Het Baroeg Dutch Doom Days polsbandje
Setlist Acid Deathtrip:
The Aftermath, Deathtrip, End of the Line, Raising the Chalice, Shortcut, Salvation, This is How We Roll en The Fallen.
Setlist Void Moon:
Madman, The Word and the Abyss, Where the Sleeper, Among the Dying, Hammer of Eden, Cyclops, Through the Gateway en The Mourning Son.
Setlist Orange Goblin:
Scorpionica, Acid Trial, Saruman's Wish, Sabbath Hex, Heavy Lies the Crown, Blue Snow, Some You Win Some You Lose, Into the Arms of Morpheus, The Devil's Whip, The Fog, They Come Back (Harvest of Skulls), Quincy the Pigboy en Red Tide Rising.
Setlist Saint Vitus:
Living Backwards, I Bleed Black, Blessed Night, Let Them Fall, White Stallions, The Troll, The War Starter, The Lost Feeling, H.A.A.G., Dying Inside, Clear Windowpane, Born Too Late en Saint Vitus.
Acid Deathtrip
In de Baroeg werd voor de 13e keer de Dutch Doom Days georganiseerd. Voor mij werd het de eerste keer dat ik deze zaal ging bezoeken en dus ook de eerste keer dat ik van dit festival een dagje mee ging pikken. Op deze zondag bestond het programma uit vier optredens, de eerste was om 16:00 uur van Acid Deathtrip. We (ik, Argo en Joran) kwamen net na de eerste twee nummers binnen, het was nog niet zo heel erg druk dus konden we mooi vooraan staan. Het was niet onaardig wat deze stoner/sludge band uit ons eigen landje liet zien maar dat was het dan ook wel.
De setlist van Acid Deathtrip
Toen was het de beurt voor Void Moon uit Zweden. Hier zal ik helemaal geen woorden aan vuil maken want dit was gewoonweg erg slecht. Eerst nog maar eens veel gaan oefenen. Om 18:30 kwam de eerste van de twee bands waar we eigenlijk voor kwamen, Orange Goblin. Nou dit werd gelijk weer knallen. De behoorlijk uit de kluiten gewassen leadzanger Ben Ward maakt er altijd een feestje van. Wel moet gezegd worden dat het geluid wat aan de harde kant was waardoor de nummers niet helemaal 100% uit de verf kwamen. Heel grappig is dat ik bij deze stoner band af en toe aan Motorhead moet denken, als je bij de nummers Blue Snow en Devil’s Whip je ogen dichtdoet denk je bijna bij een show van Lemmy te staan.
Void Moon
Toch was het wel wat vreemd dat de bij dit Doom festival na drie bands nog nauwelijks deze muzieksoort aan bod was gekomen. Dit werd in één klap goed gemaakt door het optreden van Saint Vitus. Na een wat rommelig begin, veel gehannes met apparatuur die niet geheel naar wens werkte, knalde de band als vanouds. Met een superieur geluid en een prachtig stemgeluid van de innemende frontman Scott Weinrich werd getoond hoe echte doom metal moest klinken.
Void Moon was slecht
Tijd voor Orange Goblin
Natuurlijk sloeg drummer Henry Vasquez (Hank the Tank) zijn drumstok, net als de laatste keer in het Patronaat, in stukken. Gelukkig bleef deze keer wel zijn nagel zitten. Ook gitarist Dave Chandler was weer geweldig op dreef, alleen lijkt het me inmiddels wel eens verstandig om naar de kapper te gaan. Om 21:30 uur zat het er op, heel lekker en prima georganiseerd voor een zondagavond. Daardoor lag ik om 23:00 uur op één oor, de volgende dag moest ik tenslotte weer vroeg aan de slag.
Altijd een feestje
Beetje statische bassist...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten