redelijk veel bands in de line-up van het festival met een zingende front dame.
Virtual Symmetry
Ruben Paganelli op keyboard
Drummer Andrea Gianangeli
Zanger Marco Pastorino
Marco Pastorino is altijd enthousiast
Progressieve metal
De ook al Italiaanse band Alterium bestaat uit bassist Luca Scalabrin, de gitaristen Alessandro Mammola en Paolo Campitelli en Alex Mele, drummer Dario Gozzi en Nicoletta Rosellini. De laatste drie zijn uit de band Kalidia gekomen, die we op het Brainstorm festival van 2019 hebben zien optreden. Ik had het niet in de gaten totdat Hans me erop attendeerde dat hij de mooie Italiaanse dame al eerder had gezien. Nadat Kalidia uit elkaar is gegaan, besluit Nicoletta het over een andere boeg te gooien en gaat haar aanwezige potentieel als zowel zangeres én songwriter benutten. Onder leiding van producer Lars Rettkowitz (Freedom Call) neemt Alterium het bombastische debuutalbum 'Of War and Flames' op. Het album bevat 9 originele classic power metal nummers en een cover van de Sabaton klassieker "Bismarck". Het optreden is dan ook een combinatie van pakkende refreinen, fijne zanglijnen en sterke gitaarriffs. De mee zingende koren en orchestrale ondersteuning komen logischerwijs van een harde schijf. Klappers van het optreden zijn de Sabaton cover "Bismarck" die leuk wordt uitgevoerd met een eigen touch van de band, "Fire Bringer" en de heerlijke afsluiter "Of War and Flames". Leuk voor de afwisseling op het festival en een prima optreden.
Alterium
Deden een cover van Sabaton
Veel ex-leden van Kalidia
Zangeres Nicoletta Rosellini
Prima zangeres
Of War and Flames was een heerlijke afsluiter van de set
Alterium - Of War and Flames
Er viel nu een behoorlijk "gat" naar het optreden van Theocracy van 19:55 uur. Dus gingen we naar de Ierse pub Finnegan's (op 100 meter afstand) en dronken daar een glaasje (of twee) en namen een hapje te eten. Toen we terugkwamen in het Gigant café zat Marco Pastorino lekker te tokkelen op zijn gitaar en een mix van nummers te spelen van onder andere Serenity. Ook Ruben Paganelli sloot aan met de klarinet en drummer Andrea Gianangeli trommelde gezellig mee op één drummetje. Ook deed zangeres Nicoletta Rosellini een nummer mee, later zag ik nog dat zij werd geïnterviewd op de gang, weet alleen niet door wie maar dat zullen we vast nog weleens ergens tegenkomen. Mooi was het moment dat Marco en co één van mijn favoriete nummers van Dream Theater deed, "The Spirit Carries On". Het is één van de grote krachten van dit festival, deze ongedwongenheid en dat iedereen en alles gewoon lekker door elkaar heen loopt en zit. Zo ben je met je eigen maatjes, met gelijkgestemden liefhebbers en dan weer met leden van welke band dan ook te kletsen. Leuk is dan om ook een fotootje te maken, zo deed ik dat met Marco maar ook met gitarist Valerio van Virtual Symmetry in het café. Ik ging naar de merchandising en kocht daar het album "Manifesto" van Sunburst en "Hymns for the Broken" van Evergrey. De mannen van die laatste band stonden er en natuurlijk liet ik deze signeren door de band en werd er een foto gemaakt.
Tussendoor naar de Ierse pub Finnegan's
Elpee van Evergrey gekocht en handtekeningen gescoord
Marco Pastorino akoestisch in het café
Met gitarist Valerio Aesir Villa (Virtual Symmetry) op de foto
Met het uit Georgia, Amerika afkomstige Theocracy staat er een christelijke progressieve powermetalband op het podium. Opvallend is elk jaar weer dat er dan een andere groep mensen binnenkomt, speciaal voor een band waarin het geloof een grote rol speelt en dat deze dan na de gig weer verdwijnt. Dit is dan ook één van de bedoelingen van het festival. Men biedt een combinatie van bekendere bands en underground/regionale bands aan en heeft als doel een brug te slaan tussen verschillende muziekstromingen, culturele uitingen en levensovertuigingen. Onlangs bracht Theocracy hun nieuwste album “Mosaic” uit via Atomic Fire Records, dat bijzonder goed is ontvangen door de media en fans. Liefhebbers van Stratovarius, Sonata Arctica en Symphony-X weten wel raad met hun muziek. Na een wat aarzelend begin komt de band lekker op gang en er wordt volop meegezongen door veel (ook) jonge mensen in de zaal. Het is voor zanger en mastermind Matt Smith belangrijk dat zijn composities daadwerkelijk mensen moet raken en tekstueel gaat het daarom over de goede en slechte dingen in het leven, over psychologie, spiritualiteit en over religie. Voor mij was het nummer "Return To Dust" een hoogtepunt en ook de lange afsluiter van bijna 10 minuten "Laying The Demon To Rest" is erg geslaagd.
Gitarist Taylor Washington (Theocracy)
Zanger Matt Smith
Lekkere powermetal
Drummer Ernie Topran
Werd veel meegezongen door het publiek
Met Marco Pastorino op de foto (Virtual Symmetry, Serenity en Temperance)
2e akoestische sessie sessie van Marco Pastorino in het café
Ook Nicoletta Rosellini van Alterium deed nog mee
Marco Pastorino & Co - Spirit Carries On Acoustic
Nu was het dus tijd voor de headliner van deze twee dagen, the Mighty Evergrey. En ook dit jaar was het weer zeer teleurstellend dat het OV ons opnieuw in de steek liet. Net als vorig jaar reden er geen treinen van Apeldoorn naar Amersfoort, waren ze nu al langer dan een jaar bezig op dit traject ofzo? Of is het standaard dat deze verbinding er in het eerste weekend van november uit ligt? Maar goed, we hadden een half uur en dan zal je net zien dat er nog wat problemen zijn bij de start van het optreden en daardoor de band een kwartier later begon. Toen het eindelijk begon stond er ook nog eens een groot scherm op het podium met een tijdteller waarop deze terugliep van 3 naar 0 minuten. Nog een nummer minder van de setlist voor ons... Met andere woorden, we kregen nog maar twee nummers mee vanavond, het geweldige "Falling From the Sun" en "Say", beide van het splinternieuwe en zeer hoog gewaardeerde album "Theories of Emptiness". Toch nog even kort genoten van deze topband, gelukkig hebben we ze al vaak gezien en we namen ons voor om binnenkort weer naar Evergrey te gaan als ze op tour gaan. Nadat we onze spullen uit de locker hadden gehaald, liepen we naar het station waar een dubbeldekker bus op ons stond te wachten. Deze reed ons naar Amersfoort, daarna gingen we nog met de trein naar Utrecht en bus naar Maarssen. Zo waren we tegen één uur thuis na weer een geweldig weekend Brainstorm. De kaarten voor volgend jaar hebben we alweer binnen en gelijk het hotel maar besproken. Nu voor twee nachten zodat we volgend jaar nou eens niet op zaterdagavond voor het einde van de headliner naar huis moeten.
